پاورپوینت کامل صافی گلپایگانی، محمد جواد ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صافی گلپایگانی، محمد جواد ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صافی گلپایگانی، محمد جواد ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صافی گلپایگانی، محمد جواد ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ استادان
۴ تدریس
۵ مهاجرت به تهران
۶ بازگشت به گلپایگان
۷ ویژگیهای شخصی
۸ قدرت ادبی
۹ تألیفات
۱۰ فرزندان
۱۱ درگذشت
۱۲ پانویس
۱۳ وابسته‌ها

ولادت

در روز ۲۷ شعبان المعظم ۱۲۸۷[۱]یا ۱۲۸۸ق[۲]، در بیت علم و تقوا و فضیلت در گلپایگان دیده به جهان گشود و در عصر ۲۷ رجب سال ۱۳۷۸ق، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسى کاظم‌ علیه‌السلام، از دنیا رفت.

پدر وی مرحوم آخوند ملا عباس از بزرگان و شخصیتهای مورد احترام مردم – که علاوه بر دانش پژوهی، به تجارت می‌پرداخت – مادرش زهرا خانم فرزند ملا محمدباقر ادیب گلپایگانی و دایی اش ملا محمدرضا قطب – عالم به علوم غریبه – بودند.

تحصیلات

او از آغاز نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد. ایشان مقدمات و سطوح را نزد پدرش و دیگر دانشوران گلپایگان – که در آن زمان مجمع علما و دانشمندان بود – فرا گرفت و سپس در سال ۱۳۰۵ق[۳]به اصفهان مهاجرت کرد و تا سال ۱۳۱۶ق نزد استادان بزرگ وقت علوم متداول را فرا گرفت. وی پس از نگارش رساله‌هایی در مسائل فقهی، در سال ۱۳۱۰ – ۱۳۱۱ق به اخذ اجازات متعدد اجتهادی نایل آمد و مورد توجه استادان خود قرار گرفت.

استادان

وی در حوزه علمیه اصفهان – که در آن زمان از پر رونق ترین و با اهمیت ترین حوزه‌های علمی شیعه به شمار می‌رفت – در محضر استادان ذیل همراه با بزرگانی همانند: آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی، علامه حاج آقا رحیم ارباب و آیت‌الله آقا سیدحسن چهارسوقی شرکت کرد.

آیت‌الله علامه سید محمدباقردرچه‌ای (م ۱۳۴۲ ه ق)، صاحب حاشیه بر مکاسب و رسائل
حکیم میرزا جهانگیرخان قشقایی (م ۱۳۲۶ ق)
آیت‌الله حاج آقا نورالله اصفهانی (۱۲۷۸ – ۱۳۴۶ق) صاحب کتاب مقیم و مسافر و دیوان اشعار
آیت‌الله علامه آقا نجفی اصفهانی (۱۲۶۲ – ۱۳۳۲ق) صاحب تأویل الآیات الباهره و بحر المعارف
علامه شیخ محمد علی ثقهالاسلام (۱۲۷۱ – ۱۳۱۸ق) صاحب کتاب لسان الصدق و معاصی کبیره
میرزا محمد علی تویسرکانی اصهانی (م بعد ۱۳۱۱ق)
علامه میرزا محمد علی درب امامی
آیت‌الله آقا میرزا محمدتقی مدرس (۱۲۷۳ – ۱۳۳۳ق) صاحب الرسائل التقویه
آقا میرزا هاشم چهارسوقی اصفهانی (۱۲۳۵ – ۱۳۱۸ق) صاحب مبانی الاصول و اصول آل الرسول
آیت‌الله سید محمدباقرموسوی خوانساری (۱۲۲۶ – ۱۳۱۳ق) صاحب روضات الجنات
علامه آخوند ملا محمد کاشانی (۱۲۴۹ – ۱۳۳۳ق)
علامه آخوند ملا محمدباقرفشارکی (م ۱۳۱۴ ق) صاحب عنون الکلام

تدریس

آن جناب تا زمانی که دراصفهان – در مدرسه نیم آورد – توقف داشت، فقه و اصول درس می‌داد. مجلس درس او زبانزد فضلا و طلاب بود، و بسیاری از افراد خوش استعداد در آن شرکت می‌جستند که آیت‌الله آقا سید جمال‌الدین گلپایگانی از جمله آنان بود. وی در سال ۱۳۱۶ ق به گلپایگان بازگشت و به تدریس، تألیف، امامت جماعت و راهنمایی مردمان مشغول شد.

مهاجرت به تهران

در حدود سال ۱۳۲۵ق آیت‌الله صافی رهسپار تهران شد و مورد استقبال شایسته حضرات آیات: شیخ فضل‌الله نوری، سید محمد امام جمعه و حاج میرزا ابوالقاسم صاحب حاشیه بر مکاسب قرار گرفت. وی به دلیل داشتن روحیه اسلام خواهی و دین طلبی در آن ایام که مصادف با غوغای مشروطیت بود، با آیت‌الله شهید حاج شیخ فضل‌الله نوری همصدا شد و در تمام مراحل با شیخ فضل‌الله همراهی کرد، و حتی در روزهای سخت و دهشتنک محاصره خانه شیخ به وسیله مجاهدان و فاتحان، دست از یاری و همراهی شیخ برنداشت و تا واپسین روزهای زندگی شیخ شهید در کنار او بود[۴]آن عالم مجاهد پس از شهادت شیخ و تغییر اوضاع به نفع دشمنان دین، دیگر تاب دیدن آن وضعیت و تسلط یپرم خان ارمنی، سردار اسعد بختیاری و محمد ولی خان تنکابنی را بر اوضاع نیاورد، و از طریق قم و اصفهان به گلپایگان بازگشت.

بازگشت به گلپایگان

در سال ۱۳۲۷ق به زادگاه خویش بازگشت، و تا پایان زندگی در آنجا ماندگار شد. وی از همه مناصبی که در حوزه‌های علمیه در انتظارش بود صرف نظر کرد، اوقاتش را صرح ترویج د