پاورپوینت کامل رسائل الجاحظ ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسائل الجاحظ ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسائل الجاحظ ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسائل الجاحظ ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

رسائل الجاحظ

پدیدآوران

بو ملحم، علی (شارح)

بو ملحم، علی (مقدمه نویس)

جاحظ، عمرو بن بحر (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

کشاف آثار الجاحظ

الرسائل الکلامیه

ناشر

دار و مکتبه الهلال

مکان نشر

بیروت – لبنان

سال نشر

۲۰۰۲ م

چاپ

۰

موضوع

ادبیات عربی – قرن ۳ق. – مجموعه‌ها

جاحظ، عمرو بن بحر، ۱۵۰ – ۲۵۵ق. – کتاب‌شناسی

زبان

عربی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏PJA‎‏ ‎‏۳۷۱۴‎‏ ‎‏/‎‏ر‎‏۵‎‏ک‎‏۸

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

رسائل الجاحظ(الرسائل الکلامیه)، از جمله آثار جاحظ است که در مجموعه‌اى تحت عنوان «رسائل الجاحظ» در موضوع کلام به زبان عربى به چاپ رسیده است.

ساختار و گزارش محتوا

در این مجموعه ۱۱ رساله از رسائل کلامى جاحظ گرد آمده که عبارتند از: صناعه الکلام، القیان، النساء، المسائل و الجوابات فى المعرفه، حجج النبوه، خلق القرآن، استحقاق الامامه، رساله فى نفى التشبیه، الرد على المشبهه، بنو امیه او النابه و الرد على النصارى.

رسال «صناعه الکلام»
این کتاب؛ مشتمل بر ۱۱ رساله است که ذیلا به معرفى آنها پرداخته مى‌شود. این رساله را مؤلف در فضیلت علم کلام و رد اقوال مخالفین آن؛ همچون احمد بن حنبل نگاشته است. جاحظ براى علم کلام فضائل متعددى برمى‌شمارد، او مى‌گوید «ان صناعه الکلام علق نفیس و جوهر ثمین و هو الکنز الذى لا یفنى و لا یبلى و الصاحب الذى لا یمل و لا یغل و هو العیار على کل صناعه…و القطاس الذى به یستبان نقصان کل شىء و رجحانه…»[۱]. او در مقابل این همه فضیلت علم کلام قائل است، علم کلام آفاتى هم دارد. او آفات علم کلام را غرور و خصومت و دشمنى بین مردم مى‌شمارد و معتقد است، علم کلام موجب مى‌شود که صاحب آن خود را از دیگران برتر بداند و نیز موجب غرور است. همچنین این علم وقتى به قوت خود خواهد رسید که در مقابل خصمی‌باشد و در نتیجه موجب تقویت خصومت بین مسلمانان مى‌گردد.
مؤلف، مخالفین علم کلام را اصحاب حساب و هندسه مى‌داند. او مى‌گوید، ریاضى‌دانان و مهندسین گمان مى‌کنند که علم کلام مبتنى است، بر حدس و گمان و امور ظنى، و این‌ها علم به حساب نمى‌آیند و علم آن است که یا از امور طبیعى باشد و یا از امورى باشد که قابل تاویل و اختلاف نباشد.
در آخر، مؤلف فضیلت علم کلام را بر علم فقه اثبات کرده و مى‌گوید، در فضیلت این علم همین بس که مردم به صاحبان این علم ادبار کرده و بر فقیهان اقبال دارند با این همه متکلمان هرگز از علم خود دست برنمى‌دارند. این رساله در ۱۰ صفحه نوشته شده است.
رسال القیان
در این رساله، مؤلف به مسأله حجاب پرداخته و از جهت شرعى و عقلى آن را مورد انتقاد قرار داده است. موضوع این بحث ربطى به مسائل کلامى ندارد و بیشتر فقهى و اجتماعى است.
رسال النساء
این رساله هم مانند کتاب القیان، به مسأله حجاب و جایگاه زن مربوط مى‌شود، لذا نمى‌توان آن را از رسائل کلامى به حساب آورد.
مقدمه المسائل و الجوابات فى المعرفه
این رساله یکى از رسائل کهن است که در موضوع معرفت و علم نوشته شده و مورد استفاد متکلمین بعدى قرار گرفته است. در این رساله جاحظ به سه نظریه در مورد علم و معرفت اشاره مى‌کند. یکى از آنها نظری بشر بن معتمر معتزلى است که قائل است، تمام معارف و علوم انسان، اکتسابى است، مگر آنچه را که حواس دفعتا ادراک مى‌کند و یا در حال عجز و غفلت بر انسان عارض مى‌شود؛ اما آنچه را که گوش مى‌شنود و چشم مى‌بیند و دیگر قوا و حواس در حال عادى احساس مى‌کنند، هم آنها از علوم اکتسابى است. نظری دوم مربوط به استاد جاحظ؛ یعنى نظّام مى‌باشد که او هم معتزلى است و قائل است، معارف و مدرک ات انسان هشت نوع هستند، هفت قسم آن ضرورى است و آنها مدرک ات حواس خمس و اخبار و قصد مخاطب مى‌باشد و یک قسم آن اکتسابى است که عبارتست از معارفى که از راه نظر و فکر اکتساب مى‌شود، همچون علم به خداوند و پیامبر و… نظریه سوم مربوط به معمر بن عباد السلمى است که اقسام ادراکات را ده نوع دانسته مى‌داند. جاحظ بعد از تقریر این سه نظریه هم آنها را فاسد دانسته و قول این سه نفر را که قائل به اکتسابى بودن معرفت الله هستند، مخدوش دانسته و اثبات کرده است که علم به خداوند از علوم ضرورى مى‌باشد.
این رساله و مطالب مورد بحث در آن توسط متکلمین بعد از جاحظ مورد بحث و بررسى و نقد قرار گرفته است، به عنوان نمونه قاضى عبدالجبار معتزلى در کتاب المغنى ذیل همین بحث، نظریه جاحظ را مورد انتقاد قرار مى‌دهد.
در این رساله، علاوه بر بحث معرفت بحثى هم از حریّت و اختیار انسان صورت گرفته است، جاحظ نظری متکلمین را که قائل به مکلف بودن انسان هستند تنها در صورتى مى‌پذیرد که بگوئیم انسان مستطیع است و در استطاعت هم قائل است. انسان باید از حیث جسم و مزاج سالم و به موضوع و حقیقت افعال آگاه باشد، لذا کسى که قو شهوت او غالب بر قو عاقله است، مستطیع نیست.
این رساله در ۱۶ صفحه به طبع رسیده است.
رسال «حجج النبوه»
این رساله را جاحظ در اثبات نبوت خاصه حضرت محمد(ص) نوشته است. او مقدمتا از ادله و براهینى که مى‌تواند در این جا مورد استفاده قرار گیرد، بحث نموده و قائل است که ادله دو نوع هستند: دلیل یا عیان است و یا خبر و عقل به عنوان ابزار از این دو براى استدلال و احتجاج استفاده خواهد کرد.
او براى اثبات نبوت حضرت محمد(ص) سه دلیل بیان مى‌کند: ۱- دعاء مستجاب؛ ۲- عجز عرب از معارضه با قرآن؛ ۳- اجتماع اخلاق و فضائل در پیامبر(ص) مؤلف بخشى از ادعی مستجاب پیامبر؛ همچون دعاى پیامبر(ص) براى انقطاع نعمات آسمانى در حق اعرابى که او را اذیت می‌کردند و دعاى آن حضرت در مورد درهم شکسته شدن ملک کسرى اشاره نموده است. جاحظ اساسى‌ترین معجز پیامبر و دلیل نبوت آن حضرت را قرآن دانسته و آن را به معجزات حضرت عیسى؛ یعنى شفاء مریض‌ها و احیاء مردگان تشبیه نموده است.
این رساله در ۴۰ صفحه به طبع رسیده است.
رسال خلق القرآن
یکى از مباحث قدیمى علم کلام بحث از حدوث و قدم قرآن است، چنانکه گاه گفته شده است که به این علم، علم کلام گفته شده است، به خاطر این که اولین بحث آن، بحث از کلام الهى و اختلاف مسلمانان در این‌باره بود که منجر به نوشتن کتاب‌ها و رسائلى در کلام الهى شد. معتزله قائل به حدوث و مخلوق بودن قرآن بودند و محدثین قائل به قدم آن خلفاء نیز بیشتر همراه معتزله بودند، از این‌رو مخالفین اکثرا در حال انزوا یا حبس به سر مى‌بردند. در رأس قائلین به قدم قرآن احمد بن حنبل قرار داشت که جاحظ گزارش محاکم او و شلاق خوردن و به زندان افتادنش را در این رساله ذکر نموده است.
جاحظ در این رساله مخلوق و حادث بودن قرآن را اثبات مى‌کند و تعریضى دارد بر مخالفین خلق