پاورپوینت کامل شرح بر مقامات اربعین یا مبانی سیر و سلوک عرفانی ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح بر مقامات اربعین یا مبانی سیر و سلوک عرفانی ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح بر مقامات اربعین یا مبانی سیر و سلوک عرفانی ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح بر مقامات اربعین یا مبانی سیر و سلوک عرفانی ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب با دو مقدمه از نویسنده در تعریف عرفان و صحت یا رد انتساب کتاب به ابوسعید ابوالخیر آغاز شده است.

همچنان که از نام کتاب پیداست، نویسنده سعى دارد مقامات معروف و مصطلح اربعین عرفا را بازگو و روشن کند. بنابراین، کتاب بعد از مقدمات، از عرفان و ابعاد آن سخن به میان آورده و تفاوت عرفان اسلام با عرفان بقیه ملت‌ها را بازگو کرده و در ادامه آن، بحث مقامات را پیش مى‌کشد که در واقع، شروع بحث عمده کتاب است.

عرفا در سیر و سلوک عرفانى، به چهل مقام اعتقاد دارند که نویسنده در صفحه بیست کتاب از ابوسعید ابوالخیر، چهل مقام را به اجمال بازگو کرده و بعد به تفصیل، از این مقامات سخن به میان آورده است.

برخى از این مقامات عبارت است از: نیت در اقامه، توبه، ارادت، مجاهدت، مراقبت و فصلى را نیز اختصاص داده به کلمه اربعین و اینکه این کلمه در فرهنگ اسلامى مکرر در منابع مختلف به‌کار رفته است. اگرچه نویسنده چیزى بر مجموع دست آوردهاى عرفانى اضافه نکرده، لکن شرح و توضیح مقامات آن‌هم با زبان فارسى، قهراً مى‌تواند براى کسانى که در ابتداى کارند مفید باشد.

گزارش محتوا

در بررسى ابعاد گوناگون عرفان، نویسنده معتقد است با آنکه در کتب لغت عربى، عرفان و معرفت را به معنى علم و دانش تفسیر مى‌کنند، اما از نظر فقه اللغه، ما بین این دو، چندین فرق وجود دارد، از جمله این‌که:

معرفت را در مورد ادارک امر جزیى و بسیط و علم را در مورد ادراک امر کلى مرکب استعمال مى‌کنند.
معرفت، علم بعد از جهل و یادکرد پس از فراموشى است.
علم به معنى یقین و از افعال دو مفعولى است اما ماده عرف، یک مفعولى مى‌باشد.

نویسنده معتقد است این‌که بعضى خیال مى‌کنند عارف با صوفى و عرفان با تصوف یکى است، اشتباه مى‌باشد. به اعتقاد وى، درست است که کم‌کم لفظ عارف و صوفى را به یک معنى گفته‌اند، اما در اصل، تصوف هم یکى از شعب و جلوه‌هاى عرفان محسوب مى‌شود؛ تصوف یک نحله و طریقه سیر و سلوک عملى است که از منبع عرفان سرچشمه گرفته است، اما عرفان، یک مفهوم عام کلى‌ترى بوده که شامل تصوف و سایر نحله‌ها نیز مى‌شود و به عبارت دیگر، نسبت ما بین تصوف و عرفان، عموم و خصوص من وجه مى‌باشد، به این معنى که ممکن است شخص عارف باشد اما صوفى نباشد، چنان‌که ممکن است شخص به ظاهر داخل طریقه تصوف بوده اما از عرفان بهره نبرده باشد.

در بیان فرق میان عارف با حکیم، به باور وى، فرق عارف با حکیم در کیفیت استدلال و راه ادراک حقایق است. حکیم با قوه عقل و استدلال منطقى پى به کشف حقایق مى‌برد و عارف از راه ریاضت و تهذیب نفس و صفاى باطن به کشف و شهود مى‌رسد.

وى بر این باور است که اصطلاح عارف و عرفان، در قرن سوم هجرى معمول بوده است، براى اینکه در کلمات جنید (متوفى ۲۸۰ق) این اصطلاحات آمده و محتمل است که ریشه این کلمه، در قرن دوم هجرى پا گرفته باشد و اولین کسى از حکماى اسلامى که عرفان به معنى مصطلح را داخل حکمت و فلسفه کرده، ابوعلى سینا است که دو فصل مهم، یعنى نمط نهم و دهم کتاب «اشارات» را به شرح مقامات عارفین و اسرار کرامات و خرق عادات تخصیص داده است.

در ادامه، «مقامات» و «اربعین