پاورپوینت کامل سعادت از نگاه فارابی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سعادت از نگاه فارابی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سعادت از نگاه فارابی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سعادت از نگاه فارابی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب، با مقدمه مترجم در اشاره به جایگاه فارابى و آثار وى آغاز و مطالب هر دو کتاب، بدون فصل‌بندى و تقسیم خاصى، ارائه گردیده است. ابتدا، کتاب «تحصیل السعاده» و سپس «التنبیه على سبیل السعاده» آمده است.

تحصیل السعاده: یکى از آثار مشهور فارابى است و در انتساب آن به وى جاى تردیدى نیست، اما نظیر برخى دیگر از آثار او، به دلیل تنوع عنوان که از آن با عنوان «رساله نیل السعاده»، «رساله تحصیل السعاده»، «فى اغراض فلسفه افلاطون و ارسطوطالیس» و «الفلسفتین» یاده شده، نوعى تشویش در هویت کتاب به وجود آمده است. هرچند، عنوان «تحصیل السعاده»، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و آن هم به دلیل عبارت آغازین کتاب است که مى‌گوید: «ان الاشیاء الانسانیه التى حصلت فى الامم و فى اهل المدن حصلت لهم بها السعاده» و در قرن ششم هجرى، غزنوى در کتاب «تتمه صوان الحکمه» با همین عنوان از آن یاد کرده است.

این اثر، قبل از «التنبیه سبیل السعاده» نگاشته شده است و برخى از محققان معتقدند فارابى در مجموعه سعادت‌نامه خویش سه رساله داشته است: ۱. رساله السعاده؛ ۲. رساله تحصیل السعاده؛ ۳. رساله التنبیه على سبیل السعاده. (مقدمه کتاب).

التنبیه على سبیل السعاده: در تحقیق هویت این اثر و انتساب آن به فارابى در بین فارابى‌شناسان، نوعى اطمینان و اجماع نظر وجود دارد. ابن ابى‌اصیبعه (متوفى ۶۶۸ق) در کتاب «عیون الأنباء فى طبقات الأطباء» از آن به «رساله فى التنبیه على اسباب السعاده» یاد نموده است. القفطى (متوفى ۶۴۸ق) در کتاب خویش از آن به عنوان «فى السعاده الموجوده» یاد کرده و عبداللطیف بغدادى (متوفى ۶۲۸ق) در کتاب «الافاده و الاعتبار» با همین عنوان یاد کرده است؛ همان‌گونه که در کتاب متأخرین به آن تصریح شده است، عمده اختلاف در استعمال کلمه «اسباب» به جاى «سبیل» و «رساله» به جاى «کتاب» است. (مقدمه کتاب)

گزارش محتوا

تحصیل السعاده:

خلاصه تعلیم این رساله آن است که فارابى مى‌گوید: «سعادت در فراگرفتن فلسفه است و عمل کردن به مبادى آن».

نویسنده، کتاب خود را چنین آغاز مى‌کند که «اشیاء انسانى که هرگاه در میان امت‌ها و شهروندان حاصل شود، مایه سعادت دنیوى آنان در این جهان و سعادت اخروى‌شان مى‌گردد، چهار چیز است: فضایل نظرى، فکرى، اخلاقى و صناعات عملى.»

اما پیش از بیان این چهار چیز، وى سؤالاتى مطرح کرده است، از جمله اینکه: براى رسیدن به این سعادت نظرى و عملى، از کجا و چه زمانى باید آغاز کرد و سلوک نجات‌بخش در این راه بر چه منوال است؟ و خود او پاسخ مى‌دهد: راهى که پیش از همه باید بپیماییم، عبارت از شروع کردن با مقدمات نخستین است یا آنچه حکیم ما آن‌ها را «اوائل مشهوره» مى‌خواند، زیرا این مقدمات، ما را بر شناخت علت در رسم هریک از آن‌ها تحریص مى‌کند؛ چه، این مقدمات، در ما فطرى است و نفس هیچ انسانى از معرفت آن‌ها تهى نیست.

فارابى سخن را در باب این مقدمات نخستین و چگونگى ترتیب و تنظیم آن‌ها و اینکه تدریج در این راه چگونه است تا پژوهنده را به راه راست برساند، به درازا مى‌کشد و آن‌گاه به بیان برهان انّى (رسیدن از معلول به علت) و لمّى (رسیدن از علت به معلول) مى‌پردازد و پس از آن بیان مى‌دارد که مبادى وجود، منحصر در چهار است به‌نحوى که معلم اول گفته است؛ یعنى: «ماذا»، «بماذا»، «عماذا وجوده» و «لماذا وجوده» که به‌نحوى علل چهارگانه فلسفه ارسطویى؛ یعنى علت مادى، صورى، فاعلى و غایى را فرایاد مى‌آورد.

لیکن به اعتقاد وى، این مبادى وجود، غیر از مبادى تعلیم است، زیرا مبادى تعلیم، ذاتا نسبت به مبادى نخستین، متأخر است؛ هرچند که خود آن‌ها، راه شناخت مبادى وجود هستند – اگر به ترتیب درستى منظم شده باشند – به‌نحوى که احیانا این نتایج، مقدماتى براى نتایج دیگر باشد و همین‌طور تا به کسب مبدأ مطلوب برسیم و از امورى که سزاوار است بر آن حرص داشته باشیم، این است که ما راهى بپیماییم که ما را به حیرت نکشاند تا گمراه نشویم و بر اثر آن گرفتار پریشانى ذهن و تبلّد خاطر نشویم.

ازاین‌روى، به اعتقاد وى، راه سالم‌تر و دقیق‌تر این است که از اعداد و اجرام آغاز کنیم یا به آنچه عرب، علم تعالیم؛ یعنى ریاضیات مى‌گویند برسیم، زیرا موضوع آن، اجسام تعلیمى است؛ یعنى فهم کمیّت‌هاى عددى و علاقه میان آن‌ها و این علم، شامل هندسه، حساب و هیئت مى‌گردد و از خلال این معرفت، طالب آن مقادیر و اشکال و اوضاع را به دست مى‌آورد و در کار او «جودتِ ترتیب و اتقان تألیف و حسن نظام» حاصل مى‌آید و به‌عنوان نتیجه‌اى براى این تدرج علمى، دانش‌هاى دیگرى پیدا مى‌شوند که علم مناظر (نور)، کرات متحرک و اجسام آسمانى، موسیقى، اثقال (اوزان) و حیل (مکانیک) از آن‌هاست.

به اعتقاد وى از لوازم این روش، آن است که پژوهشگر میان دو شیوه مذکور، جمع کند؛ یعنى برهان انّى و لمّى و در چنین مرحله‌اى، متعلم، نخست، با امور مجرد از ماده و به‌تدریج، شبه مادى و سرانجام مادى صرف، سروکار مى‌یابد و در اینجاست که صور مبادى طبیعى که به کمک آن‌ها ماده امتزاجِ واضح یافته، آشکار مى‌گردد و ازاین‌روى پژوهنده در اجسام مادى و در انواع آن نظر مى‌افکند یا به عبارت دیگر، با آنچه محسوس است، مانند اجسام سماوى، زمین، آب، هوا و آتش (عناصر) آغاز مى‌کند و از آنجا به سنگ‌ها، معادن و نبات مى‌رسد، پس از آن به‌سوى حیوان و سرانجام به حیوان ناطق بالا مى‌رود.

فارابى با بحث از حیوان ناطق، از طبیعت به فراسوى آن بالا رفته تا اینکه به مرحله عقل مى‌رسد و مبادى عقل و غایاتى را که براى آن، انسان را آفریده‌اند، بیان مى‌کند، اما در همین مرحله، مى‌فهمد که کار رسیدن به کمال مذکور، ممکن نمى‌شود مگر با مجاورت و هم‌نشینى با مردمان دیگر و این نکته به نظر فارابى، امرى است طبیعى و فطرى انسان. در اینجا، دانش جدیدى پدیدار مى‌گردد که فارابى آن را «علم انسانى» مى‌نامد و مى‌گوید که پژوهنده در آنجا نیز روش انّى و لمّى