پاورپوینت کامل دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه از روزگار صفوی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه از روزگار صفوی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه از روزگار صفوی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه از روزگار صفوی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا دوازده رساله می‌باشد.

اثر حاضر، گامی است در جهت شناسایی مباحث علمی مربوط به نماز جمعه‌، که از فرایض بزرگ عبادی – سیاسی اسلام محسوب می‌شود[۱].

گزارش محتوا

در مقدمه، در دو بخش، به بررسی جنبه‌های تاریخی‌ و نیز‌ آگاهی‌های کتاب‌شناسانه نماز جمعه پرداخته شده است. مصحح، معتقد است که از اوایل قرن دهم هجری تاکنون نزدیک به یک‌صدوشصت رساله مستقل درباره نماز جمعه نگاشته‌ شده‌ که‌ این نشانگر اهمیت اقامه نماز جمعه پس از‌ تشکیل‌ دولت شیعی صفوی در ایران است. بیشتر مباحث مطرح‌شده در این رساله‌ها، در اثبات وجوب عینی یا وجوب‌ تخییری‌ و برخی‌ هم در حرمت اقامه آن در این دوران است. وی به‌طور مفصل در مقدمه خود، تاریخ نماز جمعه و مباحث علمی مربوط به آن دوره را مطرح‌ کرده‌ است‌. در مبحث بعدی با عنوان آگاهی‌های کتاب‌شناختی درباره نماز جمعه، ایشان‌ فهرستی‌ از کتاب‌ها و رسائل تألیف‌شده از قرن دهم تا دوازدهم را ارائه کرده است. وی مجموعه‌ رساله‌هایی‌ که‌ در این زمینه نگارش یافته را به‌ترتیب ذیل فهرست کرده است:

رساله‌هایی‌ که‌ در اثبات وجوب عینی نماز جمعه نوشته شده است.
رساله‌هایی که در اثبات عدم‌ وجوب‌ عینی‌ و به‌عبارت‌دیگر در اثبات وجوب تخییری نگارش یافته.
رساله‌هایی که در تحریم اقامه‌ نماز‌ جمعه در عصر غیبت نگاشته شده است.
رساله‌هایی که به دلیل عدم دسترسی‌ به‌ نسخه‌ آنها، شناخت عقیده نویسندگان آنها مقدور نشده است[۲].

رسائل‌ منتشر‌شده در این مجموعه به‌ترتیب عبارتند از:

الف)- «رساله فی صلاه الجمعه»، محقق کرکی:

این رساله که محقق آن را در سال ۹۲۱ق، تألیف کرده است، در عین اختصار، رساله‌ای منظم، مستدل، نیرومند و روان است. وی از نظریه «وجوب تخییری» نماز جمعه دفاع کرده و تلاش می‌کند تا آن را به‌عنوان دیدگاهی که علمای سلف شیعه به آن معتقد بوده‌اند ارائه دهد. وی در مقدمه، با اشاره به اوج گرفتن پرسش‌های مردم درباره نماز جمعه، اظهار می‌دارد که این رساله، در پاسخ به حل این معضل فقهی نگاشته شده است. راه حلی که وی برگزیده، تقریبا راه حلی میانی است که از برخی از آراء مکتب حله نیز مستفاد می‌شود و آن اعتقاد به وجوب تخییری است[۳].

محتوای آراء ارائه‌شده در این رساله، با مضمون آنچه در «جامع المقاصد فی شرح القواعد» او آمده، یکی است؛ گرچه این رساله، رساله‌ای مستقل و منظم می‌باشد. در تأثیر این رساله بر دیدگاه‌های فقهی درج‌شده در «جامع المقاصد»، همین بس که به‌رغم بالا گرفتن اعتقاد شماری از علمای نیمه دوم عصر صفوی به وجوب عینی نماز جمعه، نظریه وجوب تخییری اقامه نماز جمعه در عصر غیبت، همچنان موقعیت خود را به‌عنوان یک رأی متعلق به عصر اجتهاد، حفظ کرده و تا به امروز حاکم بر دیدگاه‌های وجوب عینی (مبتنی بر نگرش اخباری) و حرمت (متعلق به گرایش اجتهادی افراطی) در میان مجتهدین و مراجع تقلید است[۴].

این رساله از آن جهت واجد اهمیت است که مؤلف در آن، اندیشه سیاسی شیعه، به‌ویژه ولایت فقیه را مطرح و مورد بحث و بررسی قرار داده است. اهمیت این رساله از آن جهت نیز می‌باشد که پیش از رساله شهید نگاشته شده و به‌هرروی، مسئله را به‌طور جدی عنوان کرده است. اختلاف نظر عمده محقق با شهید، در دو چیز است: نخست آنکه وی نه به وجوب عینی، بلکه وجوب تخییری اعتقاد دارد؛ درحالی‌که شهید بر وجوب عینی اصرار می‌ورزد. دوم آنکه محقق، نماز جمعه را منصبی حکومتی می‌داند و تصریح دارد که: «اقامه نماز جمعه در غیبت بدون حضور فقیه جامع الشرایط مشروع نیست»؛ درحالی‌که شهید وجوب عینی نماز را بدون منصبی بودن آن می‌پذیرد[۵].

مروری گذرا بر اهم مطالب این رساله، می‌تواند روشنگر نکات قابل توجهی در سیر تاریخی نماز جمعه باشد. کرکی بحث خود را با طرح یک مسئله اصولی آغاز می‌کند و آن این است که: «درصورتی‌که حکم وجوب از عملی برداشته شود، آیا حکم جواز آن عمل باقی می‌ماند یا نه»؟ عقیده مؤلف آن است که در صورت مذکور، حکم جواز باقی می‌ماند[۶].

ب)- «رساله‌ فی‌ صلاه الجمعه»، شهید ثانی:

به گفته برخی، شهید ثانی اولین کسی است که قائل به وجوب عینی نماز جمعه شده است. این پس از آنی است که وی در بیشتر تألیفات خود، پیرو مکتب علامه حلی بوده و به وجوب عینی باور نداشته است. نگارش این رساله که در سال ۹۶۲ق، تألیف شده و ناظر به رساله محقق کرکی و در رد آن بوده، سبب شد تا وی را به‌عنوان نخستین فقیهی که قائل به وجوب عینی نماز جمعه در عصر غیبت است، معرفی کنند[۷].

ج)- «البلغه‌ فی‌ بیان اعتبار‌ إذن‌ الإمام‌ فی شرعیه صلاه الجمعه»، شیخ حسن‌ فرزند محقق کرکی‌:

شیخ حسن در اول شعبان ۹۶۶ق، از تألیف این رساله فراغت یافته است. وی این رساله را به دفاع از رأی پدرش محقق کرکی و به‌عنوان ردی بر رساله شهید ثانی نوشته است. با توجه به تاریخ تألیف کتاب که سال ۹۶۶ق، می‌باشد، یعنی کمتر از یک سال پس از شهادت شهید ثانی و همچنین تاریخ تألیف رساله شهید که ۹۶۲ق، می‌باشد، چنین به دست می‌آید که رساله یادشده، به‌سرعت به ایران رسیده و شیخ حسن که احساس کرده است شهید، آراء پدرش را رد کرده، دست به تألیف این رساله