پاورپوینت کامل رحله ابن بطوطه، تحفه النظار فی غرائب الأمصار و عجائب الأسفار ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رحله ابن بطوطه، تحفه النظار فی غرائب الأمصار و عجائب الأسفار ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رحله ابن بطوطه، تحفه النظار فی غرائب الأمصار و عجائب الأسفار ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رحله ابن بطوطه، تحفه النظار فی غرائب الأمصار و عجائب الأسفار ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

این کتاب شامل پنج جلد است که در جلد اول مقدمه‌اى از محقق کتاب و سپس پنج فصل اول کتاب ذکر شده است. در جلد دوم تتمه فصل پنجم و فصل ششم تا هشتم، در جلد سوم، فصل نهم تا سیزدهم، در جلد چهارم فصل چهاردهم تا هجدهم و در انتهاى آن ملحقات کتاب آورده شده است. جلد پنجم نیز به طور کامل، به فهارس کتاب اختصاص است.

گزارش محتوا

سفرنامه ابن‌بطوطه تقریباً سراسر جهان اسلام آن روزگار و بلکه بخشى از کشور روم شرقى و آسیاى صغیر را که هنوز به دست مسلمانها نیفتاده بود، شامل مى‌شود. ابن‌بطوطه از سفرنامه ابن‌جبیر خبر داشته، و از آن، به‌خصوص در توصیف شهر دمشق نقل کرده و از ابن‌جبیر با تجلیل و احترام نام مى‌برد.

سفر ابن‌بطوطه، در حالتى انجام یافته که کشورهاى اسلامى و دربارهاى آنها دچار یک نوع اضطراب سیاسى و اختلاف درونى و خانوادگى بوده‌اند و ابن‌بطوطه بیشتر این دگرگونیها را در سفرنامه خود منعکس نموده است.

توفیق ابن‌بطوطه در این سفر طولانى، بیشتر معلول سه عامل شایع و گسترده است: برادرى اسلامى، قدرت و قوت شعور دینى و اخلاق و آداب و مزایاى روحى مسلمانان. به همین خاطر همه جا مورد استقبال علما و به‌خصوص صوفیه، دربارها و شخصیت‌ها قرار مى‌گرفته و حتى در هند چند سال به قضاوت پرداخته است. وى همه جا از کمکهاى بى‌دریغ پادشاهان و دانشمندان و به‌خصوص از خیرات و مبرات و اوقاف خانقاه‌ها و زوایا که غالباً ابن‌بطوطه در این مکان‌ها وارد مى‌شده برخوردار بوده است. او بیش از همه فرقه‌ها و طبقات مردم به صوفیه علاقه‌مند بوده و چند نوبت خرقه درویشى پوشیده است؛ کما این‌که از بسیارى از محدثان بزرگ به‌خصوص در شام، اجازه حدیث دریافت داشته است.

او از موطن و زادگاه خویش طنجه به تلمسان در الجزیره رفت. از آنجا به ملیانه، الجزیره، قسنطینه، تونس، سوسه، صفاقس، طرابلس، اسکندریه، دمیاط، قاهره، آسوان رفته، سپس به قاهره بازگشت. پس از آن به فلسطین، بیروت، طرابلس، حلب، انطاکیه، لاذقیه، بعلبک و دمشق گام نهاد و از آنجا عازم مدینه و مکه شد. پس از آن آهنگ عراق کرد و از راه قادسیه به نجف اشرف و حرم حضرت على(ع) مشرف گردید و سپس از راه بغداد و بصره با قافله عازم ایران شد و از آبادان و ماهشهر و شوشتر دیدن کرد. او به اصفهان و شیراز نیز سفر کرد و پس از آن به عراق بازگشت. او مسافرت‌هایى به سواحل شرقى آفریقا و از آنجا به یمن، عدن و مگادیشو داشت و از آنجا راه ظفر، سواحل شرقى عربستان، عمان، خلیج فارس را در پیش گرفت تا به جزیره هرمز رسید. سفرى به لارستان، جزیره کیش، بحرین، غزه، آسیاى صغیر و قونیه در نخستین مرحله سفر ابن بطوطه جاى داده‌اند.

سفر به سوى شمال را دومین مرحله سفر ابن بطوطه نوشته‌اند که خط سیر آن تا اندازه‌اى مبهم و آشفته به نظر مى‌رسد. در این سفر ابن بطوطه از آسیاى صغیر گذشت و پس از درنوردیدن سراسر شبه جزیره کریمه به جنوب روسیه رفت. چنین به‌نظر مى‌رسد که وى تا سرزمین بلغارها در کنار رود ولگا نیز سفر کرده باشد. وى از طریق ولگا به خوارزم، بخارا، نخشب، سمرقند، بلخ، هرات، طوس، مشهد، سرخس، تربت حیدریه، نیشابور، بسطام، غزنه و کابل رفت. با سفر به پنجاب بخش دیگرى از سفرنامه وى آغاز مى‌شود. دیدار از دهلى و مشاهدات او درباره هند در بخش دیگر از سفرنامه آمده است. او به جزایر مالدیو، جزیره ملوک، سیلان، بنگاله، شمال هند، چین‌گلان (کانتون) نیز سفر کرد. ابن بطوطه پس از سفرهاى طولانى و پرشور فراوان در سال ۷۵۴ق به شهر فاس رفت و از آن پس دیگر به سیر و سفر نپرداخت و حدود بیست و اندى سال از اواخر عمر خود رادر آنجا به سر برد و در ۷۹ق درگذشت.

ابن بطوطه پس از سالها سیاحت و مسافرت سیاحت‌نامه‌ى خود را نوشت و آن را به محمد بن محمد بن جزى داد و ابن جزى آن را تنقیح و تهذیب نمود و به سبک عبارات عربى در آورد.

ابن جزى در ۷۵۷ق(۱۳۵۴ م) یعنى در همان سال فراغ از تنقیح سفرنامه در گذشت و قسمتى از سفرنامه به خط ابن جزى هم‌اکنون در کتابخانه ملى پاریس وجود دارد. اسامى اعلام را غالباً با ضبط و اعراب کامل نقل مى‌کند و خصوصیات شهرها و امکنه را همچون نقاشى ماهر و زبردست مجسم مى‌سازد و حتى از ذکر آداب و رسوم اهالى ممالک مختلف و کیفیت عزادارى و تسلیت و تهنیت و خوراک و پوشاک آنها خوددارى نمى‌کند و نیز از وصف نباتات و حیوانات و آبهاى جارى و معادن و عجایب بلدان نمى‌گذرد و همه را با بیانى ساده و دلپذیر بدون هیچ اغراق و مبالغه تشریح مى‌نماید. وى در مساجد و معابد حضور مى‌یابد و به همین جهت اسامى عده بیشمارى از بزرگان و رجال و مشاهیر قرن هشتم را که خود شخصاً از آنها دیدن کرده در سفرنامه خود آورده و بنابر این از حیث علم الرجال (بیو گرافى) نیز کتاب خود را ذى قیمت ساخته است.

اما عمل ابن جزى منحصر به تنقیح و تکمیل عبارات نیست و چنانکه از متن سفرنامه مستفاد مى‌شود بسیارى از مطالب هم با قید «قال ابن جزى» بر آن افزوده و مخصوصاً اشعار بسیارى به مناسبت نقل کرده است و بنابراین در حقیقت علاوه بر تهذیب عبارات حواشى بسیارى نیز بر کتاب افزوده که به نوبه‌ى خود مورد استفاده‌ى مى‌باشد.

ابن‌بطوطه در خلال سفر طولانى خود، چهار بار به ایران یا به قول خودش «فارس» یا «بلاد عجم» وارد شده است. هر بار از یک نا