پاورپوینت کامل نامه های عین القضات همدانی ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نامه های عین القضات همدانی ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نامه های عین القضات همدانی ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نامه های عین القضات همدانی ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

نامه‏‌های عین القضات همدانی

پدیدآوران

عسیران، عفیف (مصحح)

منزوی، علی نقی (مصحح)

عین‌القضاه، عبدالله بن محمد (نویسنده)

ناشر

منوچهری

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۶۲ ش

چاپ

۲

موضوع

تصوف – متون قدیمی تا قرن ۱۴

عرفان – متون قدیمی تا قرن ۱۴

نامه‎های فارسی – قرن ۶ق.

نثر فارسی – قرن ۶ق.

زبان

فارسی

تعداد جلد

۳

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۲۸۵‎‏/‎‏۲‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏۹‎‏ن‎‏۲‎‏ ‎‏۱۳۶۲

نورلایب

مشاهده

نامه‌هاى عین القضات همدانى، اثر عین القضات همدانى، در حقیقت از گنجینه‌هاى ادب و عرفان فارسى است. عین القضات، داراى نامه‌هاى فارسى بسیار بوده که اغلب آنها در این مجموعه به چاپ رسیده است. سال تحریر بیشتر مکاتیب، ذکر نشده، امّا مى‌توان نتیجه گرفت که اکثر آنها بین سال‌هاى ۵۱۷ تا ۵۲۵ق، نوشته شده‌اند.

این مکاتیب، به دوستان و بزرگان عصر عین القضات نوشته شده‌اند و هیچ‌یک در شمار مکاتیب عادى نیستند. تقریباً نیمى از مکتوبات به یکى از وزارى سلطان محمود، به نام کامل الدّوله نوشته شده‌اند. نامه‌هایى که عین القضات براى کامل‌الدوله نوشته، بدون استثنا، همه، در اصول تصوّف و رموز و دقایق عرفان به رشته تحریر درآمده است و در حقیقت مکاتیب مزبور، یک دوره‌ى کامل از اصول تصوّف است که به روشن‌ترین وجهى بیان گردیده است.

ساختار

این نامه‌ها، در سه جلد و شامل ۱۵۹ نامه است که تعداد این نامه‌ها هر چند تا ۱۵۹ ضبط گردیده، امّا با توجه به قول عین القضات در تمهیدات، مى‌توان تعداد آنها را بسى بیشتر از آنچه موجود است، دانست.

جزء اوّل مکتوبات، شصت و چهار نامه را در بر مى‌گیرد و نثر مکتوبات بسیار ساده و بى‌پیرایه و دور از صناعات بدیعى و لغات مهجور و سست است و عین القضات با بهره‌مندى از اقتباس، تلمیح، تضمین و درج آیات قرآن و احادیث، نامه‌هاى خویش را زینت بخشیده است. بهره‌مندى او از آیات و احادیث در مکتوبات، نشان‌گر تسلّط و احاطه این عارف جوان، بر قرآن و سخنان بزرگان و تأثیر این سخنان بر مریدان خویش بوده است. با دقّت در ساختار کتاب معلوم مى‌شود که موضوعاتى را که عین القضات در مکاتیب به آنها اشاره دارد، بیشتر مسائل مربوط به فلسفه، عرفان، تفسیر آیات قرآن و شرح احادیث مى‌باشد.

گزارش محتوا

از نظر ارتباط موضوعى نامه‌ها، آنها را مى‌توان بر دو بخش تقسیم نمود: بخش نخست که نامه‌هاى ۱ تا ۲۷ را در بر مى‌گیرد، از نظر محتوا درباره‌ى ارکان نماز نگاشته شده است و بخش دوم که نامه‌هاى شماره ۲۸ تا ۶۴ مى‌باشد، موضوع آن‌ها کاملاً مجزا از قسمت اول است که براى نمونه نامه‌هاى ۵۹، ۶۰ و ۶۱ در تفسیر یک آیه از قرآن کریم است و جزء دوم مکتوبات و جزء سوم آن که از نامه شصت و پنجم آغاز مى‌گردد و به نامه ۱۵۹ پایان مى‌یابد، موضوعات مختلف فلسفى، عرفانى، اجتماعى، تاریخى و فرهنگى را در بر مى‌گیرد.

تنوع موضوع نامه‌ها، از این جهت است که مبناى نوشته‌هاى متصوّفه روى ذوق و حال است و به همین علّت، نامه‌ها، سرشار از حقایق و رموز بى‌شمارى از مراحل سلوک و عرفان هستند. گاهى موضوع نامه‌ها صرفاً جنبه عرفانى دارد و عین القضات با بیانى شیرین و لطیف، مسائل عرفانى را براى راهنمایى مریدان خویش بیان مى‌کند. گاه بخشى از مسائل عرفانى یا دینى یا فلسفى را در نامه‌اى خلاصه مى‌کرد و با بیانى شیوا، شرحى جامع و مفصّل براى مریدان خود مى‌نوشت. گاه ضمن بیان این مطلب، به تحلیل و تفسیر اصطلاحات صوفیه نیز مى‌پردازد. پاره‌اى اوقات، به شرح مسائل مذهبى عنایت مى‌نماید و از مسائلى چون نماز و روزه و حجّ سخن به میان مى‌آورد؛ مثلاً مکتوبى در تفسیر «الله اکبر» نوشته است و دو نامه بعد از این مکتوب را در دنباله همین موضوع و به‌عنوان مکمل آن مرقوم نموده است. وى، زمانى هم به تفسیر عرفانى آیات قرآنى و احادیث و اخبار مى‌پردازد.

غالب مکاتیب، در مورد مسائلى مربوط به هم نوشته شده است، به‌طورى که نویسنده، در چند نامه، یک موضوع را با حفظ تسلسل فکرى بیان کرده است و البته برخى از نامه‌ها هم حکم رسالات مفصّل مستقل دارند؛ به‌طور مثال نامه‌اى در اثبات این نکته کلامى: «کل جسم حادث»، در هفت بخش نوشته شده است.

هفتمین بخش، نتیجه بحث‌هایى است که در شش بخش قبل مطرح شده بود. این مطلب نشان مى‌دهد که عین القضات غالب مکاتیب خود را در حقیقت به قصد تحریر مسائلى مى‌نوشت تا آنجا که برخى از این مکاتیب شاید نامه‌هاى متعارف نباشد و بتوان گفت که پاره‌اى از یادداشت‌هاى روزانه بود که عنوان مکتوب گرفتند.

مکاتیب صوفیه همیشه حاوى نکات و مسائلى مربوط به سلوک و احوال خلق و اصول عرفان و تصوّف بوده و نامه‌هایى که صوفیه به هم مى‌نوشته‌اند، اغلب متضمّن سؤال و جواب و تقاضاى حل مشکلى از مشکلات سالک بوده است. باید گفت که مکاتیب هیچ‌یک از عرفا، از لحاظ شامل بودن احوال طریقت و سلوک و از لحاظ چاشنى ذوق به پاى نامه‌هاى عین القضات نمى‌رسد.

از نامه‌هایى که عین القضات براى مریدان خود نوشته مى‌توان فهمید که مجالس وى و طریقه ارشاد او همان است که در نامه‌هایش منعکس شده، زیرا این نامه‌ها براى مریدان وى، وسیله‌اى بوده است که پس از اخذ تعلیم و کسب فیض از محضر مرشد، به وسیله آنها بتوانند از نَفس پیر خود مدد گرفته و به افکار و آراى پیشواى خود آگاهى یابند. عین القضات، از فلسفى بودن و پختگى مطالب عرفانى نامه‌ها باخبر بوده و پیوسته در مکاتیب خود مریدان را یادآور مى‌شده که در نوشته‌هایش خوب تأمّل کنند و نامه‌هاى مبهم را همراه خود به خانقاه بیاورند تا شرح و توضیح لازم را حضوراً براى آنها بیان نماید. وى، مریدان را با آوردن تعبیرات «اى دوست» و «اى عزیز»، به طریق محاوره مخاطب ساخته و به شیوه سؤال و جواب دقایق و رموز را با روشن‌گرى و قدرت هر چه تمام‌تر بیان کرده است.

عین القضات، براى مریدان خود معلّم اخلاق و پیر طریقت بود و برعکس وعاظ زمان خود و معلّمین اخلاق که فقط در فروع دین و جزئیّات امور اخلاقى غرق بودند، به اصول اخلاقى توجّه داشت. مریدانش را به هدف اصلى زندگى توجّه مى‌داد و این مسئله را گاه به اختصار و زمانى به تفصیل در مکتوباتش ذکر مى‌کرد. در این نامه‌ها، جنبه‌ى اخلاقى بیشتر از