پاورپوینت کامل قوانین الأصول (طبع قدیم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قوانین الأصول (طبع قدیم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قوانین الأصول (طبع قدیم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قوانین الأصول (طبع قدیم) ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

قوانین الأصول (طبع قدیم)

پدیدآوران

میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن (نویسنده)

ناشر

مکتبه العلمیه الاسلامیه

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۷۸ ق

چاپ

۲

موضوع

اصول فقه شیعه – قرن ۱۳ق.

زبان

عربی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۱۵۹‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏۹‎‏ق‎‏۹‎‏

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

قوانین الأصول، از مهم‌ترین و مشهورترین تصنیف میرزاى قمى که به زبان عربى نوشته شده، این کتاب یک دوره کامل علم اصول است که جلد اوّل آن شامل مباحث الفاظ و جلد دوّم آن حاوى مباحث عقلى است.

ساختار

مولّف در این کتاب سعى نموده، علاوه بر ایضاح مسائل اصولى، حجیّت مطلق ظنون را نیز ثابت نماید.

گزارش محتوا

گزارش حاضر بیان محتواى جلد اوّل است که شامل یک مقدمه و شش باب است.

در مقدّمه کتاب درباره تعریف علم اصول، حقیقت و مجاز، مشترک، تثنیه و جمع، مشتق بحث شده است. به نظر مولّف موضوع علم اصول ادلّه اربعه بما هى ادلّه است. در بحث علائم حقیقت و مجاز اشکال شده که آیا در صورت شک در استناد تبادر به قرینه مى‌توان از اصل عدم قرینه استفاده کرد؟ به عقیده میرزا قمى مى‌توان به اصل عدم قرینه تمسّک جست. هیچ کدام از اطّراد و عدم اطّراد علامیّت ندارند. در بحث استعمال لفظ در بیش از یک معنا میرزا معتقد است که چنین استعمالى برخلاف تعبدحاکم در استعمال الفاظ است که توقیفى هستند. ایشان با دو مقدّمه نتیجه مى‌گیرد که استعمال لفظ در بیشتر از یک معنا جایز نیست، مقدّمه اوّل آن که هنگام وضع لفظ که واضع، معنا را در نظر گرفته، آیا همراه معنا مطلب دیگرى هم ملحوظ بوده یا نه؛ مثلاً وقتى او عین جاریه را تصوّر کرده، همراه آن معنا چیز دیگرى بوده یا نه؟ بى‌تردید واضع در هنگام وضع، تنها موضوعٌ له را تصوّر و لفظ را براى آن وضع نموده است. دیگران نیز باید لفظ را در مقام استعمال تنها در همان موضوع واحد بکار ببرند. مقدّمه دوّم، این که وضع یک امر توقیفى است و نمى‌توان از خصوصیّاتى که الفاظ و معانى در حال وضع داشته‌اند، تعدّى نمود یکى از ویژگى‌هاى در حال وضع این است که معنى همراه نداشته باشد.

باب اوّل، درباره اوامر است: یکى از مباحث این باب اینست که آیا موافقت و مخالف امر غیرى ثواب و عقاب دارد؟ به نظر میرزا استحقاق ثواب و عقاب دارد. البته به نظر غزالى موافقت آن ثواب، ولى مخالفت آن عقاب دارد. واجب اصلى واجبى است که وجوب آن از دلالت لفظىِ مقصودِ متکلّم استفاده شده است؛ مثل نماز که وجوب آن از «صلّ» استفاده م