پاورپوینت کامل قیام های شیعه در عصر عباسی ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قیام های شیعه در عصر عباسی ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قیام های شیعه در عصر عباسی ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قیام های شیعه در عصر عباسی ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

این کتاب از یک مقدمه و بحثى درباره منابع و مآخذ و سه بخش به ترتیب ذیل تشکیل شده است: بخش مقدماتى (فصل اول- حکومت اموى و نهضت‌هاى مردمى در این دوره و فصل دوم- دوره عبّاسى)؛ بخش اصلى (فصل اول- برخورد سادات حسنى با حکومت عباسى، فصل دوم- قیام محمد بن عبداللّه در سال ۱۴۵ق، فصل سوم- قیام ابراهیم بن عبداللّه در سال ۱۴۵ق، فصل چهارم- قیام حسین بن على در سال ۱۶۹ق، فصل پنجم- قیام یحیى بن عبداللّه در سال ۱۷۵ق، و فصل ششم- قیام ادریس بن عبداللّه در سال ۱۷۲ق) و بخش پایانى (فصل اوّل- تاریخ تشیع و ائمه اطهار(ع) و فصل دوم- دیدگاه‌هاى کلى و نتایج). نویسنده در این اثر از روش تاریخى تحلیلى بهره برده است.

گزارش محتوا

درباره محتواى این اثر چند نکته گفتنى است:

بر طبق پژوهش نویسنده: انگیزه اصلى قیام توابین، توبه به درگاه خداوند و نبرد با کسانى بود که امام حسین(ع) و یارانش را کشته بودند. در واقع، توابین مى‌خواستند گذشته خود را در یارى نرساندن به امام حسین(ع) جبران کنند. رهبرى قیام توابین که در سال ۶۴ق آغاز شد و در سال ۶۵ق به اوج خود رسید، با سلیمان بن صرد خزاعى از صحابه پیامبر(ص) و یاران على(ع) بود. تعداد توابین، ابتدا زیاد بود اما گویا بر اثر مخالفت مختار به حدود چهار هزار تن رسید، که بیشتر آنان حتى سلیمان کشته شدند. آنان، ریختن خون خود در راه خدا را تنها وسیله بخشایش گناه خویش مى‌دانستند، و این کمترین و جزو نخستین آثار قیام حسینى بود. قیام توابین متأسفانه زمانى رخ داد که شهر کوفه در دست زبیریان بود و آنها با بنى‌هاشم میانه خوبى نداشتند، ضمن اینکه خطر بنى‌امیه نیز آنان را تهدید مى‌کرد. بنابراین، به نظر مى‌رسد، مصعب بن زبیر با سوق دادن توابین به یک نبرد شتابزده مى‌کوشید با مشغول‌کردن دشمنان مشترک به یکدیگر، خود را تقویت کند. در بیانات رهبران توابین، بازگرداندن حکومت به اهل‌بیت به صراحت دیده مى‌شود، اما کمتر نامى از امام سجاد(ع) در منابع دست اول برده شده، و شاید این به جهت تقیه توابین و پنهان‌کارى آنان باشد. در هرحال، مخالفت مختار با سلیمان، مبنى بر اینکه وى اطلاعات نظامى ندارد و همکارى نکردن توابین با مختار که به نام محمد حنفیه دعوت مى‌کرد و جنبه سیاسى- نظامى کارهایش بیشتر بود، مى‌تواند نشانه‌اى از گرایش آنان به امام سجاد(ع) باشد[۱]

سرانجام نویسنده تأکید کرده است که هدف اصلى قیام‌کنندگان، اداى تکلیف، پاسخ به نداى وجدان و اجراى اصل امر به معروف و نهى از منکر و در نهایت تشکیل حکومت اسلامى و برگرداندن آن به صاحبان اصلى‌اش بود. علویان در کار خویش به‌هیچ‌وجه ادعاى «امامت» نداشتند، بلکه حرکت‌هایشان را با مشورت با امام(ع) آغاز می‌کردند. آنان جزو یاران و شاگردان امامان معصوم شیعه بودند و خود را مدیون و مرهون وجود آنان مى‌دانستند. انتساب ادعاى مهدویت بر نهضت‌کنندگان علوى به‌هیچ‌وجه صحت ندارد و دلایل فراوانى به نقل از روایت‌هاى تاریخى و