پاورپوینت کامل رحله ابن خلدون ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رحله ابن خلدون ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رحله ابن خلدون ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رحله ابن خلدون ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

اگر چه کتاب، همانند بسیارى از سفرنامه‌ها از ابتدا تا پایان سفر سلسله‌وار وقایع را نقل کره است.

اما مى‌توان گفت که کتاب از دو بخش کلى تشکیل شده است:

بخش اول: سفر به بلاد مغرب: تونس الجرائر، اندلس و مغرب.

بخش دوم: سفر به بلاد شرق: مصر، مکه، بیت المقدس.

گزارش محتوا

این کتاب به زندگى شخصى و سیره ابن‌خلدون اختصاص دارد. بخش بیشترى را نامه‌ها و آنچه در طول سفرهایش مابین غرب و شرق اتفاق افتاده تشکیل مى‌دهد. وى داراى طبع شعر بوده است و لذا بسیارى از اشعارش خطاب به حکام و امرا را در کتاب آورده است. کتاب مشتمل بر گزارش‌هایى از مناصب او و سلاطین بلاد مختلف است. دو بار به اندلس و سپس به مصر و حجاز و شام مسافرت کرد. از سرگذشت ابن‌خلدون معلوم مى‌شود که از قرن پانزدهم میلادی، با وجود انقسام جهان اسلام به چندین واحد سیاسى، روابط فرهنگى میان مغرب و مصر برقرار بوده است. ظاهراً دانشوران مى‌توانسته‌اند، بى‌اشکال از منطقه‌اى به منطقه دیگر روند و کم و بیش مدتى در جاهاى مختلف بمانند و تفاوت مهمى در محیط احساس نکنند. درباره جهانگردان عادى نیز چنین بود، در همه قرن نهمق و تا اواخر ایام دولت غرناطه ارتباط با اندلس برقرار بود و جهانگردان مشرق به منظور کنجکاوى یا مانند سابق، برای کسب علم به آن سرزمین مى‌رفتند. مطالب کتاب که در واقع زندگی‌نامه ابن‌خلدون به قلم خود اوست را مى‌توان به چهار دوره تقسیم کرد:

دوره اول:

ابن‌خلدون سفرنامه‌اش را با شرح خاندان خود آغاز کرده است. او خود را با استناد بر جَمْهَره ابن‌حزم از نسل وائل بن حُجْر کندی صحابی میداند. او برخى از مقدمات را پیش پدر آموخت و برای فراگیرى علوم سنتى نزد استادان تونسى به شاگردی نشست. او قرائت‌های مختلف قرآن و نیز نحو و حدیث و فقه مالکى را بیاموخت و چندی به حفظ شعر پرداخت شانزده ساله بود که یک حادثه سیاسى بزرگ در زادگاهش روی داد و در تربیت علمى او اثری عمیق نهاد. در ۷۴۸ق سلطان ابوالحسن مرینى- سلطان مغرب اقصى- با استفاده از ناتوانى و کشمکش‌های درونى سلاطین مغرب، برای دو سال مغرب أدنى را به زیر فرمان خود درآورد و ابن‌خلدون به سبب پایگاه اجتماعى خانواده‌اش و آمادگى علمى توانست از دانشمندان برجسته‌ای که سلطان مغرب در دربار خود گرد آورده بود، نیک بهره برگیرد. وى در زندگی‌نامه خود از این رویداد به عنوان یکى از حوادث فراموش ناشدنى یاد کرده است.

عبدالرحمان در ۲۱ سالگى به خدمت دولت درآمد و منصب علامت نویسى سلطان را که وظیفه‌اش نوشتن تحمیدیه “الحمدلله و الشکرلله” با خط درشت در فرمان‌ها بود، به عهده گرفت. ابن‌خلدون پس از مدتی به شهر ابّه و پس از آن به قفصه و سپس به بسکره رفت. ابن خلدون از بسکره عازم خدمت ابوعنان در تلمسان شد و با احترام بسیار پذیرفته شد. سلطان به فاس بازگشت و به گردآوردن دانشمندان دربار خود پرداخت کسانى که عبدالرحمان را در تونس شناخته بودند، پیش سلطان از او یاد کردند. سلطان از وزیر خود خواست که ابن‌خلدون را پیش او بفرستد. وی که در این هنگام با دختر یکیاز بزرگان دربار حفصى ازدواج کرده بود، به فاس رفت و در ۷۵۵ق به مجمع علمى دربار پیوست و از ملازمان نماز جمعه سلطان شد و سپس به منصب دبیری خاص توقیع گماشته شد. وی از این فرصت برای مطالعه و دیدار استادان مغربى که به عنوان سفارت به فاس مى‌آمدند، سود جست و تا ممکن بود از آنان آموخت و اجازه عام گرفت. ابن خلدون از استادان و مشایخ زیادى علم آموخته است که اسامى همه آنها را ذکر کرده است. همچنین دسترسى به کتابخانه‌های غنى مدارس فاس که مرکز تجمع علما و ادبا بود، برای طالب علمى چون او مغتنم بود.

دوره دوم:

این دوره که عمدتاًً دوره فعالیت سیاسى اوست، با انتقال به فاس آغاز شد. اقامت ابن‌خلدون در فاس هشت سال طول کشید(۷۵۵-۷۶۳ق) نزدیک به دو سال از این هشت سال را در زندان گذراند. علت زندانى شدن عبدالرحمن ارتباط بى‌پروای او با شاهزاده ابوعبدالله محمد حفصى، امیر پیشین بود که همچون گروگانى در دربار فاس مى‌زیست؛ چون به سلطان خبر دادند که شاهزاده تصمیم به فرار دارد، او را با عبدالرحمان به زندان افکند. او تا مرگ سلطان ابوعنان در ۷۵۹ق زندانى بود تا سرانجام وزیر سلطان او را آزاد کرد و به منصب پیشین باز گماشت. پس از مدتی ابوسالم برادر ابوعنان از اندلس قیام کرد و از ابن‌خلدون هم در این راه یاری خواست او نیز چنین کرد و بسیاری از بزرگان مرینى را به حمایت از ابوسالم برانگیخت. وی در نیمه شعبان ۷۶۰ق به حکومت رسید و ابن‌خلدون را به جهت سابقه‌ای که داشت به دبیری خاص و امور نامه‌های سلطانى برگزید. ابوسالم پس از دو سال سلطنت در ۷۶۲ق کشته شد. آنگاه ابن‌خلدون عزم اندلس کرد. شاید یکى از علل مهم سفر ابن‌خلدون به اندلس سابقه آشنایى او با سلطان و وزیر غرناطه بود.

در سال‌های۷۶۱-۷۶۳ق که سلطان غرناطه، ابوعبدالله محمد بن یوسف احمر، معروف به محمد پنجم و وزیر ادیب و مورخ او لسان‌الدین محمد مشهور به ابن‌الخطیب به فاس پناه آورده بودند، ابن‌خلدون از هیچ کمکى به ایشان فروگذار نکرده بود. بدین‌سان ابن‌خلدون در سال ۷۶۴ق به غرناطه رفت و در زمره بزرگان دربار قرار گرفت. اکرام بسیار سلطان در حق ابن‌خلدون او را به سرودن مدایحى واداشت و قصایدى در مدح وى سرود که بخش‌هایى از آن در کتاب آمده است؛ اما این وضع رضایت بخش چندان ن