پاورپوینت کامل بهاءالدین محمد بن حسین عاملی ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهاءالدین محمد بن حسین عاملی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهاءالدین محمد بن حسین عاملی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهاءالدین محمد بن حسین عاملی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ نسب
۳ تحصیلات
۴ مسافرت‌ها
۵ اساتید

۵.۱ استادان او عبارتند از

۶ شاگردان
۷ وفات
۸ آثار

۸.۱ آثارش عبارتند از

۹ منابع مقاله
۱۰ وابسته‌ها

ولادت

ایشان در ۱۷ ذى‌حجه ۹۵۳ق، در روستاى «جبع» (زادگاه شهید ثانى در لبنان) متولد شد.

نسب

نسب شیخ، به حارث همدانى، صحابى جلیل‌القدر امیرالمؤمنین(ع) مى‌رسد. حارث همدانى در جنگ صفین و جمل از یاوران استوار امیرالمؤمنین(ع) بود و تا پایان جنگ ایستادگى نمود.

پس از شهادت شهید ثانى (۹۶۶ق)، جبل عامل براى شیعیان و علماى شیعى ناامن شده بود و از آن‌سو حکومت نوپاى صفوى با به رسمیت شناختن مذهب شیعه در ایران، بستر مهاجرت علماى شیعه از سراسر دنیا به آنجا را فراهم نمود؛ بنابراین پدر شیخ بهایى عازم ایران شد.

تحصیلات

وى مقدارى از تحصیلات خود را در وطن فراگرفته بود که به اصفهان وارد شد و در آنجا نیز با جدیت تمام به تحصیل علوم مختلف پرداخت. شیخ ظرف مدت کوتاهى مقبولیت عام یافت و از سوى شاه عباس صفوى نهایت احترام براى او رعایت مى‌شد.

شیخ بهایى مدت‌ها شیخ‌الاسلام هرات و در آن دیار پاسخ‌گوى احکام شرعى مردم بود. وى پس از مدتى از این سمت کناره گرفت و به سفرهاى علمى و تحقیقى پرداخت.

مسافرت‌ها

شیخ بهایى ۳۰ سال در سفر بود. به مصر، سوریه، حجاز، عراق، فلسطین، افغانستان و… رفت و با علما و مردم آن مناطق به گفتگو پرداخت. او مبلغ نستوه تشیع بود و رنج سفر را به جان خرید و براى زنده‌نگه‌داشتن فرهنگ شیعى زحمات فراوانى را متحمل شد.

این عالم وارسته در سفرها با علماى اهل سنت به گفتگو مى‌نشست و فقیهان بلندپایه اهل سنت را گرامى مى‌داشت، نزدشان زانوى ادب به زمین مى‌زد و از دانش آنها بهره مى‌جست. در قدس با «ابن ابى‌لطیف مقدسى»، در دمشق با «حافظ حسین کربلایى» و «حسن بورینى» و در حلب با «شیخ عمر عرضى» دیدار کرد.

شیخ بهایى پس از سال ۱۰۰۶ق، شیخ‌الاسلام اصفهان شد. اصفهان، در سال ۱۰۰۶ق، از سوى شاه عباس کبیر پایتخت ایران شد. با انتخاب اصفهان به پایتختى، مهاجرت علماى شیعه از سراسر جهان اسلام به این شهر رونق گرفت. مدت زمانى بعد، شیخ از مقام شیخ‌الاسلامى استعفا داد و از سال ۱۰۱۲ق، تا سال ۱۰۱۹ق، به سفر رفت، سپس به اصفهان برگشت و تا آخر عمر در آن شهر ماند و به‌عنوان «شیخ‌الاسلام» ریاست علماى شیعه را بر عهده گرفت.

شیخ بهایى از شاعران نامدار صفویه است. شعرهاى او، به‌ویژه شعرهایى که به سبک عراقى سروده، بسیار زیباست. وى در اشعارش به «بهایى» تخلّص مى‌کرد. از وى اشعار بسیارى به زبان‌هاى فارسى و عربى به یادگار مانده است.

اساتید

وى نزد استادان فرزانه‌اى به فراگیرى منطق، فلسفه، ریاضیات، طب، نجوم و… پرداخت.

استادان او عبارتند از

عزّالدین حسین جبل عاملى، پدر بزرگوار شیخ؛
ملا عبداللّه بن شهاب‌الدین مدرّس یزدى (شیخ بهایى نزد این استاد وارسته به یادگیرى منطق، فلسفه و کلام پرداخت)؛
ملا على مذهّب (شیخ بهایى دروس حساب، هندسه، جبر و مقابله و هیئت را نزد وى فراگرفت)؛
مولانا افضل قاضى (شیخ بهایى نزد وى به فراگیرى ریاضیات پرداخت)؛
حکیم‌الدین (اعتمادالدین) محمود (شیخ بهایى کتاب «قانون» نوشته بوعلى سینا را که درباره طب است، از او فراگرفت)؛
محمدباقر یزدى؛
احمد کچایى.

شاگردان

شیخ بهایى سال‌هاى دراز به تدریس اشتغال داشت. اندیشه‌وران بسیارى در محفل درس او تربیت یافتند که نام برخى از آنان به قرار زیر است:

ملا صدرا شیرازى؛
ملا محسن فیض کاشانى؛
فیّاض لاهیجى؛
نظام‌الدین بن حسین ساوجى؛
سید حسین بن حیدر کرکى؛
سید ماجد بحرانى؛
فاضل جواد بغدادى؛
ملا خلیل غازى قزوینى؛
میرزا رفیع‌الدین طباطبایى نائینى؛
شیخ زین‌الدین عاملى، نوه شهید ثانى؛
شرف‌الدین محمد رویدشتى؛
شیخ محمد بن على عاملى تبنینى؛
مظفرالدین على، که کتابى درباره زندگى شیخ بهایى نوشته است؛
محمدتقى مجلسى، پدر علامه محمدباقر مجلسى؛
شیخ محمود بن حسام‌الدین جزائرى؛
محقق سبزوارى؛
ملا عزالدین فرهانى، مشهور به على‌نقى کمره‌اى، شاعر معروف؛
عنایت‌اللّه على کوهپایه‌اى، معروف به قهپایى، نویسنده «مجمع الرجال»؛
هاشم بن احمد بن عصام‌الدین اتکانى؛
شیخ نجیب‌الدین على بن محمد بن مکّى عاملى جیبلى جبعى؛
محمدصالح بن احمد مازندرانى؛
حسنعلى بن عبداللّه شوشترى؛
شیخ زین‌الدین على بن سلیمان بن درویش بن حاتم قدمى بحرانى؛
سلطان‌العلما سید حسین حسینى مرعشى، نویسنده حاشیه بر روضه و حاشیه بر معالم.

وفات

در دوازدهم شوال ۱۰۳۰ق (یا ۱۰۳۱ق)، مرگ به پیشواز شیخ بهایى آمد. او نیز سبک بال به‌سوى معبود پر کشید. بیش از پنجاه هزار نفر مردم اصفهان در تشییع جنازه او شرکت داشتند. ملا محمدتقى مجلسى بر وى نماز گزارد و سپس پیکرش را به مشهد مقدس بردند و بنا بر وصیتش او را در خانه‌اش که نزدیک حرم امام رضا(ع) قرار داشت، به خاک سپردند. اکنون آرامگاه شیخ بهایى در یکى از رواق‌هاى حرم مطهّر امام رضا(ع) قرار دارد.

آثار

شیخ بهایى در علوم مختلف فقه، اصول، تفسیر، حدیث، رجال، درایه، ادبیات، ریاضیات، جبر، هندسه، اسطرلاب، هیئت، جفر و… آثار فراوانى را به زبان‌هاى فارسى و عربى نوشت.

آثارش عبارتند از

إثبات الأنوار الإلهیه؛
الاثنا عشریات الخمس فی الطهاره و الصلاه و الزکوه و الصوم و الحج؛
الاثنا عشریه فی الحج؛
الاثنا عشریه فی الزکوه و الخمس؛
الاثنا عشریه فی الصلوه؛
الاثنا عشریه فی الصوم؛
الاثنا عشریه فی الطهاره؛
أسرار البلاغه؛
الأسطرلاب (به زبان عربی)؛
اسطرلاب یا «تحفه حاتمیه» یا «هفتاد باب»، به فارسى؛
بحر الحساب؛
التحفه فی تحدید الکر وزنا و مساحتا یا «رساله الکر» (با «مشرق الشمسین» چاپ شد)؛
تشریح الأفلاک؛
تضاریس الأرض؛
توشیح المقاصد یا توضیح المقاصد؛
التهذیب یا تهذیب البیان؛
جامع عباسی؛
جواب ثلاث مسائل عجیبه؛
جواب المسائل الشیخ صالح الجزائری؛
جواب المسائل المدنیات؛
جهه القبله؛
حاشیه اثنی عشریه صاحب معالم؛
حاشیه تشریح الأفلاک؛
حاشیه تفسیر بیضاوى؛
حاشیه تکمله خفرى؛
حاشیه بر «خلاصه الأقوال» علامه؛
حاشیه بر «خلاصه الحساب»؛
حاشیه بر کتاب ذکرى از شهید اول؛
حاشیه رجال نجاشى؛
حاشیه بر «زبده الأصول»؛
حاشیه بر «شرح عضدى بر مختصر الأصول»؛
حاشیه فهرست شیخ منتجب‌الدین؛
حاشیه بر «القواعد الکلیه الأصولیه و الفرعیه» نوشته شهید اول؛
حاشیه تفسیر کشاف زمخشرى؛
حاشیه مختلف علامه؛
حاشیه مطول؛
حاشیه معالم العلماء؛
حاشیه من‌ لایحضره‌ الفقیه؛
الحبل المتین فی أحکام الدین؛
حدائق الصالحین فی شرح صحیفه سید الساجدین(ع) (از این کتاب فقط بخش کوچکى به نام «الحدیقه الهلالیه» که شرح دعاى رویت هلال است، موجود است که به‌همراه شرح صحیفه سید نعمت‌اللّه جزایرى، در تهران چاپ شده است)؛
الحریریه؛
حواشی شرح التذکره؛
خلاصه الحساب؛
درایه الحدیث یا «الوجیزه فی الدرایه»؛
رساله أحکام سجود التلاوه؛
رساله فی استحباب السوره فی الرد على بعض معاصریه؛
رساله فی أنّ أنوار سائر الکواکب مستفاده من الشمس؛
رساله فی حلّ إشکالی عطارد و القمر؛
رساله فی ذبائح أهل الکتاب؛
رساله فی الزکوه عجیبه؛
رساله فی الصوم عجیبه؛
رساله فی قصر الصلوه فی الأماکن الأربعه یا «فی القصر و التخییر فی السفر»؛
رساله فی معرفه القبله؛
رساله فی المواریث؛
رساله فی نسبه أعظم الجبال إلى قطر الأرض؛
رساله القبله؛
زبده الأصول یا «الزبده فی أصول الفقه»؛
سوانح الحجاز یا «سوانح سفر الحجاز» یا «نان و حلوا»؛
شرح اثنی عشریه صاحب معالم؛
شرح الأربعین یا «أربعون حدیثا» یا «اربعین بهایی»؛
شرح دعاى صباح صحیفه سجادیه؛
شرح «شرح چغمینى» قاضى‌زاده رومى؛
شرح «الفرائض النصیریه» خواجه نصیرالدین طوسى؛
الصراط المستقیم؛
صمدیه یا «الفوائد الصمدیه»؛
العروه الوثقى، در تفسیر سوره حمد؛
عین الحیات، تفسیر؛
کشکول؛
المخلاه؛
مشرق الشمسین و إکسیر السعادتین؛
مفتاح الفلاح فی عمل الیوم و اللیله؛
ملخص الهیئه؛
وسیله الفوز و الأمان فی مدح صاحب الزمان(عج)، شعر؛
شرح تفسیر بیضاوى؛
حلّ حروف القرآن؛
شرح من‌ لایحضره‌ الفقیه؛
ترجمه رساله امامیه به فارسى (رساله امامیه نامه امام رضا(ع) به مأمون است)؛
حاشیه بر «شرح تهذیب الأصول» نوشته عمیدى؛
مختصر اصول؛
جبر و مقابله؛
رساله در حساب؛
فال‌نامه؛
رساله در کرویت زمین؛
رساله «جوهر فرد».

منابع مقاله

جمعى از پژو