پاورپوینت کامل شرح نهج‌البلاغه (ابن میثم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح نهج‌البلاغه (ابن میثم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح نهج‌البلاغه (ابن میثم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح نهج‌البلاغه (ابن میثم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ انگیزه تألیف
۲ ساختار
۳ گزارش محتوا
۴ وضعیت کتاب
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

انگیزه تألیف

به قصد توضیح اصطلاحاتى که در شرح به کار برده، دست به نگارش این مقدمه زده است به بیان دیگر، وى نگارش چنین مقدمه‌اى را ضرورى مى‌دیده، چرا که خواننده، اگر بدون پیش زمینه بلاغى به مطالعه این شرح که آکنده از اصول، قواعد، اصطلاحات و توضیحات بلاغى است- بپردازد سرگردان و حیران مى‌شود.

ساختار

این شرح به طور کلى از دو بخش تشکیل شده است:

الف- مقدمه‌اى مفصل که از سه مبحث کلى تشکیل شده که در متن عربى از آن‌ها به قواعد ثلاث تعبیر شده است.

ب- متن که شرح کامل نهج‌البلاغه به صورت ترتیبى است.

گزارش محتوا

مؤلف، بعد از اتمام مقدمه به ذکر نسب سید رضى پرداخته و توضیح مختصرى درباره وى، محل تولد، وفات و مدفنش به دست داده و در پى آن، مقدمه سید رضى بر نهج‌البلاغه را آورده و شرح کرده است. پس از این شرح تقریبا مفصل بر مقدمه سید رضى، شرح خطبه‌ها آغاز مى‌شود که به ترتیب آمده و شرح شده‌اند. مؤلف، پس از شرح آخرین خطبه در جلد چهارم، به شرح نامه‌ها، عهدنامه‌ها، و وصیت‌نامه‌ها، که بخش دوم نهج‌البلاغه را تشکیل مى‌دهند، پرداخته است و پس از شرح آخرین نامه در اواسط جلد پنجم، شرح همه کلمات قصار را در نیمه دوم این جلد جاى داده و شرح خود را به پایان رسانده است.

شرح نهج‌البلاغه ابن میثم بحرانى آکنده از معانى رفیع عرفانى است.

به گزارش خبرگزارى شبستان، آیت‌الله محمدعلى تسخیرى، دبیر کل مجمع جهانى تقریب مذاهب اسلامى در نشست تخصصى شرح نهج‌البلاغه با اشاره به مقدمه شرح نهج‌البلاغه ابن میثم بحرانى، آن را اثرى منحصر به فرد در میان دیگر آثار وى دانست و گفت: با مطالعه دقیق مقدمه شرح نهج‌البلاغه مى‌توان دریافت که این مقدمه آکنده از معانى سودمند است.

مقدمه ابن میثم بحرانى در کتاب شرح نهج‌البلاغه با این که از کثرت تفریع برخوردار است؛ ولى در کل به تشریح سه محور مباحث الفاظ، موضوع خطابه و این حقیقت که حضرت على علیه‌السلام جامع تمام صفات انسانى و خورشید والاى تمامى ارزش‌هاى انسانى بوده، پرداخته است. این قواعد دلالت بر وسعت و گستره دانش شیخ میثم بحرانى دارد.

بسیارى از پژوهشگران معتقدند، شرح نهج‌البلاغه ابن میثم دربردارنده بسیارى از علوم و معارف اسلامى است و این نشان‌دهنده تسلط شگرف این شارح بر علوم گوناگون است.

احمد دخیل با اشاره به استفاده علامه بحرانى از روش تفسیر موضوعى در شرح نهج‌البلاغه، گفته است: این تفسیر تنها یک ترجمان حماسى و یا خطابى نیست، بلکه این شارح با دقت نظر بر روى کل کلمات دست به ترجمه نهج‌البلاغه زده است و به همین دلیل است که جان و اصالت عقلى و اندیشه کلام امیرالمؤمنین علیه‌السلام با مطالعه این شرح به خواننده ارایه مى‌شود. این تفسیر از منظر یک شیعه متعصب وارد کار نشده، بلکه ابن میثم بحرانى عنصر عقل و اندیشه را در کنار اعتقاد قرار داده و در نهایت یک تفسیر جاودانه خلق کرده است.

وى در مقدمه شرح خویش چنین مى‌گوید:

این کتاب براى من بعد از کتاب خدا و سخنان پیامبرش چراغى است که در تاریکى‌ها از نورش بهره مى‌برم و نردبانى است که با آن به آسمان‌ها مى‌روم و آن هنگام که بر سرّى از اسرار بى‌کرانش واقف مى‌شوم و جلوه‌هاى نورانى‌اش را سرمه چشمان خویش مى‌سازم، بر آنان که از روى نادانى از آن سر برتافته‌اند، تأسف مى‌خورم و شوق فراوانى در من شعله مى‌کشد که براى آن اهلى بیابم…

وى شرح خویش را بر نهج‌البلاغه به علاءالدین جوینى اهداء کرده و آن را با جدیت کامل و بر شیوه‌اى خاص بنا نهاده که ویژگى‌هاى آن را در مقدمه شرح بیان مى‌کند.

شیوه ابن میثم عرفانى و فلسفى بوده و تلاش مى‌کند تا برخلاف شروح دیگر از دیدگاه عمومى‌تر در جهان اسلام پیروى نماید؛ این موضوع حیطه گسترده‌اى را به نوع مباحث مطرح شده، توسط وى بخشیده است. شیخ تأکید دارد که چون این کتاب به على علیه‌السلام ارتباط دارد، وى خود را ملزم مى‌داند که در شرح آن از شیوه علمى تحقیق و تتبع دست برندارد.

وى مى‌گوید: من با خداى خود عهد بستم که طریق غیر از حق نپویم و براى مراعات حال کسى از بندگان خدا مرتکب لغزش نشوم. بنابراین، اگر نظراتم با مراد عالى (مولا) موافق درآمد که مقصد نهایى همین است و اگر چنین نشد، عذر مى‌خواهم و طلب بخشایش مى‌کنم.

ابن میثم در شرح خود سه مقدمه را تحت عنوان سه قاعده بیان مى‌کند:

قاعده اول، در مباحث الفاظ. در این مبحث وى از تساوى لفظ و معنى، آرایه‌هاى سخن، حقیقت و مجاز، اقسام تشبیه و انواع نظم، سخن مى‌گوید.

قاعده دوم، در سخن‌ورى. در این مبحث وى خطابه منطقى ارسطو را بررسى مى‌کند و ارکان سخن‌ورى و فواید آن، اصول و اساس آن، انواع آن و نهایتا آرایه‌هاى آن را بیان مى‌کند.

قاعده سوم، در فضایل على علیه‌السلام. شیخ در این مبحث به فضیلت‌هاى على علیه‌السلام پرداخته و کرامات وى را بیان مى‌کند و از لحاظ ادبى نیز وى را پیشواى سخن‌وران و متکلمان برمى‌شمارد.

شیوه شیخ در شرح نهج‌البلاغه

در مطالعه شرح نهج‌البلاغه ابن میثم مى‌توان شیوه‌اى را به شرح ذیل ملاحظه نمود:

ابتدا به نقل خطبه پرداخته مى‌شود، اگر خطبه بلند باشد، به چند پاره منقسم مى‌گردد.
شیخ شرح خود را با لفظ «اقول» شروع مى‌کند.
در ابتداى شرح، مفردات توضیح داده مى‌شوند و براى این منظور گاه به آیات قرآنى و زمانى نیز به شعر و حدیث استشهاد مى‌شود.
شارح، علاوه بر معانى مفردات، جنبه‌هاى بلاغى کلام امام را نیز برمى‌شمارد.
شارح، بحث خود را با بررسى کامل مفاهیم و حقایق فلسفى و بعضا عرفانى غنا مى‌بخشد.
شیخ مباحث خود را به زیر بخش‌هاى زیادى تقسیم مى‌کند و هر قسمت را یک فصل مى‌نامد و براى برخى از قسمت‌ها نیز نامى مى‌نهد.
در برخى موارد، پیش از پرداختن به شرح، سبب ورود کلام بیان شده است، ذکر سبب ورود، بیش از همه، در نامه‌ها و کمتر از همه، در کلمات قصار به چشم مى‌خورد.
در شرح نامه‌ها اگر نامه امام على(ع) در جواب به نامه کسى نوشته شده باشد، شارح، گاه متن کامل نامه آن شخص و گاه بخشى از آن را آورده است. البته این مؤلفه را مى‌توان زیر مجموعه مؤلفه پیش هم دانست، زیرا نامه نخست در اصل، سبب ورود نامه جواب است. اما به هر دو این دو براى توضیح و تفصیل بیشت در ذیل دو مؤلفه جداگانه آورده شده‌اند.
ذکر تاریخ صدور کلام در مواردى که دست یافته باشد یا لازم بداند، آن را ذکر کرده است.
در پاره‌اى از موارد، مخاطب یا مخاطبان کلام یا نامه حضرت امیر را هم مشخص کرده است.
مخاطب نامه در مواردى به اجمال معرفى شده است.
شارح، در مواردى که درباره اصل خطبه بحثى نیاز بوده، پیش از شرح متن، آن را مطرح کرده است. چنان که در مورد خطبه شقشقیه، شبه ساختگى بودن این خطبه و شک در صدور آن را از امام على(ع) از سوى اهل سنت مطرح شده و مؤلف، پس از ذکر این شبهات و آوردن دلایل انکار این خطبه از سوى آنان، براهین کافى و وافى در رد این پندار، ارائه کرده است.
در مواردى که کلام، گزیده‌اى از خطبه‌اى کامل و طولانى باشد، پیش از شرح، به این مطلب اشاره شده است.
ابن میثم، در این تألیف، به نسخه‌هاى دیگر نهج‌البلاغه و کتب یا منابع دیگرى که متن کلام در آن‌ها نیز آمده بوده، توجه داشته است، زیرا در پاره‌اى موارد، پیش از پرداختن به شرح، به اختلاف نسخه‌هاى نهج‌البلاغه و منابع دیگرى که متن در آن‌ها آمده، اشاره کرده و تفاوت متن این نسخه‌ها را بیان کرده است.
به بیان ضبط و تلفظ صحیح نام‌ها پرداخته است.
معمولا درباره وجه تسمیه خطبه‌هایى که در نهج‌البلاغه داراى نام مشخص هستند، چیزى بیان نکرده است.
پیش از آغاز متن، درباره متن خطبه یا کلام توضیحاتى مى‌دهد.
در ابتداى شرح متن، پیش از هر بحث دیگر، به بحث لغوى درباره واژه‌ها و اصطلاحاتى که نیاز به شرح و توضیح داشته‌اند، پرداخته است.
آوردن مقدمه‌اى پیش از هر شرح
بیان هدف کلى کلام و محور اصلى آن

از مؤلفه‌هاى موجود در حین شرح مى‌توان به بخش بندى متن در صورت طولانى بودن آن، شرح تکه تکه هر بخش، بخش بندى موضوعى متن، استفاده‌هاى گوناگون و پرشمار از آیات قرآن، استفاده از احادیث اهل‌بیت و صحابه، به کارگیرى مباحث کلام، فلسفى منطقى، بهره‌گیرى از شروح پیشین نهج‌البلاغه، استفاده از گفته‌هاى تاریخى، استفاده از اشعار عرب، تکمیل شعر به کار رفته در کلام حضرت امیر، به کارگیرى علوم ادبى چون صرف، نحو و بلاغت، شرح ندادن قسمت‌هایى از متن، بیان معاریض و اشارت موجود در کلام حضرت على(ع)، بیان