پاورپوینت کامل مجمل التواریخ و القصص (نشر آلمان) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجمل التواریخ و القصص (نشر آلمان) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجمل التواریخ و القصص (نشر آلمان) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجمل التواریخ و القصص (نشر آلمان) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزار‌ش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

در ابتداى اثر، ابواب کتاب را ۲۵ دانسته که با توجه به این که باب آخر در هیچ یک از نسخه‌هاى کتاب، موجود نیست، باید گفت که کتاب ناتمام مانده است. فهرست ابواب و فصول داخلى برخى از ابواب در فهرست ذکر شده است. نویسنده تحت تأثیر روش‌هاى معمول، تاریخ را بر حسب سلسله‌ها و با ملاحظه اهمیت و اعتبار آنان، و نیز نزدیکى و دورى‌شان از ایران تدوین کرده است. سبک و شیوه‌ى نگارش این کتاب نیز، همانند همه‌ى تاریخ‌نامه‌هاى سده‌هاى چهارم و پنجم، روان و ساده، بى‌تکلّف و آرایش‌هاى لفظى و صنایع دوره‌هاى بعد است. با این همه فهمیدن مطالب کتاب، به فارسى مستعمل نهصد سال پیش براى فارسى زبانان امروز چندان هم آسان نیست. آرى، این کتاب به زبان فارسى است، انگیزه اصلى مؤلف، ثبت اخبار پادشاهان عجم بوده و اخبار سایر ملل، از نگاه مؤلف، طفیلى آن‌هاست.

گزار‌ش محتوا

نویسنده، به رسم تاریخ‌نویسان روزگار خود تاریخ خود را از پیدایش آفرینش آغاز مى‌کند و به رویدادهاى زمان خود پایان مى‌دهد. براى این فاصله‌ى زمانى طولانى، ناگزیر باید به اجمال بنویسد و ناگزیر همه جا فهرست‌وار گزارش مى‌دهد؛ تا جایى که دریافتن معانى بدون یارى و بازبینى سرچشمه‌هاى کار او، که خود یاد کرده، دشوار و یا ناممکن مى‌شود. از این دست است، داستان حضرت سلیمان و سیمرغ و شاهزاده که بى‌یارى جستن از «قصص الانبیاء» فهم آن داستان ناممکن است. به علاوه، در جاى جاى کتاب به ارائه فهرست پادشاهان و تواریخ مربوط به آن‌ها و نیز جداولى براى معرفى شاهان و القابشان اقدام کرده است.

مؤلف، واقف است که منابع تاریخى تا چه اندازه حاوى سخنان متعارض و متناقض است؛ به همین دلیل در همان آغاز، بابى را تحت عنوان «اندر تواریخ و اختلاف که‌اندر آن رود» گشوده و ضمن آن به این مبحث پرداخته و دلایل وجود اختلاف نظر را در اقوال تاریخى بیان کرده است.

اما به جز تواریخ، اصل وقایع و نقل‌هاى مربوطه هم از نظر وى، دائماً در معرض تردید و سهو و نامعقول بودن قرار دارد. در این میان تعبیر «سهو» از تعابیر رایجى است که مؤلف براى برخى از اقوال سست و پراختلاف به کار مى‌برد. براى نمونه با اشاره به این که پادشاهى بهرام بهرامیان چهل سال و چهار ماه بود، مى‌نویسد «و اندرین سهوى بسیار است که فردوسى چهار ماه نوشته است».

در مقایسه دو خبر، یکى را درست‌تر مى‌خواند. و این خود نوعى ارزشیابى است. درباره عمارت ایوان مداین دو روایت هست: یکى آن که کار انوشروان بوده و دیگرى آن که کار پرویز بوده و او با تعبیر «و لیکن این حقیقت‌تر است»، نظر اول را ترجیح داده است. تعبیر مذکور در کتاب مکرر آمده است.

او از اهمیت ارجاع به متون گذشته، کاملاً واقف است و مى‌داند که براى نوشتن یک اثر تاریخى، مى‌بایست براى هر نقل خود، متکى به یک منبع قابل اعتماد یا دست‌کم قابل دسترس باشد. ذکر منبع، مى‌تواند اعتماد مخاطب را به کتاب جلب کند، به علاوه، مسؤولیت را از روى دوش مؤلف، تا اندازه‌اى بردارد، و مؤلف پس از هر نقلى مى‌تواند؛ این جمله را بنویسد که «و آن چه ما در کتاب‌ها خواندیم، بنوشتیم» یا «چنان که خواندم نوشتم».

بدین ترتیب، یکى از وجوه اصلى کتاب وى، همین است که نه تنها در مقدمه اشارتى به منابع دارد، بلکه پس از آن هم، کمتر جایى است که به تفکیک نقل از هر کتاب را ننمایاند. مؤلف مى‌داند که کارش گردآورى مطالب از منابع مختلف بوده و براى این کار هم زحمت فراوان کشیده است. طبعاً ممکن است، تصور شود که او ترکیبى از چند کتاب فراهم آورده، اما وى براى سازگار کردن مطالب و تدوین یک تاریخ عمومى جامع، رنج فراوان برده است.

از نقل‌هاى وى چنین به دست مى‌آید که براى هر بخش از تاریخ، به منابع خاص آن -عربى یا فارسى مراجعه کرده است. در این میان، تاریخ ملوک فرس یا عجم، براى وى از اهمیت فراوانى برخوردار بوده و به همین جهت، فهرستى از منابع خود در همان مقدمه بیان مى‌کند. به علاوه در جاى‌هاى دیگر کتاب هم گاه بر این نکته پاى مى‌فشرد که: «ما از هر مقالت که موبدان و صاحب روایت دعوى کنند که از کتب قدیم به جهد بیرون آورده و درست کرده، نبشتیم مختصر». اشاره وى به آثار متعددى است که از قرن سوم تا روزگار وى بر اساس اخبار کهن و خداى‌نامه‌ها و روایات موجود نزد موبدان نگاشته شده و جمع‌آورى متون پیش بوده است.

مؤلف، مطالب مربوط به یک موضوع را گاه از چند کتاب مى‌گیرد، و تصریح مى‌کند که تفاوت‌ها چه اندازه است و