پاورپوینت کامل شرح الرضی علی الکافیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح الرضی علی الکافیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح الرضی علی الکافیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح الرضی علی الکافیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

شرح الرضی علی الکافیه

پدیدآوران

ابن حاجب، عثمان بن عمر]] (نویسنده)

رضی‌الدین استرآبادی، محمد بن حسن (شارح)

عمر، یوسف حسن (تصحیح و تعلیق)

عنوان‌های دیگر

الکافیه. شرح

ناشر

موسسه الصادق(ع)

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۸۴ ش

چاپ

۱

شابک

‎۹۶۴-۵۶۰۴-۴۹-۴

موضوع

ابن حاجب، عثمان بن عمر، ۵۷۰ – ۶۴۶ق. الکافیه فی النحو – نقد و تفسیر

زبان عربی – نحو

زبان

عربی

تعداد جلد

۴

کد کنگره

‏PJ‎‏ ‎‏۶۱۴۱‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏۲‎‏ ‎‏ک‎‏۲۰۲۴

نورلایب

مشاهده

شرح الرضی على الکافیه، اثر محمد بن حسن استرآبادى معروف به شیخ رضى، شرح غیر مزجى «الکافیه» ابن حاجب مى‌باشد که به زبان عربى و حدودا در اواخر قرن هفتم هجرى نوشته شده است.

کتاب حاضر، اثرى عظیم و بااهمیت مى‌باشد که بسیارى از مسائل نحوى را با اسلوبى سهل و بسیط، در خود جاى داده و مورد استقبال و استفاده بسیارى از علماى عرب و عجم بوده است.

سیوطى درباره این کتاب، معتقد است که هیچ شرحى بر کافیه و نیز در غالب کتبى نحوى، از لحاظ جمع، تحقیق و حسن تعلیل، مانند این اثر نوشته نشده است.

کتاب، در چهار جلد، در دو بخش کلى عرضه شده است، به‌گونه‌اى که بخش اول، مشتمل بر بیست و چهار موضوع کلى بوده و بخش دوم نیز سى و شش موضوع اصلى را در خود جاى داده و موضوعات فرعى دیگر، حول آن‌ها قرار گرفته است. برخى از این موضوعات اصلى، عبارتند از: کلمه و اقسام آن، کلام، معرب و مبنى، غیر منصرف، عدل، تأنیث، جمع، وزن الفعل، مرفوعات، تنازع، مبتدا و خبر، منصوبات، منادى، ترخیم، مندوب، مجرورات، توابع، ضمایر، اسم اشاره، موصول، اسماء افعال، اصوات، مرکبات، کنایات، ظروف، نکره، مبحث عدد، مذکر و مؤنث، مثنى و جمع، مصدر، اسم فاعل، اسم مفعول، صفه مشبهه، اسم تفضیل، انواع فعل از لحاظ زمان، فعل مجهول، متعدى و لازم، افعال قلوب، افعال ناقصه، افعال مقاربه، فعل تعجب، افعال مدح و ذم و انواع حروف که عبارتند از: جر، مشبه بالفعل، عطف، تنبیه، ایجاب، زائده، تفسیر، مصدریه، تخصیص، توقع، استفهام، شرط، ردع، تأنیث، تنوین، نون تأکید و استطراد.

بر کافیه ابن جاجب، شرح‌هاى متعددى نوشته شده است، اما امتیاز شرح حاضر، به استقلال رأى و حریت فکر نویسنده آن مى‌باشد، زیرا وى بر مذهب نحوى خاصى متمرکز نگردیده است؛ هرچند غالبا به مذهب بصریون تمایل داشته و تمجید بسیارى از سیبویه و آثار وى کرده است، اما در مواردى نیز آراء کوفیون را نقل و از آن‌ها دفاع کرده است، اما نکته حایز اهمیت این است که وى پس از نقل اقوال قدما و نقد آن‌ها، در بعضى موارد، رأى منحصربه‌فردى داشته است؛ با اینکه در مواردى نیز اقوال دیگر را نقل و شدیداً از آن‌ها دفاع کرده است.

شریف جرجانى، از علماى قرن هفتم هجرى، ضمن اشاره به ارزش این اثر، تعلیقى بر آن نگاشته و در برخى مسائل، به مناقشه با نویسنده یا تصحیح عبارات وى پرداخته است.

شیوه شرح بدین گونه است که در ابتدا، کلام ابن حاجب با عنوان «قال ابن حاجب» آمده و سپس شرح شیخ رضى، تحت عنوان «قال الرضى» ذیل آن قرار گرفته است؛ همچنین در تشریح مباحث، تک‌تک کلمات ابن حاجب داخل پرانتز قرار گرفته و توضیحات شارح پیرامون آن کلمات و کل مطلب، در ادامه آمده است.

نویسنده در شرح حاضر، از شواهد قرآنى، روایات نبوى، عبارات و فرمایشات امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه، اشعار شعراى معروف عرب و کلمات فصحاء، استفاده بسیارى کرده است که به بررسى کوتاهى از این استشهادات پرداخته مى‌شود:

الف)- شواهد قرآنى: مجموعا حدود هزار و چهار آیه مورد استشهاد نویسنده قرار گرفته است و مى‌توان گفت استفاده از شواهد قرآنى در این شرح نسبت به سایر شواهد، مرتبه نخست را به خود اختصاص داده است. نویسنده در اکثر موارد، تمام آیه را ذکر و سپس به شاهد مورد نظر خویش اشاره کرده است.

اکثر آیات مورد استفاده، طبق قرائت متواتر و معروف قرّاء سبعه مى‌باشد؛ البته این بدان معنى نیست که نویسنده از قرائات غیر معروف و شاذ نیز غافل بوده است؛ به‌عنوان مثال، از جمله مواردى که وى از قرائت شاذ استفاده نموده، عبارت است از:

آیه ۳۱ سوره یوسف: «حاشا لله» ؛ در این‌جا «حاشا» به‌منزله آن دسته از مصادرى قرار گرفته که دو نوع استعمال از آن‌ها جایز است: مصدریه و اسم فعل مانند «روید زیداً، روید زیدٍ» و «بله زیداً، بله زیدٍ».
استشها