پاورپوینت کامل قواعد التحدیث من فنون مصطلح الحدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قواعد التحدیث من فنون مصطلح الحدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قواعد التحدیث من فنون مصطلح الحدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قواعد التحدیث من فنون مصطلح الحدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

چهل صفحه ابتدایی کتاب شامل مقدماتی از ناشر، ترجمه نویسنده به قلم امیر شکیب ارسلان، مقدمه‌ای از محمد رشید رضا، مقدمه محقق و سپس مقدمه نویسنده است.

متن کتاب شامل ده باب، یک خاتمه و دو مقصد است.

روش نویسنده در تقسیم و ترتیب ابواب و فصول کتاب و مباحث و وضع عناوین در نهایت زیبایی است؛ به‌گونه‌ای که با وجود فراوان بودن عناوین کتاب، دسترسی خواننده و مراجعه‌کننده به مطالب آن بسیار راحت به نظر می‌رسد… نویسنده به بسیاری از کتب محدثان، اصولیان، فقها، صوفیان، متکلمان و ادبا از عالمان قدیم و جدید مراجعه نموده و سعی در یادداشت‌برداری مطالب مرتبط با علم حدیث کرده است و پس از مرتب نمودن آن‌ها به توضیح یا خلاصه نمودن برخی از آن مطالب مبادرت ورزیده است[۱].

گزارش محتوا

در مقدمه محمد رشید رضا مباحث متنوعی ارائه شده است؛ از جمله مطالبی درباره عمل به برخی از اقسام حدیث. ایشان می‌گوید: بحث درباره ضعیف، مرسل و موقوف یکی از مهم‌ترین مباحث این کتاب است. نظرات محدثین در معنی و مفهوم حدیث ضعیف باعث اختلاف در عمل به آن شده است. برخی از فقها و محدثین عمل به حدیث ضعیف را در بحث مستحبات جایز دانسته‌اند… در حدیث مرسل نیز اختلافاتی وجود دارد. جمهور، مراسیل صحابه را حجت دانسته و عمل به آن را صحیح می‌دانند…[۲].

باب اول کتاب درباره جایگاه و شأن حدیث و راوی آن است. نویسنده در این باب، مسائلی از قبیل شرافت دانش حدیث، فضیلت راوی آن، دستور پیامبر(ص) به روایت حدیث و بیان آن، تشویق عالمان سلف به حدیث، اجلال و تعظیم حدیث و ترس از انحراف از آن، فضیلت حمایت‌کنندگان از حدیث و زنده‌نگه‌دارندگان سنت و… را مطرح کرده است. بیشتر مطالب این باب با توجه و استناد به احادیث و اقوال بزرگان ارائه شده است[۳].

باب دوم کتاب درباره معنای حدیث است. نویسنده در این باب به تعریف ماهیت حدیث، خبر و اثر پرداخته، سپس حدیث قدسی را به خواننده معرفی نموده است. ایشان در ادامه، اولین کسانی را که دست به تدوین حدیث زده‌اند، شناسانده است. وی ضمن تأکید بر این مطلب که احادیث نبوی در زمان صحابه و کبار تابعین گردآوری نشده است؛ زیرا در این زمان نهی شدیدی نسبت به تدوین حدیث صورت گرفته و…، معتقد است که ربیع بن صبیح و سعید بن ابی‌عروبه جزء اولین کسانی هستند که در جمع حدیث نقش اساسی داشته‌اند[۴].

نویسنده به نقل از نووی، صاحب «التقریب فی فن أصول الحدیث» و شارح آن، سیوطی می‌گوید: ابوهریره، پنج‌هزاروسیصدوهفتادوچهار حدیث نقل کرده است و بیش از هشت‌صد نفر از ایشان روایت کرده‌اند. بعد از ابوهریره، عبدالله بن عمر دارای دوهزاروششصدوسی، انس بن مالک دارای دوهزارودویست‌وهشتادوشش حدیث، ابن عباس دارای هزاروششصدوشصت، جابر بن عبدالله انصاری دارای هزاروپانصدوچهل حدیث و… هستند و بیشترین افراد در بین صحابه از جهت فتوا، خلیفه دوم عمر، علی بن ابی‌طالب(ع)، ابن مسعود، ابن عمر، ابن عباس، زید بن ثابت و عایشه می‌باشند[۵]. نام بزرگان تابعین که به کثرت حدیث و فتوا مشهورند: سعید بن مسیب، قاسم بن محمد بن ابی‌بکر، عروه بن زبیر، خارجه بن زید بن ثابت، ابوسلمه بن عبدالرحمن بن عوف، عبیدالله بن عتبه بن مسعود، سلیمان بن یسار هلالی، علقمه، ابان بن عثمان، ابوعثمان نهدی، مسروق، حسن بصری (مفتی بصره) و عطاء (مفتی مکه) است که هفت نفر اول، به فقهای سبعه از اهل مدینه معروفند[۶].

در باب سوم با عنوان «فی بیان علم الحدیث»، مسائل مختلفی از قبیل ماهیت علم حدیث و موضوع و غایت آن، مقصود از علم حدیث و تعریف مُسنِد، مُحدِث و حافظ مطرح شده است. نویسنده در تعریف مسند می‌گوید: مسند کسى است که حدیث را با سلسله سند آن نقل مى‌کند، خواه به احوال سند و قوت و ضعف آن آگاهى داشته باشد و خواه از چنین آگاهی‌اى برخوردار نبوده، تنها به نقل روایت توانا باشد. مقام علمى مُسْنِد از حافظ و محدث پایین‏تر است. محدث و حافظ مترادفند؛ یعنی کسی که علاوه بر شناخت اسانید و راویان و اسماء رجال، همت بر سماع و حفظ کتب سته و مسا