پاورپوینت کامل علامه سید احمد اشکورى ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علامه سید احمد اشکورى ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علامه سید احمد اشکورى ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علامه سید احمد اشکورى ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ فهرست‌نگاری
۴ آثار علمی
۵ پانویس
۶ وابسته‌ها

ولادت

در سال ۱۳۵۰ق، در شب سیزده ربیع‌الاول، مطابق با ۱۳۱۰ش در نجف اشرف، به دنیا آمد. وى، در خانواده‌اى که به علم و استغناى طبع و تقوا موصوف بودند، پرورش یافت؛ در حالى که آباء و اجداد او همگى روحانى بودند.

مرحوم پدرش حاج سید على اشکورى از شاگردان آیت‌اللّه شیخ ضیاءالدّین عراقى و آیت‌اللّه شیخ شعبان گیلانى بود، و مقدارى از تقریرات اصولى و فقهى آقا ضیاء را نوشته است.

جدش سید حسن بن سید على بن سید معصوم حسینى اشکورى از یکى از محال گیلان به نجف اشرف هجرت نموده و از شاگردان آیت‌اللّه آخوند خراسانى بود و حدود سال ۱۳۶۷ در نجف بدرود حیات گفت.

تحصیلات

سید احمد در نه سالگی به مکتب‌خانه محل زادگاهش رفت و چندی نزد ملا سعوده، پیرزن خوش‌قلبی که معلم قرآن بود، قرائت عم جزء و قرآن را یاد گرفت. سپس در مکتب‌خانه آقا شیخ علی‌اکیبر نائینی، قرآن و گلستان سعدی و برخی کتاب‌های دینی و تاریخی مرسوم در آن دوران و نوشتن را آموخت. او که در میان شاگردان درخصوص قرائت قرآن و خط و انشا ممتاز گردیده بود، مورد توجه خاص پدر قرار گرفت و از آن پس مقدمات دروس حوزوی را نزد وی و شوهر همشیره‌اش آقا سید نورالدین کازرونی خواند.

دیگر متون ادبیات و منطق را نزد حجج اسلام، آقایان: شیخ محمد رشتی، شیخ کاظم تبریزی (م ۱۴۱۶ق) فرا گرفت. مطول و معالم الاصول را نزد شیخ محمدعلی مدرّس افغانی (م ۱۴۰۶ق) و جلد اول لمعه را خدمت آقا شیخ غلامرضا باقری اصفهانی (م ۱۴۲۷ق) خواند.

در هفده سالگی بر اثر مشکلاتی نجف را ترک کرد و راهی بغداد شد. او چهار سال از دوره جوانی‌اش را در بغداد به کسب و کار گذراند، ولی تحصیل را رها نکرد.

شب‌ها و روزهای تعطیل، کتاب‌های شرح باب حادی عشر و شرح تجرید و به طور کلی مباحث عقلی و کلامی را از شیخ فاضل لنکرانی (م ۱۴۰۲ ق) فرا گرفت.

جلد دوم لمعه را در محضر آقا شیخ هادی شُطیط خواند و در فرصت‌های مناسب کتاب امالی سید مرتضی، العقائد السّبع العلویات ابن ابی الحدید، قصاید سبعه معلّقه، شرح زوزنی و مقداری از مقامات حریری را مطالعه و با شیخ حامد واعظی سبزواری مباحثه کرد.

پس از مدت یادشده به نجف بازگشت و در مدرسه «وسطی» که آیت‌الله ملا محمدکاظم آخوند خراسانی (م ۱۳۲۹ق) تأسیس کرده بود، سکنی گزید و دروس سطوح عالی را نزد حجج اسلام، آقایان شیخ محسن هراتی، شیخ علی اخوان خراسانی، شیخ محمدعلی مدرس افغانی و آخرین متن سطح عالی حوزه یعنی کفایه الاصول را نزد آقا شیخ مجتبی لنکرانی (م ۱۴۰۶ق) فرا گرفت.

بعضی از دروس جنبی چون عروض و قافیه را نیز از محضر آقا شیخ مرتضی مدرس گیلانی (م ۱۴۲۰ق) آموخت و از آن پس در درس‌های عمومی شرکت نکرد، مگر در درس تفسیر آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی (م ۱۴۱۳ق) که در شب‌های تعطیلی برگزار می‌شد.

آقای اشکوری در مجالس و محافل خصوصی حضرات آیات، آقایان: حاج میرزا حسن بجنوردی (م ۱۳۹۵ق)، سید یحیی مدرسی یزدی (م ۱۳۸۳ق)، شیخ مجتبی لنکرانی، میرزا باقر زنجانی (م ۱۳۹۴ق) میرزا هاشم آملی (م ۱۴۱۳ق) و دیگر استادان شرکت کرد و بهره‌های علمی فراوانی برد. وقتی هم به قم مهاجرت کرد، از مباحث فلسفه و عرفان و تفسیر استاد علاّمه آقا سید محمدحسین طباطبایی (م ۱۴۰۲ق) بهره‌مند گردید.

استاد اشکوری در ایام تحصیلی بنابر روش و عادتی که در حوزه‌ها مرسوم است، در نجف‌ برای برخی از طلاب مبتدی و سطح، ادبیات و برخی موضوعات دیگر را تدریس می‌کرد و در قم برای مدتی در مدرسه آیت‌الله گلپایگانی به تدریس ادبیات پرداخت.

استاد اشکوری پس از گذراندن دوره‌ تحصیلی مرسوم و بهره‌گیری‌های علمی به مقدار لازم از علوم قدیم، برای یافتن کاری تخصصی که جای آن خالی و بدان نیاز باشد، حدود یک سال کارهای مختلفی را ارزیابی و بررسی کرد و سرانجام به این نتیجه رسید که بهترین کار علمی در شأن وی، تحقیق در آثار و متون گذشتگان و نسخه‌شناسی خطی است؛ چرا که این آثار بهترین سرمایه‌هایی هستند که مبانی علمی اصیل را در آنها می‌توان یافت. از سویی، حوزه‌های علمیه آن روزگار، چنان علاقه‌‌ای به این رشته نشان نمی‌دادند و سرگرم برنامه‌های حوزوی خاص خود بودند. پس از اندک زمانی تحقیق، انگیزه بیشتری برای این کار کلیدی یافت و تصمیم گرفت با همه سختی‌ها و ناملایماتی که در پیش روی داشت، راه و کار خود را چنان که باید و شاید، در حد توان ادامه دهد. بنابراین برای ورود به کار، تصحیح کتاب را انتخاب کرد که هم در مسیر دانش و خدمت به دین باشد و هم بهره‌ مادی داشته باشد و نیازهای ضروری زندگی را تأمین کند.

پس با بعضی از چاپخانه‌های نجف تماس گرفت و با نازل‌ترین اجرت مشغول کار شد. به تدریج مؤلفان، کارهای خود را به او می‌دادند و چون کارها خوب و باسلیقه انجام می‌شد، اجرت بهتر و بیشتری می‌پرداختند. تصحیح و غلط‌گیری کتاب‌ها برای او موجب شد تا با شخصیت‌های علمی و ادبی و صاحبان قلم در نجف و برخی شهرهای دیگر عراق آشنا و مرتبط شود.

این ارتباط‌ها و برخوردها که بیشتر با دنیای خارج ایز حوزه‌ بود، دو فایده برای او داشت: یکی آنکه اطلاعات فراوانی در رشته‌های گوناگون فرهنگ اسلامی و دانش دینی پیدا کرد و دیگری آنکه سبب شد از غلط‌گیری فرم‌های چاپی، به تدریج به نویسندگی و تحقیق در آثار گذشتگان روی آورد.

فهرست‌نگاری

   ایشان در آغاز تحقیقاتش، به اهمیت شناخت نسخه‌‌های خطی و گزینش صحیح‌ترین متن جهت مطالعه و بررسی پی برد و از این بابت برای دستیابی به نسخ صحیح کوشید. سپس دریافت که فهارس هم به خاطر کلیدی بودن، ارزش والایی در شناساندن مواریث علمی کهن و تألیفات و تصنیفات گذشتگان دارند و نیز این طریق، وقت کمتری از پژوهشگران می‌گیرد.

او از سال ۱۳۸۰ق وارد حوزه نسخه‌های خطی شد و به فهرست‌نگاری روی آورد و بخشی از اوقات خود را به این کار اختصاص داد.

نخستین اثرش در این فن، تهیه فهرست اجمالی نسخه‌های خطی کتابخانه آیت‌الله بروجردی (م ۱۳۸۰ق) در نجف بود.

پس از آن برای کتابخانه عمومی آت‌الله حکیم (م۱۳۹۰ق) فهرستی تنظیم کرد که بالغ بر شش جلد محفوظ گردید.

وی در این سال‌ها سفری به ایران کرد و در طول شش ماه و نیم، به شهرهای مختلف ایران از جمله مشهد مقدس، تهران، قم، یزد و همدان رفت و از کتاب­خانه‌های عمومی و شخصی بازدید کرد. در این سفر، صدها نسخه خطی را از نظر گذراند.

در سال ۱۳۹۱ق بر اثر فشارهای حکومت بعث عراق به ایران مهاجرت کرد و در جوار کریمه اهل بیت در قم سکونت گزید. در قم نخستین کسی که به دیدار او رفت، آیت‌الله نجفی مرعشی (م ۱۴۱۱ق) بود. ایشان از وی خواست به تنظیم فهرست کتاب‌های خطی کتاب­خانه او بپردازد. آقای اشکوری با قبول این پیشنهاد، در کنار کارهای تحقیقی خودش، کار تهیه فهرست نسخه‌های خطی آن کتاب­خانه را شروع کرد و در طول ۲۶ سالی (۱۳۹۱ – ۱۴۱۷ق) که در آنجا مشغول بود، ۲۷ جلد فهرست نسخه‌های خطی را نگاشت و دو جلد هم به عنوان راهنمای آن تهیه کرد و شش جلد هم به عنوان التراث العربی فهرست کتاب‌های عربی را نوشت که مجموع آن ۳۵ جلد شد.

وی افزون بر بازدید کتاب­خانه‌های ایران، از ۴۵ کتاب­خانه عمومی و خصوصی در کشورهای انگلستان، ایتالیا، عراق، ‌سوریه، هند، پاکستان، یمن، کویت، عربستان سعودی، بحرین و غیره، بازدید و از نسخه‌های خطی و نفایس آنها عکس‌برداری کرد و یادداشت‌های فراوانی برداشت.

از شصت کتاب­خانه عمومی و خصوصی داخل کشور در شهرهای قم، مشهد، تهران، کرمانشاه، همدان،‌ قزوین، کاشان، رشت و ساری و شهرهای دیگر، نیز دیدن کرد و نسخه‌های خطی کتاب­خانه‌هایشان را از نظر گذراند و برای بسیاری از آن­ها فهرست نگاشت.

از مجموع ۱۰۵ کتاب­خانه‌ای که بازدید کرده، نسخه‌های خطی بسیاری از آنها را فهرست‌برداری و چاپ کرده و برخی از فهرست‌ها چاپ نشده است.

وی هم اکنون مشغول کاری بزرگ و گسترده با عنوان التراث العربی المخطوط فی مکتبات ایران العامه است که جامع فهرست نسخه‌های خطی عربی موجود در کتابخانه‌های عمومی ایران است.

برای نمونه از این پروژه بزرگ، دوره‌ چهارده جلدی را با بهترین روش به چاپ رسانده است.

از ویژگی‌های فهرست‌نگاری آقای اشکوری این است که تقلیدی نیست، بلکه با توجه به شیوه‌های رایج در این عرصه و دقت در فهرست‌های تهیه‌شده در کشورهای مختلف، شیوه فهرست‌نگار‌یش را در دو بخش متمایز قرار داده که بسیار آسان و گویا است.

کتاب‌شناسی: در این بخش، نام کامل کتاب، موضوع، زبان، نام کامل ‌مؤلف با تاریخ درگذشت یا تعیین عصر وی، هدف و روش کار در کتاب، امتیازات مخصوص، ابواب و فصول و تقسیم‌بندی مطالب مورد نظر، نام شخصی که کتاب برای او تألیف شده، تاریخ تألیف و محل آن، آغاز و انجام، آورده می‌شود.
نسخه‌شناسی: در این قسمت، نوع خط، نام کاتب، تاریخ و محل کتابت، نام کسی که کتاب برای وی نوشته شده، تشخیص نوع عناوین، جدول‌بندی‌ صفحه‌ها یا زرفشانی یا سرلوح یا مینیا