پاورپوینت کامل بلدان الخلافه الشرقیه (تعریب) ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بلدان الخلافه الشرقیه (تعریب) ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بلدان الخلافه الشرقیه (تعریب) ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بلدان الخلافه الشرقیه (تعریب) ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

بلدان الخلافه الشرقیه/ تعریب

پدیدآوران

عواد، کورکیس (تعریب)

فرنسیس، بشیر (تعریب)

لسترینج، گای (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

یتناول صفه العراق و الجزیره و ایران و اقالیم آسیه الوسطی منذ الفتح الاسلامی حتی ایام تیمور

ناشر

الشریف الرضی

مکان نشر

قم – ایران

سال نشر

۱۴۱۳ ق

چاپ

۱

موضوع

آسیای صغیر – جغرافیای تاریخی

آسیای مرکزی – جغرافیای تاریخی

ایران – جغرافیای تاریخی

بین النهرین – جغرافیای تاریخی

زبان

عربی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏‎‏DS‎‏ ‎‏۴۴‎‏/‎‏۹‎‏ ‎‏/‎‏ل‎‏۵‎‏ب‎‏۸

کتابخوان

مشاهده

بلدان الخلافه الشرقیه، ترجمه عربی کتاب کی لسترنج است که به زبان انگلیسی نوشته است. این اثر مشتمل بر وقایع عراق، الجزیره، ایران و کشورهای خاورمیانه از زمان فتح اسلامی تا زمان تیمور است.

ساختار

مباحث کتاب به ۳۴ فصل تقسیم گردیده و گاهی چند فصل آن به شرح یکی از سرزمین‌های زیر اختصاص داده شده است.

گزارش محتوا

مؤلف همان گونه که در مقدمه آورده است، به جهت اینکه اعتدال در حجم کتاب حفظ شود، بخشی از جغرافیای جزیرهالعرب، شهرهای مکه و مدینه را توصیف کردیم و سپس مصر و سرزمین‌های مختلف شمال آفریقا و سرزمین‌های خلافت غربی در اندلس را مورد مطالعه قرار داده است. او اذعان میکند که کتابش مجمل است و تمامی مطالب وارده را ذکر نکرده است. او همچنین متذکر می‌شود که در توصیف هر سرزمین، تجارت و صناعات آن را به نقل از منابع معتبر آورده است.

در آغاز کتاب، لیستی از جغرافی دانان مسلمان به حسب زمان تصانیف آنها ارائه شده است.

این کتاب چنانکه از نام آن هویداست؛ شامل جغرافیای تاریخی عراق، جزیره، روم، ایران و آسیای مرکزی است. لسترنج وضع سرزمین‌های نامبرده را از زمان فتوحات مسلمین تا اواخر دوران تیموری شرح داده است. فصول کتاب به ترتیب ذیل است:

جغرافیای تاریخی عراق، جزیره، فرات علیا، روم یا آسیای صغیر، آذربایجان، گیلان و ایالت شمال باختری، ایالت جبال، خوزستان، فارس، کرمان، کویر لوت و مکران، سیستان، قهستان، قومس و طبرستان و گرگان، خراسان، ماوراءالنهر، رود جیحون، خوارزم، سغد، ایالت رود سیحون.

در سراسر کتاب ده نقشه به چشم میخورد که برای روشن شدن نقاط جغرافیایی قدیم رسم شده است. در آخر کتاب ابیاتی از شاهنامه فردوسی که در آنها بعضی از اعلام جغرافیایی مذکور در این کتاب است، گردآوری شده و از کتاب مجهول المصنف حدود العالم نیز مواردی را که مربوط به اعلام جغرافیایی متن این کتاب بوده است، به ترتیب حروف الفبا آورده شده است. این دو قسمت به نام “ضمائم” خوانده شده است و هر دوی آنها به حال مطالعه کنندگان مفید است. قسمت سوم به نام “تعلیقات” خوانده شده است و بالای این بحث نوشته‌اند: «زیرا این عنوان به توضیح چند مورد و ثبت چندین فقره از حواشی متن کتاب که متأسفانه در ترجمه از قلم افتاده است، اقدام می‌شود». چهار فهرست مختلف؛ یعنی فهرست اعلام جغرافیایی و فهرست نام‌های اشخاص، اقوام و فهرست موضوعی مواد کتاب و فهرست کتب هم در آخر صفحات کتاب چاپ شده است که تمام آنها راهنمای بسیار سودمندی برای مراجعه کننده می‌باشد.

لسترنج در تنظیم این کتاب زحمت بسیار کشیده است. این کتاب ابتدا در سال ۱۹۰۵م به زبان انگلیسی به دست مرحوم کسروی افتاد و در سال ۱۳۰۵ش مقاله‌ای درباره فصل شانزدهم این کتاب که درباره خوزستان است، تحت عنوان “خرده گیری و موشکافی” نوشت و نکته‌هایی بر آن افزود و خرده گیرى‌های چند بر آن وارد دانست.

شیوه تحقیق و دامنه اطلاعات وسیع لسترنج سبب شده است که کتاب مورد بحث از مآخذ معتبر به شمار بیاید و همواره اهل تتبع و تحقیق را بدان نیازست.

لسترنج خاورشناس مشهور انگلیسی که در کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی چکیده نوشته‌های همه جغرافی دانان و مورخان مسلمان را از آغاز فرمانروایی مسلمانان تا هجوم تیمور آورده است. درباره اران، شروان و موغان چنین نوشته است.

اران – ایالت اران در مثلث بزرگی در مغرب ملتقای دو رود سیروس و اراکسس واقع است که اعراب آنها را «کر» و «ارس» نامیدند و بدین مناسبت حمدالله مستوفی اراضی بین این دو رود را «بین النهرین» نامیده است… کرسی این ایالت در قرن چهارم برزعه بود که خرابه‌هایش تاکنون باقی است. بعدها برزعه را بردعه نوشتند… شهر بیلقان که به ارمنی آن را فیداگران Phaidagran میگفتند، پس از خراب شدن برزعه کرسی اران قرار گرفت، اگر چه امروز آثاری از آن بر جای نمانده است… بیلقان تا قرن نهم جای مهمی محسوب بود. نام دو شهر دیگر در ایالت اران ذکر شده که هر دو در شمال باختری برزعه در جاده تفلیس قرار دارند، یکی شهر گنجه است و جغرافی نویسان عرب آن را جنزه نوشته‌اند و دیگری شمکور است که خرابه‌های آن هنوز باقی است.
شروان – آن طرف رود کر در ساحل دریای خزر جایى که سلسله جبال قفقاز به دریا فرو میرود، ایالت شروان واقع است. کرسی این ایالت شماخیه بوده که اکنون شماخی یا شماخا خوانده می‌شود… در آخرین نقطه شمالی ایالت شروان شهر باب الابواب؛ یعنی همان دربند واقع است. ابن‌حوقل گوید، این شهر در قرن چهارم از اردبیل کرسی آذربایجان بزرگتر بوده است… بندر باکوه یا باکویه (باکوی امروز) در جنوب دربند است و اصطخری به نفت آن اشاره کرده است… در جنوب باکو ولایت گشتاسفی نزدیک دهانه کر واقع است… و بالاخره در کوه‌های نزدیک دربند قبله واقع است.
موغان یا مغکان یا موقان نام دشت باتلاقی بزرگی است که از دامنه کوه سبلان تا کناره خاوری دریای خزر کشیده شده و در جنوب مصب رود ارس و شمال کوه‌های طالش قرار دارد. این ایالت گاهی جزء آذربایجان محسوب مى‌گردید. ولی غالباً ناحیه‌ای جداگانه و مستقل را تشکیل میداد. کرسی موغان در قرن چهارم شهری بهمین نام بود که اکنون تعیین محل آن مشکل است. از گفته مقدسی چنین استنباط می‌شود که محتمل است این شهر موغان همان شهر باجروان باشد… در جنوب باجروان برزند واقع است… در شمال باجروان در زمان قدیم قریه بلخاب واقع بود… مستوفی سه شهر بیلسوار و محمود آباد و همشهره را از موغان نام میبرد.

لسترنج درباره ولایت آن سوی ارس مینویسد: «ایالت‌های اران و شیروان و گرجستان و ارمنستان را که بیشتر در شمال رود ارس واقع‌اند، نمی‌توان کاملا از جمله ممالک اسلامی به شمار آورد و بهمین جهت هم جغرافی نویسان عرب درباره آنها بسط مقال نداده‌اند. مسلمانان از زمان قدیم در آن نقاط توقف داشتند و حکام آنجا در اوقات مختلف از جانب خلفا تعیین میشدند. ولی اکثریت جمعیت آن نقاط تا اواخر قرون وسطی همچنان بر مسیحیت خویش باقی ماندند و فقط در اواخر قرن هشتم بخصوص پس از لشکرکشی امیر تیمور اسلام در آن نقاط غلبه یافت».سرزمین میان رودان «دل ایران شهر» خوانده مى‌شد، دارای ۱۲ استان و شصت تسوک، با صدها روستاک و تعداد بى‌شماری ده بود.

«هر استان به چند تسوک (در عربی طسوج) و هر تسوک به چند روستاک (در عربی روستاق) تقسیم مى‌شده و هر روستاک، چند ده داشته است.»

«لسترنج» در کتاب «جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی» به نقل از «ابن‌خردادبه» و «قدامه بن جعفر» دو تن از جغرافى‌نگاران معتبر و معروف قرن سوم هجری مى‌نویسد: «این اقلیم دوازده ولایت دارد و هر یک را استان گویند. و شصت بخش دارد که هر یک را طسوج نامند». لسترنج سپس در توضیح مى‌افزاید: «پارهای از این تقسیم‌بندى