پاورپوینت کامل سرگذشت حاجی بابای اصفهانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرگذشت حاجی بابای اصفهانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرگذشت حاجی بابای اصفهانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرگذشت حاجی بابای اصفهانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب، شامل مقدمه‌اى از ویراستار و در ادامه، کتاب به هشتاد گفتار به سرگذشت حاجى باباى اصفهانى مى‌پردازد.

گزارش محتوا

کتاب حاجى بابا در اصفهان، که از زبان انگلیسى به فرانسوى و از زبان فرانسوى به فارسى به اهتمام حبیب اصفهانى با زبان عام فهم و خاص پسند و با اصطلاحات معروف و مشهور ترجمه شده است و حسن، قبح، فایده‌مندى و ضرر رسانیش حواله به مؤلف اصلى شده است.

حاجى بابا کتابى است که آن را جیمز موریه به قصد انتقاد از ایرانیان و نمودن جهات زشت، آداب و رسوم ایرانى به رشته تحریر کشیده است.

کتاب حاجى بابا اصفهانى قریب به ده سال پس از مراجعت آخرى موریه از ایران، به سال ۱۸۲۴م (۱۲۳۹ق) در لندن منتشر شد و انتشار آن باعث گفتگوهایى در محافل ادبى گردید: اکثر منتقدان اظهار عقیده کردند که اگر چه کتابى است خواندنى و داراى بعضى قسمت‌هاى خوب؛ اما روى هم رفته خسته کننده، غیر مرتبط و پر از مکررات مبتذل و پیش پا افتاده است. ولى جمعى دیگر از هنر شناسان و صاحب‌نظران؛ از جمله سروالتر اسکات، رمان‌نویس معروف اسکاتلندى، آن را یکى از قطعات زیباى ادبیات پرماجرایه عامه شمردند و شایسته آن دانستند که با داستان ژیل بلاس اثر لساز، در یک ردیف قرار داده شود.

حقیقت آن که موریه نه تنها در اساس داستان، بلکه در جزئیات هم از ژیل بلاس تقلید کرده است. حاجى بابا نیز مانند قهرمان داستان لساژ، از طبقات ناس برخاسته و بیش از افراد دیگر صنف خود معلومات به دست آورده، مثل او گرفتار دزدان و راهزنان شده و به حکم اجبار در اعمال آنان شرکت کرده، نزد مرد شیادى طب آموخته و به گستاخى دست به طبابت و معالجه زده، با زنان عشق ورزیده، از پى اندوختن مال و ثروت رفته و سرانجام پس از طى فراز و نشیب زندگى، به مقامى عالى رسیده است. در هر دو داستان صحنه‌ها و پرورش حوادث و طرز بیان و تقریباً یکسان و حتى اشخاص در هر دو اثر توصیفى و شبیه به هم است.

به هر تقدیر، سرگذشت حاجى بابا در میان نوشته‌هاى موریه تنها کتابى است که جلب توجه خوانندگان را کرده و هیچ یک از دو سفرنامه او که اولى به سال ۱۸۱۲م و دومى شش سال بعد چاپ شده و حاوى شرح مسافرت‌هاى وى در ایران، ارمنستان و آسیاى صغیر است و حتى داستان دیگر به نام حاجى بابا در لندن، که چهار سال بعد از سرگذشت حاجى باباى اصفهانى (۱۸۲۸م) منتشر شده و در حقیقت ذیل یا جلد دوم کتاب اول است، از حیث طرز انشاء و مهارت در بیان مطلب با آن برابرى نمى‌کند و به واسطه همین فرق فاحش است که کسانى گمان کرده‌اند که وى جلد اول را به دستیارى یک تن از ایرانیان و جلد دوم را شخصاً و بدون کمک دیگرى نوشته یا جلد اول داستان، اصلاً به فارسى نوشته شده بود و بعد به انگلیسى ترجمه گردیده است.

کتاب حاجى بابا به صورت قصه داستان نوشته شده و نویسنده در تصویر شخصیت‌ها و سرگذشت‌ها به قدر کافى توفیق یافته است. در این کتاب فتحعلى شاه، «در باطن صوفى و اهل حال و در ظاهر متشرع و اهل قال» با طمع، خست، تجمل دوستى، علاقه شدید به زن‌ها، میل به شنیدن تملق‌هاى دروغ درباریان و رعایت احتیاط به علما، وزیر اعظم (میرزا شفیع) با اندام نحیف و اخلاق کثیف، پسر سبزى فروش اصفهان (حاجى محمدحسین امین‌الدوله) با هیکل درشت و کردار زمخت که «صندوق‌هاى شاه را از طلا مى انبارد و ظاهراً از خود را هم خالى نمى‌گذارد»، سفیر فرانسه (ژنرال گاردن فرستاده ناپلئون)، میرزا احمق (میرزا احمد، حکیم باشى‌شاه)، ملک الشعراء (فتحعلى‌خان صباى کاشانى) و میرزا فیروز (میرزا ابوالحسن‌خان، ایلچى کبیر ایران در دربار انگلستان و پسر خواهر و داماد حاج ابراهیم‌خان کلانتر شیرازى)… همه با مهارت و هنرمندى توصیف شده‌اند.

تفصیل پیاده رفتن شاه به قم و اردوى تابستانى او، در چمن سلطانیه و جریان تشریفات سلام عید نوروز و همه صحنه‌هاى دیگر به خوبى و مطابق واقع نمایش داده شده است. حکایت یوسف ارمنى و خلاص کردن او مریم، نامزد خود، را از قصر سردار ایروان مطلبى است که حقیقت داشته و این مطلب را صاحب دیوان، میرزا تقى على آبادى، با شرح و تفضیل در یک قصه ادبى و خود موریه نیز با کمى اختلاف در جلد دومسفر نامه‌اش ذکر کرده‌اند.

اما از حیث مطالب البته نویسنده قصد نداشته است که در کتاب خود از محاسن و فضایل قوم ایرانى و مفاخر گذشته ایران سخن بگوید، بلکه نظر اصلى او نمودن صحنه‌هاى محلى، اخلاق و عادات ایرانیان در ضمن داستان بوده و بنابراین ما رنجشى از این حیث نداریم که نویسنده در مطالعه و تحقیق از زندگانى سیاسى و اجتماعى