پاورپوینت کامل سراج السالکین ( منتخب مثنوی معنوی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سراج السالکین ( منتخب مثنوی معنوی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سراج السالکین ( منتخب مثنوی معنوی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سراج السالکین ( منتخب مثنوی معنوی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

در ابتدا، مقدمه‌اى از آقاى جویا جهان‌بخش و سپس فهرستى از مطالب کتاب ذکر گردیده است و در ادامه، پیش‌گفتارى از آقاى جهان‌بخش در سال ۱۳۷۹ش و تا انتهاى کتاب مطالبى با سرتیتر موضوعات اخلاقى و یا حکایت، دنبال مى‌شود.

گزارش محتوا

این برگزیده از حیث تدوین، تبویب و سرنویس‌ها حائز اهمیت است. مقدمه مفصل کتاب، شامل مباحثى است درباره طریقت عرفان و تصوف؛ به‌ویژه تفکر مولانا و مندرجات مثنوى، سیر تاریخى این اندیشه، احوال و آثار فیض کاشانى و چگونگى تصحیح این اثر بر اساس نسخه‌هاى موجود.

چنان‌که وى در مقدمه منثور و منظومش بر این کتاب پرارزش بیان مى‌کند، این ابیات را از جاى‌جاى مثنوى برگزیده و به شکلى که سالکان را به کار آید، سامان بخشیده است.

پنج اثر از آثار فیض، گزیده‌هاى اوست از چند کتاب مشهور اهل علم و عرفان که گویا ره‌آورد مطالعه مستمر یا علاقه ویژه او باشد؛ کتبى از قبیل:

«منتخب رسائل إخوان الصّفا»، «منتخب الفتوحات المکّیّه»، «منتخب مکاتیب قطب الدّین بن محیى»، «منتخب مثنوى مولانا» و «منتخب غزلیّات مولانا».

گویا از این چند منتخب، تنها منتخب مثنوى مولانا، موسوم به «سراج السّالکین»، به حیطه شناخت تراث‌پژوهان درآمده است.

فراهم‌آوری «سراج السّالکین»، بى‌گفت‌وگو معلول جنبه عرفان‌گرا و صوفى‌منش شخصیّت فیض و متأثّر از هم‌سویى‌هاى معنوى و روحانى‌اى است که بین روح بلندپرواز و فیض‌گستر مولانا و جان داناى این فقیه هوش‌مند و نکته‌دان عصر صفوى وجود داشته است.

طرفه آنکه- به تصریح مثنوى‌شناس بزرگ و سترگى چون استاد بدیع الزّمان فروزان‌فر- «از میان مؤلّفات پیشینیان، بیش از همه آثار محمّد غزّالى مطمح نظر مولانا بوده است؛ طرز و شیوه بحث و افکار و اطّلاعات حجّه الإسلام در «احیاء العلوم»، اثرى عمیق در فکر مولانا به جاى گذاشته است».

چنان‌که مى‌دانیم، فیض هم سخت، دل در گرو محاسن «احیاء علوم الدّین» داشته و شاهکار خود؛ یعنی «المحجّه البیضاء» را در تهذیب و احیاى آن پرداخته است.

پس، گونه‌اى دل‌بستگى و روى‌کرد به شیوه دین‌نگرى ابوحامد غزّالى، از مشترکات جلال‌الدّین بلخى و علامه فیض کاشانى است و به اندک ژرف‌بینى مى‌توان همانندى‌هاى فراوان در گفتارها و اندیشه‌هاى این سه تن جست.

ذوق ادبى فیض هم بى‌تردید در مثنوى‌گرایى وى، بى‌اثر نبوده است.

فیض از عالمانى است که نه تنها به فارسى‌نگارى عنایت داشته، از ذوق شاعرى هم بهره‌مند بوده و به فارسى شعر مى‌سروده است.

استاد فقید، دکتر سیّد ذبیح‌اللّه صفا، درباره شعر او، این‌گونه سخن گفته است: «فیض، شاعرى متوسّط… بود و مجموعه بزرگ اشعارى به زبان پارسى، از او بازمانده که مشتمل است بر انواع شعر از قصیده و غزل و قطعه و رباعى در منقبت و مناجات و بیان مطلب‌هاى عرفانى و اخلاقى و جز آنها؛ جز آنکه در همه آنها، نه خشکى زهد و تعبّدى که از مرد فقیه و محدّث انتظار مى‌رود، رخنه کرده، نه آنچه از عارفى که به کنه ذوقیّات رسیده باشد».

در نسبت این «سراج السّالکین»، به ملا محسن فیض کاشانى تردیدى نباید روا داشت؛ چه منتخب مثنوى فیض را به همین نام از پیش و در سیاهه آثار فیض مى‌شناخته‌ایم و از دیگر سو، در مقدّمه منثور کتاب آمده: «… و أنا أقلّ الورى، محمّد بن مرتضى، الملقّب من عند أبویه بمحسن و من لدن إخوانه بفیض…» و نظما هم گفته:

گوش اگر بدهد به پندش جان فیض

فیض‌ها بستاند از سلطان فیض

«سراج السّالکین» از کارهاى روزگار جوانى فیض است.

سال تألیف «سراج السّالکین»، ۱۰۳۲ق، مطابق«غلب» در حساب ابجد است؛ چرا که فیض در مقدّمه منظوم کتاب فرموده:

نورش افزون گشت بر هر منتخب

شد ازآن، تاریخ تألیفش، «غلب»

که در این‌جا، «غلب»، هم تاریخ حروفى است و هم اشارتى به غلبه نور کتاب بر دیگر منتخبات مثنوى که فیض در مصراع یکم گفته.

به تعبیر استاد فروزان‌فر، «مثنوى، مانند دیگر کتب به ابواب و فصول قسمت نشده و از حیث نظم و ترتیب و… مانند کتاب آفرینش، نظمى به خود مخصوص دارد و تابع سنن و آیین‌هاى مصنّفان و مؤلّفان کتب عادى و معمولى نیست و ازاین‌رو، افکار فلسفى و اصول تصوّف و مبانى علوم اسلامى، در مثنوى پراکنده و متفرّق