پاورپوینت کامل شرح فصوص الحکم ابن عربی (پارسا) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح فصوص الحکم ابن عربی (پارسا) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح فصوص الحکم ابن عربی (پارسا) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح فصوص الحکم ابن عربی (پارسا) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

شرح فصوص الحکم ابن عربی(پارسا)

پدیدآوران

مسگرنژاد، جلیل (مصحح)

پارسا، محمد بن محمد (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

فصوص الحکم. شرح

ناشر

مرکز نشر دانشگاهی

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۶۶ ش

چاپ

۱

موضوع

ابن عربی، محمد بن علی، ۵۶۰ – ۶۳۸ق. فصوص الحکم – نقد و تفسیر

تصوف – متون قدیمی تا قرن ۱۴

عرفان – متون قدیمی تا قرن ۱۴

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۲۸۳‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏۲‎‏ ‎‏ف‎‏۶۰۲۲۲۴

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

شرح فصوص الحکم ابن عربی(پارسا) یکی از شروحی است که توسط ابوالفتح محمد بن محمد بن محمود حافظى بخارى، ملقب به «پارسا» بر کتاب فصوص الحکم ابن عربی انجام شده است.این شرح داراى امتیازات چندى است به شرح زیر:

پارسا، اساس شرح را بر شرح شارح نخستین قرار داده است و با احاطه کاملى که بر افکار ابن عربى داشته، شروح معتبر این کتاب را نیز زیر نظر داشته است.

در بین شروح متعددى که از زمان شیخ اکبر (۶۳۲)، تا زمان خواجه محمد، حدود اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم، نوشته شده بود، سه شرح و هم‌چنین روش کار شارحین این سه شرح در بیان دقیق و صحیح افکار ابن عربى، بیشتر مورد توجه بوده است، البته شروحى که سابق بر این شرح نگارش شده است، در بیان گوشه‌هاى اندیشه ابن عربى متمم یک‌دیگرند و هیچ‌کدام از آنها، در بیان افکار ابن عربى، حد اعتدال را مراعات نکرده‌اند؛ چه، عنان قلم در دست افکار عرفانى و تنزلات روحانى بوده و در هر جا، به هر اندازه این باران رحمت نازل مى‌شده است، قلمى مى‌کرده‌اند.
پارسا، در مقدمه شرح خود در این باره مى‌گوید: «جمعى از محققان این قوم – رحمهم‌الله – در شرح و بیان مشکلات این کتاب، ید بیضا نمودند و این حصار محکم‌بنیان را به قوت بازوى بیان بگشودند، اما در میدان بسط، عنان بیان فروگذاشتند و تطویل بیان، در شرح معضلات آن لازم داشتند و بعضى از ضعفاى طلبه به سبب بسط کلام و قصور افهام، حقایق و رموز کتاب – که اصل مطلوب است – ضبط نتوانستند کرد». (مقدمه شرح حاضر، ص ۳).
سعى جمیل پارسا در این شرح، بر این بوده است که ضمن نگه‌دارى اصالت گفتار ابن عربى، به شرح مشکلات کتاب پرداخته و از تطویل و اطناب پرهیز کند. وى قبل از آغاز شرح، کلیدى را که بیان‌گر اساس افکار اصحاب وحدت وجود بوده است، به‌عنوان مقدمه آورده است و آن‌گاه معضلات کتاب را با بیانى روشن، همانند چراغى که فرا راه گم‌شدگان وادى طلب باشد، توضیح داده و در موارد مشابه، از تکرار آن خوددارى کرده است. محلى از مشکلات را که محتاج ستر و پنهان‌گویى بوده، به زبان و قلم شارح نخستین سپرده و در مواردى نیز عین آن جملات را به فارسى بیان کرده است.
هرچند خواجه پارسا، خود، معترض بسط کلام در حد شرح قیصرى و کاشانى است و این‌گونه محققان را شاید به لحاظ اینکه مى‌خواهند اسرار هویدا بکنند، به باد انتقاد مى‌گیرد، ولى خود در بیان پاره‌اى از موارد، نیازمند شروح مذکوره مى‌شود.

خواجه پارسا علاوه بر شروح فصوص، به کتب شیخ اکبر آشنا بوده و در مواردى که شیخ در فصوص، به کتاب فتوحات مکى اشاره مى‌کند، شارح با ذکر باب و فصل مطلب مورد نظر، جوینده را به اصل کتاب راهنمایى مى‌کند و خلاصه بحث مورد نظر را در جملاتى کم‌حجم و پرمعنى بیان مى‌کند (متن، ص ۸۳ – ۱۳۲) و چون این‌گونه ارجاعات، در شروح ماقبل نیز مشاهده مى‌شود، به نظر مى‌آید که در دوره‌هاى نخستین تعلیم و تعلم آثار و افکار ابن عربى، روش تدریس مدرسان، توأمان با سایر کتب و مقالات ابن عربى بوده است و مدرس، در توضیح معضلات فصوص، شاگردان را به کتب و مقالات دیگر محیى‌الدین راهنمایى مى‌کرده است. این روش، حاکى از وسعت اطلاع و تسلط آنان در تدریس درس خود و اعتقاد به مفاهیم و اصول آن درس بوده است.
خواجه پارسا در شرح خود، نه تنها به شرح مصطلحات قوم توجهى عمیق دارد، بلکه به شرح معضلات متن فصوص و عقاید ابن عربى نیز توجهى خاص دارد:

الف) در مواردى واژه‌هاى اصطلاحى قرآن را با نظر مفسران قرآن شرح مى‌کند (حمد، ص ۱۱ – ۱۲؛ صلوات، ص ۱۴؛ وراثت، ص ۲۰).
ب) درباره فرق مترادفات معنوى در واژه‌ها توضیح مى‌دهد و کلام خود را به مباحث معانى و بیان مى‌کشاند (فرق جود و کرم، ص ۱۵؛ نفث و روع، ص ۱۸؛ مشیت و ارادت، ص ۲۱؛ قدوس و سبوح، ص ۱۰۱).
ج) علت مجهول آوردن و یا علل آوردن فعلى را در باب خاصى توضیح مى‌دهد. (أریتها، ص ۱۶).
د) به موارد صرفى و نحوى متن با آگاهى کامل اشاره مى‌کند و در روشن کردن معنى مى‌کوشد. (السمع و الطاعه منصوب است… ص ۱۶).
ه‍) یکى از مشکلات فهم کتاب فصوص، مراجع ضمایر است. شارح، در موارد ضرورى، مراجع ضمایر را نشان مى‌دهد، مانند:

ص ۲۱: ضمیر مؤنث در لا یبلغها و اعیانها عاید به اسماء است…
ص ۲۳: ضمیر «له»، راجع به محل است…
ص ۲۷: ضمیر ارواح، عاید به عالم است…
ص ۳۰: ضمیر در الا تراه، عاید است به انسان کامل…
ص ۳۳: ضمیر در ذاته، راجع به احد است…
ص ۴۴: ضمیر در فیه، راجع است به حادث…
ص ۵۰: ضمیر در هو، شاید که عاید به عالم باشد…
ص ۵۵: ضمیر در «له»، عاید به عالم و ضمیر در عنه…

و) گاه در توضیح جملات خبرى و شرطى، گره‌گشایى مى‌کند (ص ۲۴، «و قد کان، به معنى حال است، جواب شرط مقدر است؛ یعنى اذا کان…»).

ز) گاه احتمالات اعتبار جمله‌ها را در شرایط مختلف شرح داده و سپس نظر خود را بیان مى‌کند (ص ۲۶، «این جمله را سه اعتبار است…»؛ ص ۲۷، «یعنى جمعیتى که انسان راست، از سه جهت است…»).

ح) بحث در معانى مفردات (ص ۹۲، س ۱۰، «با در بتقلب، به معنى مع است…»).

ط) بحث در آراى محققان در نحوه استنباط معنى.

ى) توضیحات شارح دانشمند با قراینى که به دست مى‌دهد، بیان‌گر این است که نسخ متعددى در اختیار داشته است و در شرح کتاب فصوص، اکتفا به یک نسخه نکرده است (ص ۲۶، «…و در بعضى نسخ است که: و ان فیها فى ما تزعم الاهلیه…»).

موارد بالا نمونه‌اى است از مهارت و آگاهى پارسا در حل مشکلات کتاب فصوص؛ هرچند در این کار، شارحین دیگر نیز توجهى تام دارند، و