پاورپوینت کامل ابن منظور، محمد بن مکرم ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن منظور، محمد بن مکرم ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن منظور، محمد بن مکرم ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن منظور، محمد بن مکرم ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ نسب
۳ شخصیت علمى و اجتماعى
۴ مذهب
۵ اساتید
۶ شاگردان
۷ تألیفات

۷.۱ آثار چاپ شده
۷.۲ آثار خطى

۸ وفات
۹ وابسته‌ها

ولادت

در محرم سال ۶۳۰ هجرى به دنیا آمد.

ذهبى زادگاه وى را مصر نوشته است، اما از منابع قدیم دربار مولد و سالهاى نخستین زندگى او آگاهى دقیقى به دست نمى‌آید.

نسب

جمال‌الدین ابوالفضل، جلال‌الدین ابوالعز، محمد بن مکرم بن على بن احمد بن ابى القاسم بن حقبه بن منظور رویفعى انصارى خزرجى آفریقایى مصرى

ابن منظور نسب خود را با ۱۸ واسطه به رویفع بن ثابت انصارى (درگذشت ۵۶ هجرى)، صحابى پیامبر اکرم صلى‌الله‌علیه‌وآله، که در سال ۴۶ هجرى امارت طرابلس غرب را عهده‌دار شد، رسانیده است.(لسان العرب جلد ۱، صفحه ۲۶۳ – ۲۶۴)

«شدیاق» نسبت آفریقایى را که منابع کهن به وى داده‌اند، دلیل بر تونسى بودن او مى‌داند.

برخى نیز به استناد اینکه «رویفع» جد اعلاى او، تا پایان عمر امیر طرابلس بوده و خاندان ابن منظور، معروف به آل مکرم، تا سده‌هاى اخیر در آن ناحیه شهرت داشته‌اند، زادگاه وى را طرابلس پنداشته‌اند و بعید دانسته‌اند که او پیش از تصدى قضاى طرابلس در مصر و یا قاهره به سر برده باشد.

اما نظر به گزارش «صفدى» و «ابن شاکر» و با توجه به آنچه در پژوهش «ابوالقاسم محمد کرو» دربار مهاجرت جد او، نجیب‌الدین على، از تونس به مصر آمده، دلیلى قاطع بر ترجیع قول ذهبى که مصر را زادگاه او دانسته است، وجود دارد.

شخصیت علمى و اجتماعى

محمد بن مکرم، مشهور به ابن منظور، دانشمندى بزرگ و لغوى و ادیبى مشهور است.

وى در قاهره کاتب دیوان انشا بود و پس از آن منصب قضا را در طرابلس غرب به عهده گرفت.

وى بیشتر عمر خود را در دیوان انشا گذرانده است.

ابن منظور عمرى طولانى داشت و داراى شخصیتى بزرگ بود. افراد فراوانى از او روایت شنیده‌اند.

او کتاب‌هاى ادبى بزرگى را خلاصه کرده است مانند:الأغانى، العقد، الذخیره، نشوار المحاضره و مفردات ابن بیطار.

وى کتاب‌هاى تاریخى بزرگى را نیز خلاصه کرده است. او هرگز از کار خسته نمى‌شد. صفدى مى‌گوید:من کتابى در ادبیات نمى‌شناسم که او خلاصه نکرده باشد.

فرزندش قطب‌الدین مى‌گوید: وى بعد از وفات، پانصد جلد کتاب به خط خودش بر جاى نهاده است.

بسیارى هم از وى حدیث شنیده‌اند که از آن جمله ذهبى و تقى‌الدین سبکىرا مى‌توان نام برد.

وى از قریح شعرى نیز بهره داشت. قطعاتى چند از سروده‌هاى او را به نقل صفدى در دست داریم.

مذهب

مقریزى، ابن منظور را از فقهاى برجسته شافعى شمرده است، در حالى که دیگران از جمله: صفدى، ابن شاکر، فوات و سیوطى وى را شیعى دور از تعصب دانسته‌اند.

آقا بزرگ تهرانى در کتاب ارزشمند خود «الذریعه إلى تصانیف الشیعه» مى‌گوید:

امام لغت، جمال‌الدین، محمد بن مکرم، مشهور به ابن منظور، شیعه است همانگونه که خود در واژ «وصى» به آن تصریح دارد و سیوطى و محمد بن شاکر نیز به آن شهادت داده‌اند.

ابن منظور در لغت نامه لسان العرب در واژ «وصى» مى‌گوید:

به حضرت علی علیه‌السلام وصى مى‌گویند. زیرا نسب و سبب و عقید او متصل به آقاى ما حضرت رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله مى‌باشد و من مى‌گویم این صفات آن حضرت است در نزد سلف صالح ما رضى‌الله‌عنهم. اما دیگران مى‌گویند در آن حضرت دُعابه بود.

ابن منظور در واژ «دَعَبَ» در توضیح معناى دُعابه مى‌گوید:

این سخن، سخن عمر است که گفت در آن حضرت دعابه است یعنى مزاح مى‌کند.

ابن منظور در واژ «ولى» به سخن حضرت رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله اشاره دارد که فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، یعنى هر کس من مولاى او هستم على هم مولاى اوست.

وى ظاهراً شیعه بودن خود را پنهان مى‌داشته، چرا که خود در دیوان انشا و پست قضاوت بوده و نمى‌توانسته شیعه بودن خود را آشکار سازد.

همچنانکه خود در کتاب اخبار ابى نواس همین مطلب را به ابونواس نسبت داده است. او مى‌گوید: از میان سخنان ابونواس که به دست ما رسیده است بر مى‌آید که وى به اهل‌بیت میل داشته، اما این میل مخفیانه بوده و جرأت اظهار آن را نداشته است. نقل شده که روزى به ابونواس گفتند چرا در مدح على بن موسى الرضا علیه‌السلام چیزى نمى‌گویى. او پاسخ داد که مثل من چگونه در مدح مثل آن حضرت سخن بگوید و بعد اشعارى سرود که این بیت از جمل آنهاست:

أنا لا أستطیع مدح إمام

کان ج