پاورپوینت کامل ضمیمه طلب الثواب أو الهروب من العقاب فی نیه العباده ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضمیمه طلب الثواب أو الهروب من العقاب فی نیه العباده ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضمیمه طلب الثواب أو الهروب من العقاب فی نیه العباده ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضمیمه طلب الثواب أو الهروب من العقاب فی نیه العباده ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

رسایل آل طوق القطیفی

پدیدآوران

شرکه دار المصطفی لاحیاء التراث (محقق)

آل‌طوق قطیفی بحرانی، احمد بن صالح (نویسنده)

ناشر

دار المصطفی(ص) لاحیاء التراث

مکان نشر

بیروت – لبنان

سال نشر

۱۴۲۲ ق

چاپ

۱

موضوع

اسلام – مجموعه‌ها

چهارده معصوم – میلاد

شیعه امامیه – اصول دین

فقه جعفری – قرن ۱۳ق.

زبان

عربی

تعداد جلد

۴

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۴‎‏/‎‏۶‎‏ ‎‏/‎‏آ‎‏۷‎‏ر‎‏۵‎‏

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

ضمیمه طلب الثواب أو الهروب من العقاب فی نیه العباده یکی از ۲۲ رساله‌ از تألیفات شیخ احمد بن صالح آل طوق القطیفى (م بعد ۱۲۴۵ ق) است که در مجموعه‌ای با نام رسائل آل طوق القطیفی به چاپ رسیده است.

قصد قربت به عنوان شرط صحت اعمال عبادى مهم‌ترین رکن عبادات و معیار ثواب و عقاب است. نیت داراى مراتبى است چنان که امیرمؤمنان عبادت کنندگان را در سه گروه تاجران، بردگان و آزادگان جاى مى‌دهند. گروه اول به امید بهشت، گروه دوم از بیم دوزخ و گروه سوم جهت سپاس گزارى از حضرت حق سر بر آستان او مى‌سایند.

در این رساله این سؤال مطرح شده است که آیا فقط عبادت دسته‌ى اخیر پذیرفته مى‌شود و یا این که اگر عبددر هنگام عبادت علاوه بر قصد قربت، بهشت و دوزخ را نیز در نظر گرفت عمل او صحیح است اگر چه از ارزش کمترى برخوردار است.

قول مشهور این است که