پاورپوینت کامل رشتی، حبیب الله بن محمد علی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رشتی، حبیب الله بن محمد علی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رشتی، حبیب الله بن محمد علی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رشتی، حبیب الله بن محمد علی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ تدریس
۴ ویژگی‌ها
۵ فضائل روحى و معنوى
۶ شاگردان مبارز
۷ اساتید
۸ شاگردان
۹ وفات
۱۰ آثار
۱۱ وابسته‌ها

ولادت

او فرزند میرزا محمدعلی خان فرزند جهانگیر خان قوچانی بود، پدرانش در اصل اهل قوچان بودند که در سالهای آغازین قرن یازدهم به گیلان کوچانده شده و از آن پس در گیلان ساکن شدند.

میرزا حبیب‌الله سال ۱۲۳۴ق در املش چشم به جهان گشود.

تحصیلات

میرزا حبیب‌الله دروس مقدماتى را در رشت آموخت و بعد از اتمام مقدمات به قزوین رفته و از محضر شیخ عبدالکریم ایروانی قزوینى استفاده کرد.استادی که در فقه و اصول نامور و ممتاز بود. شیخ حبیب‌الله هفت سال پیاپی از محضر ایشان بهره گرفت و در همان شهر به خواست پدر، با خانواده‌ی ارباب وصلت نمود.

مشی زاهدانه‌ی استاد تأثیر شگرفی در او نهاد به گونه‌ای که از آن پس خود به زندگی زاهدانه روی کرد و تا پایان عمر بر روش پسندیده‌ی استاد وفادار ماند. در ۲۵ سالگی، سیراب از سرچشمه معارف دینی به مقام عالی اجتهاد نائل آمد و با نظر شیخ عبدالکریم ایروانی خود را مهیای سفر به املش نمود.

در سال ۱۲۵۹ق از قزوین به املش بازگشت و چهار سال مرجع امور دینی مردم بود. برپایی نماز جماعت، هدایت و ارشاد مردم، پاسخ گویی به پرسش‌های اعتقادی و قضاوت عادلانه او موجب شده بود مردم ارادتی عاشقانه به مجتهد جوان داشته باشند، اما او دوست داشت سفری به نجف اشرف رفته و از حوزه‌ی علمیه‌ی آن شهر مقدس جرعه جرعه شراب معرفت نوشد.

شیخ حبیب‌الله مجتهد املشی در سال ۱۲۶۳ق وارد نجف شد و در درس خارج فقه صاحب جواهر شرکت نمود و و از آن فقیه نامور نیز اجازه‌ی اجتهاد دریافت کرد،

بعد از وفات صاحب جواهر از محضر شیخ اعظم انصارى استفاده کرده و در درس خارج فقه و اصول ایشان شرکت مى‌کرد.

تدریس

ایشان پس از وفات شیخ اعظم – در سال ۱۲۸۱ هجرى – حدود سى سال جانشین او در تدریس و تعلیم گردید.

در درس میرزاى رشتى بیش از سیصد نفر از فضلاء و علماء شرکت کرده و از محضرش استفاده می‌کردند و در بین آنان بیش از یکصد نفر از علماء درج یک، که بعضى به مرجعیت رسیده بودند نیز، حضور داشتند.

در زمان میرزا حبیب‌الله کسى بهتر از او تدریس نمى‌کرد. او، گرچه در تدریس مباحث طرح شده را طولانى بحث مى‌کرد، اما به علت فواید زیاد درس ایشان، گروههاى مختلف در درسش شرکت می‌کردند.

او فقیه محقق، مدقق، عابد، زاهد و اصولى بود و مراتب علمى او نزد بزرگان عصرش مسلم بود.

ویژگی‌ها

از خصوصیات زندگى علمى میرزا حبیب‌الله رشتى عمر طولانى اوست که بیش از هشتاد سال زندگى کرده و در این مدت تعداد زیادى از علما و مجتهدین صاحب نام، در درس ایشان شرکت مى‌کرده‌اند. حتى بزرگان نجف اشرف مثل شیخ عبدالحسین بن شیخ راضى و سید حسین قزوینى که از شرکت در درس دیگران خوددارى می‌کردند، از محضر این عالم وارسته استفاده می‌کردند.

از دیگر ویژگی‌هاى ایشان مى‌توان به تقوا و ورع و اعراض از ریاست و اهتمام به مستحبات اشاره کرد. او با علو درج علمى که داشت، هرگز خود را به عنوان مرجع دینى مطرح نکرده و وجوهات شرعى را دریافت نمى‌کرد.

پس از وفات شیخ انصارى مردم از شاگردان ایشان خواستند که فاضل‌ترین و عالم‌ترین شاگرد ایشان را معرفى کنند تا مردم از او تقلید کنند.

مبرزترین شاگردان شیخ یعنى آقا حسن نجم‌آبادى، میرزا عبدالرحیم نهاوندى، میرزا حسن آشتیانى و میرزا حبیب‌الله رشتى در خان میرزا حبیب‌الله جمع شده و پس از مشورت، میرزاى شیرازى بزرگ را معرفى کردند و در درس و نماز او را برتر دانستند.

فضائل روحى و معنوى

کسى در سلامت نفس میرزا حبیب‌الله رشتى و دورى او از ریاستهاى دنیوى شک نکرده است.

زیاد روزه گرفتن، زیاد نماز خواندن حتى در حال سفر، اشتغال به نمازهاى نافله، ذکر و قرائت قرآن، طهارت دائمى حتى در درس، مداومت بر زیارت حرم شریف حضرت علی‌ علیه‌السلام و زهد و ورع از خصوصیات بارز او است.

او به دلیل احتیاط و تقواى زیاد در فتوى، به شدت در دادن فتاواى فقهى احتیاط مى‌کرد و شاید به همین دلیل خود را مرجع اعلام نکرد و راضى نبود که کسى از او تقلید کند.

به دلیل داشتن بینش سیاسى صحیح، در مطرح شدن مرجعیت میرزاى شیرازى و تقویت مرجعیت او نقش بسزایى داشت و شاگردان او نیز با حضور در مسائل سیاسى جوامع اسلامى، نقش مهمى را ایفا می‌کردند.

شاگردان مبارز

میرزا یحیى بن میرزا اسدالله طسوجى خوئى از شاگردان میرزا حبیب‌الله دو دوره در مجلس شوراى ملى شرکت کرده و از جمله فقهاى ناظر بر قوانین در مجلس بود.

آقا سید میر بن سید میر عبدالباقى رشتى در جریان حرکت مشروطه در سال ۱۳۲۷ هجرى، همراه پسرش شهید شدند.

دیگر شاگرد او، شیخ محمدحسین بن محمدباقربن محمدتقى، صاحب حاشیه بر معالم، بعد از مرگ فتح على شاه قاجار براى مقابله با حمل بیگانگان به مشهد مقدس با دادن حکم جهاد و حضور در جبهه، به تکلیف الهى خود عمل کرد.

سید میرزا ابوالحسن انگجى (درگذشت ۱۳۵۷ هجرى)، از جمل شاگردان میرزاى رشتى و از مراجع تقلید تبریز بود که به دلیل فتن حکومت پهلوى و براى دفاع از مردم، به اجبار مدتى به مشهد رفت.

سید عبدالرزاق خلو بن على (متوفاى ۱۳۳۷ هجرى) براى جنگ با نیروهاى انگلیسى در جنگ جهانى اول، همراه با سایر علما – بعد از گرفتن اجازه از میرزاى شیرازى و میرزاى رشتى – شرکت فعال داشته است.

اینها چند نمونه از شرکت فعال شاگردان ایشان در صحنه‌هاى سیاسى آن زمان است.

در هر حال، او و میرزا محمدحسن آشتیانى صاحب بحر الفوائد، از بزرگانى هستند که در به ثمر رسیدن نهضت میرزاى شیرازى و حمایت از ایشان نقش بسیار مهمى را ایفا کرده‌اند.

اساتید

مهمترین اساتید میرزا حبیب‌الله عبارتند از:

شیخ محمدحسن بن شیخ باقر نجفى، صاحب جواهر (متوفاى ۱۲۶۶ هجرى)
شیخ مرتضى انصارى (متوفاى ۱۲۸۱ هجرى)
سید ریحان الله بن جعفر الموسوى دارابى بروجردى معروف به کشفى
ملا على قزوینى (متوفاى ۱۲۹۰ هجرى)
ملا عبدالکریم ایروانى
شیخ عبدالکریم قزوینى

شاگردان

فقها و علماى مشهورى که بعد از میرزاى شیرازى در درس میرزا حبیب‌الله شرکت مى‌کرده‌اند بیش از سیصد نفر بوده‌اند که در أعیان الشیعه و الذریعه به حدود صد نفر از آنان اشاره شده است.

در اینجا به ذکر نام تعدادى از مشهورترین آنها بسنده مى‌کنیم:

محمد رفیع بن محمد کزازى نجفى، از مبرزترین شاگردان او و صاحب کتاب‌هاى متعدد.
شیخ عبدالله بن شیخ محمد نصیر مازندرانى نجفى (متوفاى ۱۳۳۰ هجرى)، که به وصیت میرزا حبیب‌الله بر او نماز خواند و قائم مقام او در تدریس و نماز جماعت و قضاء شد.
سید اسدالله بن عباس حسینى رودبارى (متوفاى ۱۳۳۳ هجرى) که تقریرات درس استادش را در اصول در پنج جلد و در فقه در شش جلد نوشته است.
شیخ محمدباقربن محمدحسن قائنى بیرجندى (متوفاى ۱۳۵۳ هجرى) داراى بیش از ۱۴ اثر تألیفى.
سید محمدباقربن میرزا ابوالقاسم بن حجه بن سید حسن، معروف به حاج آقا بن سید على، صاحب ریاض (متوفاى ۱۳۱۱ هجرى).
محمدحسین فشارکى اصفهانى (متوفاى ۱۳۵۳ هجرى)
شیخ محمدحسین بن شیخ محمدباقر، صاحب حاشیه بر معالم (متوفاى ۱۲۰۸ هجرى).
ملا احمد بن حاج محمدحسین خوانسارى نجفى (متوفاى ۱۳۳۲ هجرى).
سید میرزا على شهرستانى (متوفاى ۱۳۴۴ هجرى) و داراى حدود ۳۰ تألیف
آقا سید میر بن سید میر عبدالباقى رشتى (متوفاى ۱۳۲۷ هجرى) که همراه پسرش در مشروطه شهید شدند.
سید عدنان الغریقى بن سید شبّر (متوفاى ۱۳۴۰ هجرى)، داراى حدود ۲۰ تألیف.
سید میرزا ابوالحسن انگجى (متوفاى ۱۳۵۷ هجرى) از مراجع تبریز.
سید محمدباقربن سید على، صاحب حاشی قوانین مشهور.
شیخ مرتضى بن شیخ محمدحسن رازى آشتیانى صاحب کتاب بحر الفوائد (متوفاى ۱۳۶۵ هجرى).
شیخ رضا بن شیخ محمدحسین رازى اصفهانى معروف به مسجد شاهى.
سید ابوالقاسم بن سید معصوم اشکورى