پاورپوینت کامل نظریه الإمامه عند الأباضیه ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظریه الإمامه عند الأباضیه ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظریه الإمامه عند الأباضیه ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظریه الإمامه عند الأباضیه ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب، حاوی مقدمه و متن در سه بخش است. مباحث امامت در بخش اول که دارای پنج فصل و یک خاتمه است، طرح شده است.

گزارش محتوا

موضوع امامت در مکتب اباضیه یکی از مباحث مهم فقهی – تاریخی، بشمار می‌رود. دلیل این مسئله را می‌توان در ارتباط بین سیاست و حکومت دید. نویسنده، معتقد است که این مسئله از دو منظر تاریخی و فقهی قابل بحث و بررسی است، لکن دارای مشکلاتی از قبیل کمبود مصادر و مراجع است[۲].

اباضیه همچون دیگر فرق اسلامی، به‌جز شیعه، امامت و خلافت را از مسائل فرعی و فقهی و امام را به معنای کسی که سلطنت دینی و دنیوی را یکجا دارا است، می‌دانند. در این تفکر، امت اسلامی موظف است که امام و حاکمی را برای خود برگزیند که مطابق با شریعت اسلامی، شئون مملکت را اداره کند. در این تفکر بر امام واجب است که احکام خداوند را پیاده، حدود را اقامه، حقوق مسلمانان را حفظ، ستمدیدگان را حمایت و از مرزها مواظبت کند[۳].

به نظر نویسنده امامت، فریضه‌ای از فرایض الهی و واجب کفایی است و وجوب آن به‌وسیله قرآن، سنت و اجماع ثابت شده است[۴].

امامت، به شکل یک عقد بین امام و رعیت واقع می‌شود. به موجب این عقد، برای امام ولایت ایجاد می‌شود و بر رعیت نیز واجب است تا زمانی که امام به شروط عقد وفادار است، از او اطاعت کند؛ در غیر این صورت واجب نیست که از امامش اطاعت کند[۵].

اباضیه، ضـرورت امـامت را دارای چهار مرحله تاریخی می‌دانند که از آن به «مسالک دین» تعبیر می‌کنند. این مراحل شامل «مرحله ظهور»، «مرحله دفاع»، «مرحله شراء» و «مرحله کتمان» می‌شود. آنان برای هرکدام از این مراحل چهارگانه شروط و قوانینی در نظر گرفته‌اند که ملزم به رعایت آن در مجامع اسلامی هستند[۶].

اقامه حدود، همچون قطع دست سارق، شلاق زدن خلاف‌کارانی چون شاربان خمر و… جز در مرحله ظهور میسر نیست[۷].

آنان برای اثبات مشروعیت امامت ظهور، به آیاتی از قرآن، سنت پیامبر، سیره شیخین و ائمه اباضیه، همچون عبدالله بن یحیی طالب الحق و جلندا بن مسعود تمسک می‌کنند. آیاتی که بر این مطلب دلالت دارند، عبارتند از: هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ (توبه: ۳۳) (او کسى است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد تا آن را بر هرچه دین است پیروز گرداند، هرچند مشرکان خوش نداشته باشند) و محمد رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَینَهُمْ (فتح: ۲۹) (محمد، پیامبر خداست و کسانى که با اویند، بر کافران، سخت‌گیر [و] با همدیگر مهربانند)[۸].

در مرحله ظهور، امام تا زمانی که بیش از چهل نفر از مردان بالغ، عاقل و حر از او حمایت می‌کنند، واجب است که در منصب خویش باقی بماند و درصورتی‌که تعداد هواداران او از چهل نفر کاسته شود، وارد مرحله کتمان می‌شود[۹].

مرحله دفاع، مرحله‌ای است بین ظهور و کتمان. در این مرحله است که چنانچه دشمن به شهر مسلمانان حمله ‌کند، درحالی‌که بین مسلمانان امامی نیست، بر هر شخصی واجب است که از خویش و شهرش دفاع کند. در این مرحله، مسلمانان باید شجاع‌ترین و کاردان‌ترین شخص را به‌عنوان امام انتخاب نمایند و بر آن امام واجب است که در میدان جنگ ثابت‌قدم و صبور باشد تا اینکه از طرف خداوند پیروزی نصیب وی شود و حق ندارد از رهبری جماعت مسلمین دست بکشد…
با پایان یافتن جنگ و پیکار، امامت وی نیز زایل می‌شود.
اباضیه برای این مرحله از امامت (مرحله دفاع)، نمونه‌هایی تاریخی را ذکر می‌کنند؛ همچون امامت محمد بن عبدالله بن ابی‌عفان که در سال ۱۷۷ق، توانست آل جلندی از یاران عباسیان را شکست دهد[۱۰].

مرحله شراء که مستند آن آیاتی از قرآن است، آنجا که خداوند می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى م