پاورپوینت کامل نهایه الحکمه (ط. جامعه مدرسین) ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نهایه الحکمه (ط. جامعه مدرسین) ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نهایه الحکمه (ط. جامعه مدرسین) ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نهایه الحکمه (ط. جامعه مدرسین) ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

این اثر از یک مقدمه (سخنى به منزله ورود به این علم) و دوازده مرحله به ترتیب ذیل تشکیل شده است:

احکام کلى وجود (شامل پنج فصل)؛
وجود مستقل و رابط (شامل سه فصل)؛
انقسام وجود به ذهنى و خارجى (شامل یک فصل)؛
موادّ قضایا: وجوب، امتناع و امکان و انحصار آن موادّ در سه (شامل هشت فصل)؛
ماهیت و احکامش (شامل هفت فصل)؛
مقولات عشر (شامل بیست و یک فصل)؛
واحد و کثیر (شامل نُه فصل)؛
علّت و معلول (شامل پانزده فصل)؛
قوه و فعل (شامل چهارده فصل)؛
سبق و لحوق و قدم و حدوث (شامل هشت فصل)؛
عقل و عاقل و معقول (شامل پانزده فصل)؛
مباحث مرتبط به واجب‌الوجود (شامل بیست و چهار فصل).

گزارش محتوا

در مورد روش و محتواى کتاب حاضر چند نکته گفتنى است:

نویسنده در مقدمه‌اش که تاریخ و مشخصات دیگر نگارش آن را معین نکرده است، بحث‌هاى تاریخ فلسفه و همچنین مباحث روش‌شناختى را به بوته فراموشى سپرده و با بیان و توضیح چند پیش‌فرض معرفت‌شناختى و فلسفى، وارد بحث‌هاى اصلى فلسفه شده است؛ پیش‌فرض‌هایى به این شرح:
الف)- ما انسان‌ها واقعاً موجود هستیم و همراه با ما نیز اشیاء دیگرى هست؛
ب)- آنچه در خارج مى‌یابیم، حقیقت دارد و سراب و هیچ و پوچ نیست؛
ج)- ما گاه اشتباه مى‌کنیم و موجود را غیر موجود و همچنین موهوم را موجود مى‌پنداریم… پس لازم است علمی‌باشد تا با برهان براى ما اثبات کند که موجود کدام است و معدوم کدام[۲]
نویسنده در اثر حاضر، شیوه ساده‌نویسى را در تقریر مطالب عالى فلسفى انتخاب نموده و از مغلق‌نویسى پرهیز کرده و از این نظر متناسب با زبان و ادبیات نسل حاضر آشنایان با زبان و ادبیات عربى است.
یکى از امتیازات اثر حاضر این است که نویسنده از اختلاط علوم پرهیز کرده و فقط به بحث‌هاى عقلى و فلسفى پرداخته و مسائل علوم دیگر، مثل مباحث عرفانى و یا تفسیرى و یا اخلاقى و ادبى و… را با مسائل فلسفه اسلامى، آمیخته نساخته است و به همین جهت در آن اثرى از استشهاد به مکاشفات شخصى و اشعار فارسى و عربى و… دیده نمى‌شود.
یکى دیگر از امتیازات این اثر عبارت است از پرهیز از قیاس‌هاى غیر برهانى؛ چنان‌که مؤلف در مدخل کتاب مى‌گوید: بحث‌هاى فلسفى فقط با قیاس برهانى قابل اثبات است؛ زیرا تنها این قیاس است که یقین‌آور است و حقایق را آن‌گونه که هستند به ما مى‌نمایاند، اما سایر قیاس‌ها، منتج یقین نیستند و هدف از آنها رسیدن به حقایق – آن‌گونه که هستند – نیست و لذا در فلسفه که هدف، دست یافتن به حقایق نفس الامرى است، باید از سایر قیاس‌ها اجتناب نمود. در طول کتاب نهایه سعى مؤلف در رعایت این اصل است که فقط از آنچه به نظر خودش قیاس برهانى مى‌داند، استفاده کند[۳]
یکى دیگر از امتیازات این کتاب عبارت از روش خاصّ آن است که در نگارش کتاب به بحث‌هاى بى‌ثمر یا کم‌ثمر، مثل بحث‌هاى ثابتات عدمیه و حال، اعتنا نکرده و در عوض به بحث‌هاى مهم، نظیر بحث وجود رابط و مستقل، بسیار اهمیت داده است.
هرچند این اثر، آموزشى است و براى مخاطبان خاصّى در نظر گرفته شده است، ولیکن نویسنده محترم برخى از ابتکارات خودش را نیز در آن مطرح کرده است که مى‌شود اشاره کرد به:
الف)- ایشان ثابت کرده که جنس، نوع مبهم است و فصل، نوع محصّل و همچنین نوع، همان ماهیت تامه است، بدون نظر به ابهام و تحصّل و بنابراین ایشان حمل هریک از جنس و فصل بر نوع را حمل اولى دانسته است[۴]
ب)- ایشان گرچه در «بدایه الحکمه»، صفحه ۱۲۶، مقوله «این» را به مقوله وضع، ارجاع داده و نوشته است: «هرچند مشهور در بین حکما این است که «این»، خودش مقوله‌اى است، ولى این مطلب جاى بحث و تأمل دارد و «این»، نوعى از وضع است، پس حرکت اینیه هم نوعى از حرکت وضعى است»، ولى در کتاب حاضر چنین آورده است: «در حقیقت مقوله این، اختلاف شده و پنج قول گفته شده و قول ششم آن است که برخى مکان را انکار کرده‌اند و چون امارات و نشانه‌هاى متعدد، نشان از آن دارد که مقوله مکان بدیهى است و شکى در آن نیست، پس چاره‌اى ندارند جز آنکه آن را به مقوله وضع برگشت دهند و..[۵] سپس ایشان اشکالى را در این زمینه مطرح کرده است.
ج)- ذیمقراطیس بر این باور بود که جسم، مجموعه‌اى است از اجزاى لا یتجزى که قبول قسمت وهمى و عقلى مى‌کنند، اما در خارج قابل قسمت نیستند. علامه طباطبایى که در بدایه الحکمه، قول ذیمقراطیس را با قدرى اصلاح پذیرفته است[۶]، در کتاب نهایه الحکمه، نظرات گوناگون در مورد حقیقت جسم را بیان کرده و افزوده هرکدام از این نظرات، یک یا چند نقطه ضعف دارد و بعد به‌تفصیل وارد بحث نقد این آرا شده است[۷]
د)- علامه با بیان تباین بین وحدت و کثرت و اینکه وحدت و کثرت از زمره مفاهیم کلى، مانند وجوب و امکان است که تصورشان ضرورى و بى‌نیاز از تعریف است و هرچه به‌عنوان تعریف گفته‌اند، لفظى است و خالى از دور نیست، به این مطلب پرداخته است که تقابل وحدت و کثرت، به اختلاف تشکیکى برمى‌گردد و در واقع این مطلب همان اختلافات تشکیکى است که براى حقیقت مشکک وجود هست[۸]
ه)- استاد علامه، در مورد فاعل بالجبر و فاعل بالعنایه، توضیحاتى عرضه کرده و افزوده است که در اینکه فاعل بالجبر و فاعل بالقصد، دو نوع جداگانه از فاعل بالقصد پنداشته شود، جاى نظر و تأمّل است و… فعل اجبارى، مباین با فعل اختیارى نیست و انقسام فعل به اجبارى و اختیارى، اعتبارى است نه حقیقى؛ بله عاقلان در سنت اجتماعى خودشان فعل اختیارى را از فعل جبرى تفکیک کرده‌اند. همچنین فاعل بالعنایه نوعى از فاعل بالقصد است[۹]
و)- استاد علامه، تسلسل در