پاورپوینت کامل وصیت نامه سیاسی – الهی امام خمینی (ره) ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وصیت نامه سیاسی – الهی امام خمینی (ره) ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وصیت نامه سیاسی – الهی امام خمینی (ره) ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وصیت نامه سیاسی – الهی امام خمینی (ره) ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه ناشر آغاز شده و مطالب، بدون فصل‌بندى یا تبویب خاصى، عرضه شده است.

گزارش محتوا

در پیشگفتار، ضمن بیان نکاتى پیرامون کتاب، به این نکته اشاره شده است که وصیت‌نامه، در تاریخ بیست و ششم بهمن‌ماه سال ۱۳۶۱ق، توسط امام(ره) نوشته شده است.

کلام آغازین امام(ره) در باب ثقلین، کتاب و عترت پیامبر(ص) است و مرورى دارند بر آنچه بر این دو ودیعه گذشته است و اینکه قرآن – که خود وسیله هدایت بود – بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع)، وسیله‌اى شد براى حکومت‌هاى ضد قرآنى و آغازى شد بر دوران انحراف از دین خدا و سنت پیامبر(ص)[۱]

حضرت امام(ره) خطر دور ماندن مسلمانان از قرآن را مورد تأکید قرار مى‌دهند و تصریح مى‌نمایند که آخوندهاى خبیث بدتر از طاغوتیان، وسیله‌اى براى جور و فساد و توجیه ستمگران و معاندان حق تعالى شده‌اند و دوستان جاهل، قرآن را به گورستان‌ها برده‌اند[۲]

در این آخرین پیام، امام(ره) باز تأکید دارند که ضربه‌اى که اسلام و قرآن از دوستان نادان مى‌خورد، به‌مراتب کارى‌تر و مهلک‌تر از ضربه دشمنان است. ایشان اشکال آن را چنین بیان مى‌کنند که: «مردان به‌ظاهر روحانى که خصلت طاغوتى دارند و فلسفه وجودى آن‌ها مشروعیت بخشیدن به نظام ظلم و ستم است، چنان‌که در طول دوران حکومت‌هاى جائر نیز همواره مشاهده شده است عده‌اى روحانى براى فریب افکار عمومى مورد استفاده قرار مى‌گرفتند»[۳]

دشمن دیگر قرآن و اسلام، دوستان نادانى هستند که قرآن را براى دریافت معنویت و خلوص و طلب مغفرت قرائت مى‌کنند؛ آیاتى را که هر کلام آن رهگشاى زندگى و اعلام خطر جدى براى ستمگران است، به عالم مردگان منتقل مى‌کنند تا مبادا احساس خطرى از جانب آن مشاهده شود.

در جاى‌جاى وصیت‌نامه حضرت امام(ره)، این امر، مذموم شناخته شده و تأکید شده است که هدف از اسلام و قرآن ایجاد حکومتى الهى و برقرارى عدالت اجتماعى است و اسلام و قرآنى که براى زورمندان و مستکبران ایجاد خطر و هراس نکند، مذهبى سراسر بى‌اساس و خرافاتى است و چنین مى‌شود که از قرآن براى نابودى قرآن استفاده مى‌شود[۴]

در اینجا بلافاصله بار دیگر به ضرورت تشکیل حکومت اسلامى اشاره مى‌شود. مسئله‌اى که امام بارها و بارها از ابتداى درس و مبارزه تاکنون مطرح کرده‌اند، توانایى اسلام در تشکیل حکومت و اداره آن است. امام دو گروه را مخاطب قرار مى‌دهند:

«گروهى که ادیان را براى رشد قداست و معنویت بشر مى‌دانند و معتقدند درگیر شدن به امور دنیوى، انسان را از هدف متعالى بازمى‌دارد».
امام(ره) با بیان خطر این گروه براى اسلام و تأکید بر این مسئله که این خطر از گذشته تاکنون اسلام را منزوى کرده است، مى‌فرمایند: «روحانیون و متدینین بى‌خبر از اسلام، از نخستین کسانى بوده و هستند که تحت تأثیر این اوهام قرار مى‌گیرند»[۵]
امام(ره) چنین القائاتى را خطر جدى براى مسلمانان مى‌دانند و با آوردن شواهد عینى و تجربى و مثال‌هایى از حکومت‌هاى حضرت محمد(ص)، خلفاى اولیه و حضرت على(ع)، بر ضرورت تشکیل حکومت اسلامى تأکید مى‌کنند و خطاب به این گروه مى‌فرمایند: «اینان از حکومت، قانون و سیاست بى‌خبرند؛ زیرا اینان دخالت در حکومت و سیاست را یک گناه و فسق مى‌دانند»[۶]
امام(ره) از این مسئله، با عنوان «فاجعه بزرگ» نام مى‌برند؛ زیرا اگر گذرى به تاریخ اسلام داشته باشیم، درمى‌یابیم که اسلام بزرگ‌ترین ضربه‌ها را از همین مقدس‌مآب‌ها خورده است. اینان که خلط امور دنیوى و اخروى را به‌منزله گناه و دور شدن از آستان قدس ربوبى و مقامات معنوى قلمداد مى‌کنند، از ابتداى تشکیل حکومت توسط رسول‌الله(ص) تاکنون، با همکارى و مشاوره علما در امور حکومتى، همواره سعى دارند حوزه دین را از سیاست جدا کنند[۷]
امام(ره) از ابتدا با بیان و احیاى اصل مترقى ولایت فقیه در زمانى که علما و متدینین، معتکف دیر و مساجد بودند، از مداخله و مشارکت علما در امور سیاسى و به دست گرفتن حکومت توسط ولى فقیه سخن مى‌گویند و به بیان اینکه احکام سیاسى اسلام بیشتر از احکام عبادى است و در زمان رسول خدا(ص) نیز سیاست و دیانت در یکدیگر عجین بودند، مى‌پردازد. در آخرین پیام نیز تذکر مى‌دهند که استعمارگران از نماز و معنویت و دعاى ما هراس ندارند، آنچه آن‌ها از آن بیمناکند، بیدارى اسلامى و مداخله مسلمانان در امور سیاسى – اجتماعى است[۸]
«افرادى که احکام اسلام را براى اداره حکومت در زمان کنونى کافى نمى‌دانند».

این افراد اعتقاد دارند که با پیشرفت دنیا و دگرگونى‌هاى وسیعى که رخ داده است، ادیان الهى که متعلق به سده‌هاى پیش است، براى اداره یک حکومت کفایت نمى‌کند. امام(ره) این گروه را در مقابل منحرفین گروه پیشین قرار مى‌دهند و با تأکید بر اینکه علم و صنعت همواره مورد تأکید اسلام و قرآن است، توطئه این افراد را برملا مى‌کنند[۹]

تعبیر بسیار زیبایى که در اینجا به کار رفته، چنین است: «دعوى این افراد، همانند این است که گفته شود قواعد عقلى و ریاضى در قرن حاضر باید عوض شود و به‌جاى آن قواعد دیگرى نشانده شود. اگر در صدر خلقت، عدالت اجتماعى باید جارى شود و از ستمگرى و چپاول و قتل باید جلوگیرى شود، امروز چون قرن اتم است آن روش کهنه شده»[۱۰]

امام(ره) به‌زیبایى بیان مى‌کنند که چارچوب‌هاى دین تغییرناپذیر است، ولى اصل اجتهاد و ولایت در زمان براى تطبیق با شرایط روز، بر اساس ضروریات مقتضى است. تفاوت اسلام و به‌ویژه شیعه اثناعشرى با دیگر ادیان و مذاهب، در همین اصل مترقى و پویا نهفته است. فقیه و مجتهد بر اساس ضروریات زمان و مکان و شرایط محدثه مى‌توانند احکام جدید صادر نمایند. همان فقه پویایى که در شرایط دشوار پیش‌آمده قادر به گشایش معضلات اقتصادى – اجتماعى بود. به‌خصوص دیدگاه نوینى که امام(ره) به این مسئله داشتند که بنا به مقتضیات زمان و مکان، احکام جدید صادر می‌کردند و در شرایط محدثه، به احکام ثانویه رجوع نمى‌دادند، بلکه با در نظر گرفتن ظرف مکان و زمان، قابلیت‌ها و توانایى‌هاى دین را براى اداره حکومت منطبق با زمان، در چارچوب‌هاى ثابت، بیان می‌کردند[۱۱]

امام(ره) در آخرین پیام نیز تأکید دارند که این انقلاب با تأییدات الهى و غیبى پیروز شد و از همه انقلاب‌ها جداست. ایشان از انقلاب اسلامى به‌عنوان یک تحفه الهى و غیبى که از جانب خداوند منان بر این ملت مظلوم عنایت شده است، یاد مى‌کنند. امام(ره) که نهال انقلاب را با خون دل خویش آبیارى نمودند، در آخرین ل