پاورپوینت کامل عثمان بن سعید دانی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عثمان بن سعید دانی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عثمان بن سعید دانی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عثمان بن سعید دانی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مشایخ و استادان
۲ شاگردان و راویان
۳ علم قرائت
۴ آثار
۵ وابسته‌ها

مشایخ و استادان

ابوعمرو دانى استادان اندلسى، مصرى، حجازى، شامى و عراقى بسیار دیده بود که تهی فهرست جامعى از آنان میسر نیست و منابع موجود تنها به ذکر نام بعضى از مشهورترین ایشان پرداخته‌اند(نک:حمیدى،۴۸۳/۲-۴۸۴؛ابن بشکوال،۴۰۵/۲-۴۰۶؛ یاقوت،۱۲۶/۱۲-۱۲۷؛ نیز نک:آثار خطى، شم‍ ۸).در میان شیوخ وى، ابوالمطرف عبدالرحمن بن عثمان قشیرى زاهد، جایگاه ویژه‌اى دارد،

زیرا ابوعمرو بیش از مجموع احادیثى که از دیگران نقل کرده، احادیث او را در آثار خود آورده است.

ابن ابى زمنین، محدث بزرگ اندلس نیز در شمار مشایخ حدیث وى بوده است(نک:حمیدى،۱۰۰/۱).همچنین ابوالعباس احمد بن محمد، بدر قاضى(ابوعمرو، السنن، برگ ۱۸۰ ب)، ابومحمد عبدالرحمن بن عمر بن محمد معدل(همان، برگ ۴ ب)، عبدالوهاب بن احمد بن حسن بن منیر خشّاب(همان، برگ ۱۸۳ الف)، احمد بن ابراهیم بن فراس معدل مکى(همان، برگ ۱۷۳ ب) و ابوالحسن على بن محمد قابسى(همان، برگ ۱۶۹ ب) از دیگر مشایخ او در حدیثند.

از استادان وى در قرائت، نامدارتر از همه، طاهر بن عبدالمنعم ابن غلبون (د ۳۹۹ ق) بود که ابوعمرو قرآن را به چند روایت از روایات مشهور قراء سبع همچون حفص از عاصم نزد او ختم کرده بود(همو،

التیسیر،۱۴؛ابن جزرى، غایه،۳۳۹/۱).از شیوخ دیگر وى در قرائت که در مقدم التیسیر از آنان نام برده (ص ۱۰-۱۶)، ابوالفتح فارس بن احمد حمصى، ابوالقاسم خلف بن ابراهیم خاقانى و ابوالقاسم

عبدالعزیز بن جعفر، معروف به ابن ابى غسّان را باید نام برد.ابومسلم محمد بن احمد کاتب بغدادى نیز استاد دیگر وى در حدیث و قرائت است که ابوعمرو نزد او کتاب السبع ابن مجاهد را استماع کرده است(ابن جزرى، همان،۵۰۳/۱-۵۰۴).

شاگردان و راویان

جمع کثیرى از مقریان، محدثان، فقیهان و ادیبان اندلس، به ویژه اهل دانیه، از ابوعمرو بهر علمى گرفته‌اند.وى پس از بازگشت از سفر مشرق در میورقه (نک:مرعشلى،۳۰)، المریه (نک:ضبى،۴۱۲) و دیگر شهرهاى اندلس، به خصوص دانیه، بر مسند افادت تکیه زد و شاگردان بسیارى را در علم قرائات و دیگر زمینه‌ها

پرورش داد(براى فهرست اسامى آنان، نک:ذهبى، معرفه،۳۲۷/۱، تذکره،۱۱۲۰/۳؛ابن جزرى، همان،۵۰۴/۱).

۳ تن از مشهورترین آنان، مقریانى هستند که خود در اندلس حوزه‌هاى قرائت تشکیل داده‌اند:یکى، فرزندش ابوالعباس احمد(د ۴۷۱ ق) است که پس از پدر در دانیه بر مسند اقراء تکیه زد(ابن بشکوال،۶۵/۱؛ابن جزرى، همان،۸۰/۱)؛ دیگرى، ابوداوود سلیمان ابن نجاح مغربى، شیخ القراء بلنسیه (د ۴۹۶ ق) است که مدت مدیدى در ملازمت ابوعمرو دانى به سر برد و بیشتر تألیفات وى را از خود او استماع کرد و آثار ابوعمرو دانى را در سراسر اندلس رواج داد(نک: ابن بشکوال،۲۰۳/۱-۲۰۴؛ ابن خیر،۲۸-۲۹،۳۴،۷۲-۷۴؛ابن جزرى، همان،۳۱۶/۱-۳۱۷، النشر،۵۸/۱-۶۱)؛ سومى، ابوعبدالله محمد بن عیسى تجیبى طلیطلى، معروف به مغامى(د ۴۸۵ ق) است که در اشبیلیه به تدریس قرائت اشتغال داشت(نک:همو، غایه،۲۲۴/۲- ۲۲۵).
شهرت ابوعمرو دانى به عنوان مقرى و تألیفات مشهور او در علم قرائت، مقام علمى او را در حدیث از نظرها دور داشته است.این در حالى است که منابع کهن از او به عنوان محدثى بزرگ که از مغرب به

مشرق در طلب حدیث سفر کرده است، یاد مى‌کنند(حمیدى،۴۸۳/۲- ۴۸۴؛ابن بشکوال،۴۰۵/۲-۴۰۷؛ضبى،۴۱۱-۴۱۲).تألیف شناخته شد او در حدیث کتاب السنن الوارده فى الفتن است که بنا به گفت ذهبى(سیر،۸۱/۱۸) گواه تبحّر او در علم حدیث است.ابوعمرو در این تألیف، کتاب جامعى در باب روایات مربوط به حوادث آخر الزمان و فساد روزگار و «اشراط الساعه»گرد آورده است.

علم قرائت

رونق فراوان حوزه‌هاى تدریس قرائت در مشرق اسلامى، ابوعمرو دانى را که در طلب دانش به شرق آمده بود، سخت شیفته گردانید و او را بر آن داشت تا قرائت را رشت تخصصى خود قرار دهد.وى در کتاب طبقات القراء، زندگى نامه و شیوخ و تلامیذ و فهرست آثار هم قاریان و مقریان را از صحابه و تابعین گرفته، تا عصر خود به ترتیب الفبایى گرد آورد(نک:ابن خیر،۷۲؛ابن جزرى، همان، ۵۰۵/۱) و همین تتبع و پى جویى سیر تاریخى و تحول علم قرائات که ابوعمرو در تألیف این کتاب رنج آن را بر خود هموار ساخت، آنچنان دانش و بینشى، براى وى فراهم آورد که توانست پس از ابن مجاهد (ه‍ م)جایگاهى بلند در علم قرائات به خویش اختصاص دهد(نک: قسطلانى،۱۰۹/۱-۱۱۴)؛ چنانکه یک سده بعد، ابن خیر اشبیلى از
بین ۷۶ فقره کتاب‌هاى درسى قرائات که نزد استادان و مشایخ خود خوانده،۱۶ مورد از تألیفات ابوعمرو دانى را در فهرس خود آورده است(ص ۲۸-۲۹،۴۰-۴۱،۷۲-۷۴).نیز بنا به گزارش ذهبى (تذکره،۱۱۲۱/۳، تاریخ،۳۸۶/۱۱) در طى قرنها، قاریان و مقریان همه بر نوشته‌هاى ابوعمرو اعتماد مى‌کرده و به تبحر وى در علوم قرآنى اذعان داشته‌اند(نیز نک:ابن خلدون،۳۴۷/۱؛ مقرى،۳۴۱/۲).

ابوعمرو بر ترویج هر چه بیشتر قرائات هفتگانه همت گماشت.وى تمامى طرق و روایات مشهور و غیر مشهور قرائات سبعه را که در زمان او از ۵۰۰ طریق مى‌گذشت، استقصا کرد و در کتاب جامع البیان گرد

آورد و به شرح و بسط آنها پرداخت.ابن جزرى این کتاب را که از منابع عمد اوست، کتابى بى‌مانند وصف مى‌کند(النشر،۶۱/۱).

ابوعمرو در جهت تثبیت قرائات هفتگانه در کتابش المحتوى على القراءات الشواذ، حتى قرائت یعقوب حضرمى را که استادش ابن غلبون وى را به عنوان قارى هشتم، معرفى مى‌کرده (نک:ه‍ د،۳۶۳/۴)

و نیز قرائت ابوجعفر یزید بن قعقاع را با هم قدمتى که داشت(نک: ذهبى، معرفه،۵۸/۱-۶۲) در زمر قرائات شاذ جاى داد.

ابوعمرو خود نیز اختیاراتى در قرائت داشت که در برخى مواضع التیسیر(ص ۲۱،۲۲، جم‍) گاه با ذکر ادل گزینش خود، بدانها اشاره کرده است.ویژگی‌ها و مزیتهاى التیسیر، از قبیل جامع بودن، روان بودن

متن، سهولت حفظ و یادگیرى و کارآمد بودن آن براى مبتدیان و آموختگان از یک سو و راویانى که مستقیما این کتاب را از مؤلف آن روایت می‌کردند از سوى دیگر، موجب شهرت این کتاب گردید.در حالى که کتاب التذکره فى القراءات الثمان، اثر ابن غلبون که از جهت طرح و تبویب الگوى کار ابوعمرو در التیسیر بوده، از محدود مصر فراتر نرفته (نک:ه‍ د، همانجا) و کتاب العنوان تألیف مقرى معاصر وى

ابوطاهر اسماعیل بن خلف انصارى اندلسى(د ۴۵۵ ق) که حتى در چند مورد کامل‌تر و دقیق‌تر از التیسیر بوده (زاهد،۱۲-۱۳)، چندان شهرتى کسب نکرده است.

کتاب التیسیر بارها توسط علماى علم قرائت شرح شده (براى شروح آن، نک:مرعشلى،۳۹) و ۲ سده پس از ابوعمرو، شاطبى(د ۵۹۰ ق) التیسیر را در قصید مشهورش حرز الامانى و وجه التهانى (معروف به شاطبیه) به نظم آورد و شهرت التیسیر را دو چندان گردانید.شهرت التیسیر و شکل منظوم آن شاطبیه، رفته رفته به جایى رسید که در اواخر سد ۸ و اوایل سد ۹ق دیگر این تصور در حوزه‌هاى علمیه و محافل قرائات به وجود آمده بود که قرائت معتبر و