پاورپوینت کامل دین و سیاست در دوره صفوی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین و سیاست در دوره صفوی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین و سیاست در دوره صفوی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین و سیاست در دوره صفوی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

این اثر بعد از درآمد، متشکل است از سیزده عنوان کلی که هرکدام دارای زیرمجموعه‎هایی است.

گزارش محتوا

در ذیل عنوان «درآمد»، از سودمندی تحقیق در دوره صفوی از جهات گوناگون، سخن به میان آمده و خاطرنشان شده که: از میان مسائلی که در دوره صفویه قابل بحث است و متأسفانه هنوز درباره آن تحقیق جدی، مبتنی بر مآخذ چاپ‎نشده، صورت نگرفته، مسئله دین و دین‎داری است. اظهار نظرهای غلط، به‎ویژه از سوی مستشرقان، آن‎هم کسانی چون براون که آشنایی اجمالی و کلی با این دوره داشته هنوز در میان پژوهشگران ما رواج دارد و برخی از محققان داخلی مکرر بر برداشت‎های آن‎ها که اکثر متخذ از نوشته‎های چاپی فارسی است، تکیه می‎کنند و این اسباب شرمندگی است. ما درباره این دوره منابع بسیار گسترده‎ای داریم که همچنان دست‎نخورده باقی مانده… ما در این نوشتار از جمله کوشیده‎ایم تا برخی از این متون را شناسایی کرده، بر آن‎ها مروری داشته باشیم؛ همین مقدار نشان می‎دهد که ازاین‎دست اطلاعات اجتماعی، به‎طور انبوه در منابع فقهی و عقایدی ما وجود دارد[۲].

اولین بخش کتاب با عنوان «مبانی فقهی مشارکت علما در دولت صفوی»، به تبیین و تعیین و ارائه دیدگاه‎های روشن درباره رهبر امت در دوران غیب کبرا می‎پردازد. نویسنده در این فصل چگونگی رفتار و عملکرد علما در عصر غیبت بر اساس مبانی فکری شیعه – ‎که هسته اصلی آن، اعتقاد به امامت معصوم است – را مورد بررسی قرار داده است. در اینجا یک سؤال مطرح و پاسخ داده ‎شده است: شیعه اثناعشری که تا قبل از دوران صفویه تجربه اداره حکومت مستقلی را نداشته است، پس روابط خود را با حاکمیت‎های موجود روز بر چه اساسی پی نهاده است؟ آیا شیعیان و عالمان آن‎ها با حاکمیت صرفاً یک برخورد بدبینانه و منفی داشته یا در بعضی موارد، رفتارهای مثبت و همکارانه نیز از خود نشان می‎داده است و اگر چنین بوده، برای آن چه توجیهی داشته است.[۳].

بخش دوم کتاب به ساختار حکومت ایران و نقش علما از دیدگاه مسافران خارجی (جهانگردان و سفیران) اختصاص یافته است. نویسنده در این بخش نظرات شاردن، کمپفر، سرجان ملکم، ادوارد پولاک و بنجامین را به معرض نمایش گذاشته است و در پایان می‎گوید: تنها نتیجه‎ای که از بررسی‎های فوق می‎توان گرفت آن است که علما و فقهای دوره صفویه به‎لحاظ جنبه‎های مثبت از قبیل گرایش به تشیع و مبارزه برای پایان بخشیدن به نفوذ تصوف و همچنین امکان عمل به قوانین فقهی شیعه و نیز امر به ‎معروف و نهی از منکر که در این دولت وجود داشت، به همکاری با حکومت همت گماشتند؛ آن‎ها گرچه در مجموع – ولو افرادی نادر – چنین بودند، هرگز به‎صراحت حکم به عدم حقانیت حکام نکردند، ولی در عمق ضمیر خود این اعتقاد را همچنان محفوظ نگاه داشتند و همین نیز زمینه را برای حفظ استقلال روحانیون هموار می‎ساخت که بعدها در عصر به قدرت رسیدن خاندان قاجار آشکارا خودنمایی کرد[۴].

مشاغل اداری علما در دولت صفوی، عنوان سومین بخش کتاب است. با جستجو در متون تاریخی مربوط به دوران صفویه و نیز با استفاده از مطالبی که مسافران اروپایی این عهد در سفرنامه‎های خود آورده‎اند، می‎توان اطلاعات نسبتاً جامعی در این زمینه به دست آورد؛ هرچند به دلیل تغییراتی که در طول این دوران به دلایل مختلف، پیرامون مشاغل اداری علما پیش آمده، در ارائه یک تصویر درست و منسجم، مشکلاتی به وجود می‎آورد. صدر، شیخ‎الاسلام (که در دوره شاه سلطان حسین تبدیل به ملا باشی شد)، قاضی، قاضی عسگر و… به‎ترتیب از مهم‎ترین عناوین رسمی در دولت صفویه بوده[۵] و نویسنده توضیحاتی مکفی برای هرکدام داده است.

پژوهشی در رساله‎های نماز جمعه در دوره صفوی، عنوان بخش بعدی این اثر است. در این بخش از کتاب، یک بررسی تحلیلی از سیر نگارش رساله‎های نماز جمعه همراه با ارائه فهرست این رساله‎ها تقدیم شده است. از کثرت تألیف این رساله‎ها در مقطع زمانی یادشده، چنین برمی‎آید که زمانی بحث از نماز جمعه بسیار جدی بوده و فقها با شور و حرارت زیادی درباره آن به تحقیق و تألیف می‎پرداخته‎اند؛ چنان‎که در طول سیصد سال، بیش از یک‎صد رساله مستقل – غیر از مباحثی که در ضمن کتاب‎های فقهی به‎طور گسترده آمده – در این زمینه نوشته ‎شده است. شاید کمتر فقیه و یا عالم مشهوری در این سیصد سال زندگی کرده که درباره این مسئله رساله‎ای ننوشته باشد. اهمیت بحث در این زمینه به‎ حدی رسیده بود که درباره برخی از مسائل اختلافی آن، از جمله دریافت درست ا