پاورپوینت کامل شرح اصول الکافی (ملاصدرا) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح اصول الکافی (ملاصدرا) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح اصول الکافی (ملاصدرا) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح اصول الکافی (ملاصدرا) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ انگیزه نگارش
۲ مشرب حدیثى ملاصدرا
۳ نگرش‌هاى عرفانى در شرح ملا صدرا
۴ گزارش محتوا
۵ نسخه شناسى
۶ منابع مقاله

انگیزه نگارش

ملاّصدرا همان طور که مدّت‌ها در قرآن و معانى آیات آن، تدبّر و تأمّل مى‌کرد تا بالاخره توفیق یافت که نگارش تفسیر خود را با تفسیر سوره حدید آغاز کند و سپس تفسیر تعداد دیگرى از سور و آیات را بنویسد، در مورد احادیث اهل‌بیت(ع) نیز روزگارانى طولانى به تأمّل و تعمّق پرداخت و به گوهرهایى ناب دست یافت و در فکر بود که کتابى در شرح این لئالى بسیار ارجمند بنگارد.

امّا آن طور که خود ملاّصدرا مى‌گوید، (عوائق و عوادى روزگار)، او را از این کار باز مى‌داشت، تا در نهایت به اصرار گروهى از طالبان حقایق در سال‌هاى آخر عمر به این کار همّت گماشت و اثرى ممتاز در زمینه احادیث اهل‌بیت(ع) از خود به یادگار گذاشت.

اما چرا ملاّصدرا براى انجام هدف خود، یعنى شرح حقایق مطرح شده در احادیث اهل‌بیت(ع) کتاب «کافى» کلینى را انتخاب کرد؟

صدرالمتألهین، خود پاسخ این سؤال را در دیباچه کتابْ چنین بیان کرده است:

بهترین احادیث و گفتارهایى که از اهل‌بیت(ع) براى ما روایت شده و درخشنده‌ترین سخنانى که چون مرواریدِ به هم پیوسته از آنان براى ما نقل شده،… احادیث کتاب «کافى»، تألیف امین‌الاسلام و ثقه الأنام، شیخ عالم، کامل مجتهد، بارع فاخر، کلینى – أعلى اللّه قدره وأنار فى السماء بدره – است.

مشرب حدیثى ملاصدرا

صدرالمتألهین، پیش از هر عنوان علمى دیگر، فیلسوف و عارف است و اساس فکرى ایشان با این دو دانش شکل گرفته است. گرچه – چنان که پیشتر گفتیم – او در محدوده این دو دانش محصور نماند و با روى آوردن به قرآن و سنت خود را از اسارت آنها نیز آزاد کرد؛ اما به هر حال، تأثیر مبانى و گرایش به این دو دانش در همه یا بیشتر آثار ملاصدرا هویداست. این مدعا در شرح او بر روایات الکافى نیز صادق است.

شاهد گرایش صدرالمتألهین به مبانى فلسفى در شرح روایات آن است که او هر گونه مخالفت با تعمق در معارف الهىِ انعکاس یافته را برخاسته از اندیشه حنبلى‌نگرى مى‌داند، که بر قشر و ظاهر روایات بسنده کرده و خود را از گوهرهاى درون این صدف‌ها محروم ساخته‌اند.

وى به فقیهانى که تنها به فتوا دادن بسنده کرده و علم دین را منحصر به فقه دانسته و از تهذیب و سیر و سلوک روى گردانده‌اند، شدیداً حمله مى‌کند:

بدان، آنان که بیش از دیگران مغرور و خود فریفته‌اند، گروهى هستند که تنها به علمِ فتوا و احکام و حفظ مسائل حلال و حرام بسنده کرده و گمان کرده‌اند که آن، علم دین و علم به قرآن و سنت رسول اکرم(ص) است، و علم راهیابى به آخرت و مجاهده با نفس و تهذیب باطن را رها کرده‌اند… تردیدى نیست اینان که تنها به صورت علم فریفته شده و به دانشى که اندوخته‌اند، دلخوش‌اند و این نشئه‌ها را انکار مى‌کنند؛ زیرا آنان از علومى که حقیقتاً علم است و از معارفى – که بدان‌ها اشاره کرده‌ایم – آگاهى ندارند و از چنین دانشى روى گردانده و آن را انکار مى‌کنند.

صدرالمتألهین، مقصود از عقل را – که در روایت «لما خلق الله العقل استنطقه»، نخستین آفریده خدا معرفى شده – صادر اول مى‌داند.

نیک مى‌دانیم که اعتقاد به وجود صوادر عقلانىِ اولیه از جمله معتقدات فلاسفه است؛ هر چند با تعمقى در خور و شایسته در روایت استنطاق عقل، آن را بر وجود پیامبر اکرم(ص) تطبیق مى‌کند. در مقابل، مرحوم علامه مجلسى به خاطر تطبیق این روایات بر عقول دهگانه و صوادر اولیه به شدت بر فلاسفه تاخته و آنان را افرادى مستبد و خودرأى در راهى غیر از شریعت معرفى کرده است.

ملاصدرا مقصود از قلب را در آیه «إنّ فى ذلک لذکرى لمن کان له قلب» ، معناى عقلى که مدرک معانى کلى نظرى است دانسته است.

او معلم دوم، پس از خداوند را جبرییل دانسته و روح القدس را عقل فعّال معرفى کرده است و مقصود از میزان را در آیه شریف «والسماء رفعها و وضع المیزان» ، روش منطق دانسته و به کسانى که آن را ترازوى مادى متعارف معنا کرده‌اند، تاخته است.

ملاصدرا با درنگى هوشمندانه حدیث «أبى الله أن یجرى الأمور إلا بأسباب؛ خداوند پرهیز دارد که کارها را جز از رهگذار اسباب تدبیر کند» را ناظر به قانون علیت دانسته و بنیان تمام معارف دینى مى‌شناسد.

نگرش‌هاى عرفانى در شرح ملا صدرا

ملاصدرا معتقد است که مسخ در امت اسلامى، بسان امت موسى(ع) فراوان است و از آن جا که جهان آخرت، عالم ظهور باطن انسان‌هاست و آنان بر اساس نیت‌هاى خود محشور مى‌شوند، صورت حقیقى آنها آشکار مى‌گردد. با این حال، بر این باور است که باطن حقیقى اشخاص براى اهل کشف و شهود در همین دنیا میسّر است.

بر اساس همین مشرب عرفانى است که او میان موجودات عالم رابطه معنوى و جذبه طبیعى به ذات عالم و برخوردارى از یک حقیقت روحانى قایل شده و مسئله گریه مناطق زمین و فرشتگان و… را بر مرگ مؤمن حل کرده است.

صدرالمتألهین مقصود از اهل ذکر را در آیه شریف «فاسئلوا أهل الذکر، إن کنتم لا تعلمون ؛ اگر نمى‌دانید، از اهل ذکر بپرسید»، صاحبان مکاشفات مى‌داند، که مى‌توانند دانش را از عالم بالا (لوح محفوظ) به استقلال، بسان پیامبر اکرم(ص) یا به پیروى آن حضرت، بسان اهل‌بیت(ع) بر صفحه جانشان جارى سازند.

گزارش محتوا

ملاصدرا برخلاف علامه مجلسى – که متن روایت را در بالاى هر صفحه نقل کرده و شرح آن را در پایین صفحه آورده -، شرح و تفسیر احادیث را در متن کتاب، پس از نقل متن روایات، جاى داده است. او، در ابتدا، سند روایت را به نقل از الکافى ارائه مى‌کند و پس از ذکر نام هر راوى، به صورت مزجى، به بحث‌هاى رجالى درباره وثاقت یا ضعف او پرداخته، آن‌گاه متن روایت را نقل کرده و در پى آن، روایت را از جهت لغوى و مدلولى شرح داده است. از این جهت، شرح ملاصدرا به شرح ملاصالح مازندرانى نزدیک است.

امتیازاتى که مى‌توان براى این کتاب برشمرد، به شرح ذیل است:

۱. ارائه بحث‌هاى مبسوط و دقیق رجالى.

علامه مجلسى، با اختیار سبکىویژه، پس از نقل روایت تنها به ذکر درجه روایت از نظر مقبولیت و ضعف با عباراتى نظیر صحیح، صحیح کالحسن، موثّق، حسنه، ضعیف و… بسنده کرده است. در واقع، ایشان نتیجه نگرش و بررسى رجالى خود را در قالب اصطلاحات ویژه رجالى و حدیثى منعکس مى‌سازد، بى‌آنکه به بررسى رجالى میدانى تک تک راویان بپردازد؛ اما صدرالمتألهین بررسى‌هاى رجالى مبسوطى را درباره هر یک از راویان ارائه مى‌کند.

دقت‌هاى رجالى صدرالمتألهین ستودنى است و چنین باریک‌بینى از ی