پاورپوینت کامل رجال البرقی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رجال البرقی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رجال البرقی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رجال البرقی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته

ساختار

کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب در چهارده باب، تنظیم شده است. (در این چاپ از کتاب، در شماره‌گذارى ابواب کتاب، اشتباهى صورت گرفته است؛ بدین ترتیب که باب شش، دو مرتبه تکرار شده است).

مؤلّف کتاب خویش را بر اساس طبقات روات تنظیم کرده است؛ همان شیوه‌اى که رجال شیخ طوسى نیز بر اساس آن نوشته شده است. در این کتاب، برقى ابتدا اصحاب پیامبر(ص) و سپس اصحاب امیرالمؤمنین(ع) و به همین ترتیب تا امام حسن عسکری(ع) را به ترتیب زمانى برشمرده است. پس از آن، اسامى زنانى که از پیامبر(ص) و ائمه(ع) روایت نقل کرده‌اند را به ترتیب آورده است. در پایان کتاب نیز نام ۱۲ تن از اصحاب پیامبر(ص) که در روز جمعه و در مسجد پیامبر(ص) به ابوبکر اعتراض کرده و بر علیه غصب خلافت او سخن گفتند، آورده شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، به شرح حال ابوجعفر احمد بن محمّد بن خالد برقى و بحث درباره انتساب این کتاب به وى پرداخته شده است. محقّق به درستى در مقدمه تأکید کرده است که انتساب این کتاب به برقى صغیر (احمد بن محمّد) نادرست است.[۱]

نویسنده در هر فصل، ابتدا نام رواتى که از اصحاب امام قبل بوده و امام مورد بحث را نیز درک کرده‌اند، آورده و سپس به ذکر اصحاب آن امام پرداخته است. تقریباً تمام حجم کتاب اختصاص به ذکر نام افراد و نسبت آنها داشته و جمله‌اى در رد یا تأیید و توثیق کسى به میان نیامده است. البته در موارد اندکى نیز مطالبى پیرامون وثاقت یا عدم وثاقت آنها ذکر شده است.

هرچند نویسنده به تعدیل یا توثیق کسى نپرداخته، اما در آن‌جا که لازم دیده، از حد صرفاً یادآورى فراتر رفته و برخى از اطلاعات افزوده را در اختیار خواننده قرار داده است.[۲]

نکته قابل توجه در مورد این کتاب، آن است که برخى در انتساب آن تشکیک کرده‌اند؛ برخى آن را به محمّد بن خالد (برقى کبیر) و بیشتر به احمد بن محمّد بن خالد (برقى صغیر) نسبت داده‌اند و به نام او نیز چاپ شده است. هر چند در اجزاى کتاب «محاسن»، نام‌هایى چون «الرجال»، «الطبقات» و «طبقات الرجال» دیده مى‌شود، ولى قرائنى چند نشان مى‌دهد که این کتاب، بعدها تألیف شده و نوشته على بن محمد بن عبدالله، از نوادگان برقى یا به احتمال بیشتر نوشته پدر وى احمد بن عبدالله، نوه برقى است که به سبب تشابه اسمى وى با نام جدش به برقى نسبت داده شده است. البتّه ابن ندبم یک کتاب «الرجال» هم به برقى پدر نسبت داده است، با این توصیف «فیه ذکر من روى عن امیرالمؤمنین(ع)». بر فرض درستى این نسبت، ممکن است این کتاب همین باب از رجال برقى موجود باشد که بعداً نوه‌اش آن را تکمیل کرده باشد. بنابراین با اینکه کتاب «الرجال» بنابر مشهور به برقى صغیر نسبت داده شده، قرائن و شواهدى هست که در صحّت این انتساب تردید ایجاد مى‌کند:

اگر مؤلف کتاب «رجال البرقى» را احمد بن محمّد بن خالد برقى (برقى صغیر) بدانیم، در این صورت در کتاب مواردى هست که دلالت بر استماع یا نقل قول او از شاگردانش مى‌کند. مثلاً هنگام ذکر بعضى از عناوین نظیر: «عبیدالله نخعى»، «سلیمان بن خالد بجلى» و «فضیل بن سکره» به کتاب «سعد بن عبدالله بن ابى خلف اشعرى قمى» (متوفّى ۲۹۹ یا ۳۰۱ق) استناد شده است، در حالى‌که سعد از احمد بن محمّد بن خالد روایت کرده است؛ یعنى برقى صغیر، شیخ سعد بوده است و استناد به کتاب شاگرد غریب مى‌نماید. مثال دیگر: در عنوان «عبدالله بن جعفر حمیرى» در باب اصحاب امام حسن عسکری(ع) تصریح شده که از او این روایت را شنیده است (سمعت منه «بالفتح»). این فرد همان مؤلّف قرب الاسناد و شیخ قمیان است که از احمد بن محمّد برقى روایت مى‌کند و بنابراین برقى شیخ او بوده و سماع از تلمیذ معمول نیست. البتّه در «مصطلح الحدیث» عنوان «روایت الأکابر عن الأصاغر» وجود دارد و کسانى به تألیف کتاب دراین‌باره پرداخته‌اند. ولى همین عنوان و نگارش کتاب مستقل از نادر و غریب بودن این سنخ از روایت حکایت دارد.