پاورپوینت کامل سلفیه بدعت یا مذهب ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سلفیه بدعت یا مذهب ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سلفیه بدعت یا مذهب ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سلفیه بدعت یا مذهب ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

سلفیه بدعت یا مذهب

پدیدآوران

صابری، حسین (مترجم)

واعظ‌ زاده خراسانی، محمد (مقدمه نویس)

بوطی، محمد سعید (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

السلفیه مرحله زمنیه مبارکه لا مذهب اسلامی

نقدی بر مبانی وهابیت

السلفیه مرحله زمنیه مبارکه لا مذهب اسلامی. فارسی

ناشر

آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامى

مکان نشر

مشهد مقدس – ایران

سال نشر

۱۳۸۷ ش

چاپ

۳

شابک

‎۹۷۸-۹۶۴-۴۴۴-۹۱۶-۱

موضوع

اسلام – فرقه‌ها

بدعت و بدعت گذاران

سلفیه – دفاعیه‌‏ها و ردیه‌‏ها

وهابیه – دفاعیه‌ها و ردیه‌ها

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۲۰۷‎‏/‎‏۵‎‏ ‎‏/‎‏ب‎‏۹‎‏ ‎‏س‎‏۸۰۴۱

کتابخوان

مشاهده

سلفیه بدعت یا مذهب، به قلم حسین صابرى، ترجمه فارسى کتاب «السلفیه مرحله زمنیه مبارکه لا مذهب إسلامی»، اثر دکتر محمد سعید رمضان البوطى، استاد دانشگاه دمشق است.

توجه به نکات زیر درباره این اثر مفید است:

کتاب حاضر، کتابى است در طریق وحدت اسلامى که نقاب نفاق از چهره این گروه خودخوانده برمى‌دارد. نکته جالب در این کتاب آن است که نقد افکار و اندیشه‌هاى سلفیه و از جمله آرا و عقاید ابن تیمیه از سوى یکى از عالمان اهل سنت صورت مى‌پذیرد که – به تعبیر استاد گران‌قدر آیت‌اللّه واعظ‌زاده خراسانى – تا نیمه راه تقریب را پیموده است.
او در این کتاب مى‌کوشد تا روشن سازد چگونه برساختن مذهبى به نام سلفیه و تکفیر همه دیگر مذاهب، بدعتى است که با ادعاى پیروى از سلف سازگارى ندارد. این سخن نخست و بنیادین کتاب است، گرچه در کنار آن به پاره‌اى از نمونه‌هایى که سلفیه آنها را بدعت مى‌شمرند، مى‌پردازد و اثبات مى‌کند که این نمونه‌ها نه فقط بدعت نیست، بلکه کارى است که «سلف» انجام مى‌داده‌اند. از جمله درباره توسل و استشفاع مى‌گوید:
«در مورد توسل به آبروى رسول خدا(ص) یا دیگر صالحان و مقربان، ما هیچ بحث و منازعه‌اى بر سر آن در عصر سلف و در سه نسلى که به برترى آنان گواهى داده شده است، سراغ نداریم و آنچه مى‌دانیم و آنچه در این موضوع صحتش براى ما ثابت شده، روایات ثابت و صحیحى است که از توسل جستن صحابه و یا از تبرک جستن آنان به عرق رسول خدا(ص) و موى او و نیز آب وضوى او حکایت دارد و در صحیح مسلم و صحیح بخارى ثبت و نقل شده است»[۱]
همان‌گونه‌که از عنوان کتاب پیداست، این کتاب نقدى است از سوى یکى از عالمان اهل سنت بر مبانى وهابیت؛ ازاین‌روى، ممکن است نویسنده نکاتى را آورده باشد که با عقیده شیعه سازگارى ندارد.
مترجم با عنایت به این مهم که هدف اصلى کتاب، نقد وهابیت است، در برابر آن‌گونه نکاتى که نویسنده آورده تا جایى که توانسته بى‌طرف مانده است؛ چه، نقد و بررسى آن نکات، اولا: در چهارچوب هدف کتاب حاضر نیست و ثانیا: به اعتقاد نگارنده این یادداشت، بحث و بررسى و نقد و کنکاش درباره «فرقه ناجیه» همان اندازه به «وحدت اسلامى» آسیب مى‌رساند که برساختن مذهبى با نام سلفیه[۲]
این کتاب، نه آراى سلفیه را مناقشه و نه آنها را تخطئه یا تصویب مى‌کند، بلکه مطلبى مهم‌تر از این را دنبال مى‌نماید و آن اینکه آیا درست است که از قلب جماعت اسلامى و از میان اهل سنت و جماعت، بدعت جدیدى به نام «سلفیه» و به‌عنوان یک مذهب نو سر درآورد و باصراحت و بى‌جهت همه سلف صالح و پیروان مذاهب سنت را رد کند و تنها خود را حق و باقى را باطل بداند؟ آیا این خود یک بدعت جدید نیست؟

وى در آنجا به معنى لغوى و اصطلاحى کلمه «السلف» و اینکه در اصطلاح بر قرون ثلاثه (سه نسل اول صدر اسلام، صحابه، تابعین و اتباع تابعین) به استناد حدیث مروى از عبداللّه بن مسعود که پیغمبر فرمود: «خیر النّاس قرنی، ثم الذین یلونهم، ثم الذین یلونهم…» اطلاق شده و آراء علما را در مراد از این قرون ثلاثه ذکر نموده، نتیجه مى‌گیرد که سبب خیریّت اهل آن قرون، آن است که آنها؛ یعنى صحابه و تابعین و تابعین تابعین، حلقات سلسله منتهى به منبع وحى را تشکیل مى‌دهند و اسلام را دست‌نخورده فراگرفتند و به نسل‌هاى بعد رسانیدند و بدعت‌ها پس از این تاریخ در اسلام پیدا شده است؛ این است سبب «خیریّت» آن سه نسل از مسلمانان. نهایت مطلبى که از این به دست مى‌آید آن است که ما سلوک آنان را در فهم اسلام، میزان استنباط خود قرار دهیم و به آنان اقتدا نماییم و از آنچه برخلاف منهج آنها است، اجتناب نماییم. همواره منهج آنان را شاخص قرار دهیم و الاّ «سلف» خصوصیتى ندارند.

«خلف» هم اگر راه آنان را بروند جز در فضیلت سبقت با آنان فرق ندارند؛ پس وجهى براى علم کردن کلمه «سلف» نیست، بلکه این امر ضرر دارد؛ زیرا جامعه اسلامى را (مراد او اهل سنت است) به دو دسته سلفیه و غیر سلفیه تقسیم مى‌کند و این خود یک بدعت است. خود سلف هم، از این کلمه براى خود شخصیت و امتیازى قائل نشدند، بلکه بین ایشان و مابعد ایشان نهایت التیام و تبادل فهم و اخذ و عطاى علمى وجود داشته است.

آنگاه مى‌گوید: راه ورود در جماعت اسلامى و روش سلف، آن است که مانند آنان در کتاب و سنت تأمّل کنیم و با همان اصول موروثى از آنان به سراغ کتاب و سنت برویم؛ نه اینکه حرف‌به‌حرف آنچه آنان در هر مسئله گفته‌اند بپذیریم و برخلاف سنت ایشان جلو فهم و استنباط خود را (چنان‌که سلفیه مى‌گویند) بگیریم. این است نقطه اختلاف ما با سلفیه: تبعیت از روش و اسلوب سلف در فهم کتاب و سنت و نه تبعیت از فهم آنان؛ وگرنه کاروان عل