پاورپوینت کامل راحه الصدور و آیه السرور در تاریخ آل سلجوق ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راحه الصدور و آیه السرور در تاریخ آل سلجوق ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راحه الصدور و آیه السرور در تاریخ آل سلجوق ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راحه الصدور و آیه السرور در تاریخ آل سلجوق ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ گزارش محتوا
۲ ساختار
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

گزارش محتوا

این کتاب، تاریخ سلسله بزرگ سلجوقى را از برپایى‌اش در اوایل سده پنجم قمرى تا سقوط آن (۵۹۰ق۱۱۹۴/م) در بر دارد. شرح دراز دامنى درباره رویدادهاى پنج سال پس از این زمان، در آن وجود دارد که از روند نقل اتفاقات تا ۵۹۵ (۱۱۹۹) گزارش مى‌دهد. نویسنده در پایان هر بخش از کتاب، به مدح و ثناى غیاث‌الدین مى‌پردازد و قصیده‌اى نیز به نامش انشا مى‌کند. ارزش تاریخى این کتاب، به روایاتى وابسته است که از سال‌هاى ۵۵۵ – ۵۹۵ (۱۱۹۰ – ۱۱۹۹)؛ یعنى دو دوره آخر سلسله سلجوقى (پادشاهى ارسلان و طغرل) خبر مى‌دهند. اطلاعات این دو دوره، دست اول و دراز دامنند، اما گزارش‌هاى کتاب درباره اوایل دوره سلجوقى، به دشوارى آموزنده و سودمند است و دوره‌هاى سلطنت دوازده پادشاه نخست این سلسله، بسیار چکیده و به شیوه‌اى ناخوش‌آیند گزارش شده‌اند.

تنها منبع اطلاعات تاریخى مؤلف این کتاب در بخش‌هاى آغازین، سلجوق‌نامه‌ظهیرالدین نیشابورى است که معلم سلطان ارسلان و خویشاوند راوندى بود.

درون‌مایه دو پاره از بخش‌هاى گوناگون پایان کتاب، درباره تیراندازى با تیر و کمان و مسابقه اسب سوارى است و تنها بحث شرعیات در این بخش‌ها مطرح است یا این تمرین‌ها در اوضاع گوناگون از دیدگاهى مذهبى بررسى مى‌شوند. بخشى مستقل نیز درباره مشروعیت شراب وجود دارد که در آن، ویژگى‌هاى دارویى شراب‌هاى گوناگون لفظ به لفظ و بدون ذکر منبع از کتاب بزرگ ذخیره خوارزمشاهى، نوشته اسماعیل جرجانى (۵۳۱ق) نقل شده است. بخشى که به بحث شطرنج مى‌پردازد، درون‌مایه‌اى درخور و آموزنده در بر ندارد و کمابیش تکرار سخنان نویسندگان قدیم و جدید به عربى و فارسى در این باره است. مانند اینکه بازى شطرنج در هندوستان اختراع شد و در دوره انوشیروان عادل به ایران آمد و اینکه وزیر او بزرگمهر تغییراتى در آن پدید آورد و پس از آن به رومیان رسید و آنان نیز تغییرهاى بیشترى در آن پدید آوردند.

هم‌چنین بخشى درباره خطاطى در این اثر هست که چیستى خط منسوب را نشان مى‌دهد. این خط روشى مدوّن براى ترکیب حروف الفبا بر پایه اصول هندسى به شمار مى‌رود؛ یعنى هر حرف به کمک حرف پیشین آن نوشته مى‌شود؛ چنان که همه حروف با یکدیگر پیوسته (منسوب)‌اند.

خطهایى مانند نسخ، رقع، ثلث و محکک در بسیارى از جاها (الف، دال، را، کاف، لام، میم، نون، واو و یا)، به روش‌هاى جداگانه براى ترکیب حروف وجود دارند.

بخش «الغالب و المغلوب» این کتاب، روش محاسبه نتیجه جنگ را میان دو رقیب شرح مى‌دهد. بر پایه گفته نویسنده این روش را نخست نیکوماخس به پسر خود ارسطو آموخت و او نیز آن را نزد الکساندر کبیر برد. الکساندر به درستى و اعتماد پذیرى این روش باور یافت و هرگز به جنگ یا نبردى دست نمى‌زد که بر پایه این روش پى‌آمدش شکست بود. توضیح کامل این روش در دنباله همین بخش و درخت‌واره تبار سلجوقیان، در آغاز کتاب آمده است.

ساختار

شیوه نگارش کتاب را روشن و ساده و همان سبک فارسى پیش از مغول (انشاى سلیس) مى‌توان برشمرد که به دلیل بودن مطالبِ نامربوط مانند گریزهاى طولانى، ذکر مکرر و کمابیش نامناسب ضرب المثل‌هاى مبتذل و کم ارزش عربى همراه با ترجمه فارسى آنها و شعرهاى فراوان، آسیب فراوانى به زیبایى آن رسیده است. به گمان ما، با حذف این مطالب از کتاب، حجم آن را به یک چهارم مى‌توان کاست.

نویسنده ۲۶۴ ضرب المثل عربى در این اثر آورده است که همه آنها بدون اشاره به نام منبع و و نویسنده‌اش، از الفرائد و القلائد ثعالبى گرفته شده‌اند و شمار شعرهاى آن به ۲۷۹۹ مى‌رسد که ۵۱۱ بیت از آنها، از آن خود نویسنده در مدح پشتیبانش (کیخسرو)، ۱۴۴ بیت از انورى، ۱۹۶ بیت از سید اشرف (حسن قزوینى)، ۷۷ بیت از اثیر اخسیتکى، ۳۴۸ بیت از مجیر بیلقانى، ۸۱ بیت از جمال‌الدین اصفهانى، ۷۱ بیت از عمادى، ۲۴۹ بیت از نظامى بیشتر از مثنوى خسرو و شیرین)، ۱۲۲ بیت از شاعران عرب (بیشتر طغرایى و متنبى)، شش بیت فهلویات یا شعرهاى محلى، ۶۷۶ بیت از شاهنامه و کمابیش ۳۲۳ بیت از دیگر شاعران فارسى زبان است. هم‌چنین ابیاتى از نظامى و شاهنامه بدون ذکر منبع در این اثر دیده مى‌شود. بیت‌هاى شاهنامه از متن کامل آن گرفته نشده‌اند و گویى نویسنده مجموعه‌اى از