پاورپوینت کامل درسنامه تاریخ و عقاید زیدیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درسنامه تاریخ و عقاید زیدیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درسنامه تاریخ و عقاید زیدیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درسنامه تاریخ و عقاید زیدیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با پیشگفتار مهدی فرمانیان آغاز و مطالب در سه بخش و مجموعا پانزده درس، تنظیم شده است.

در انتهای هر درس، خلاصه مطالب آن درس ارائه گردیده و سپس، پرسش‌هایی متناسب با مباحث هر درس، آورده شده است.

گزارش محتوا

در پیشگفتار، ضمن ارائه تاریخچه کوتاه و مختصری پیرامون زیدیه، به موضوع بخش‌های کتاب، اشاره شده است[۱].

بخش نخست، از درس اول تا ششم، به شرح زیر، به تاریخ پیدایش و تطورات تاریخى و حکومت‌هاى زیدیه در طبرستان، شمال آفریقا و یمن مى‌پردازد و تا به امروز آن را پى مى‌گیرد:
در درس اول، به معرفی زید بن علی(ع) پرداخته شده است. وی بین سال‌های ۷۵ تا ۸۰ در مدینه به دنیا آمد و نزد پدر و برادرش امام باقر(ع) در مدینه علم آموخت و در ادامه به عراق سفر نمود و با علمای آنجا به مذاکره علمی پرداخت. حدود ده رساله و چند کتاب به وی منسوب است که مهم‌ترین آنها، مجموعه فقهی و حدیثی (یا مسند زید بن علی) است. زیدیه اعتقادات خود را برگرفته از افکار زید می‌دانند و مهم‌ترین افکاری را که به زید نسبت می‌دهند، عبارتند از: وجوب خروج امام و جواز امامت مفضول با وجود افضل و بنابراین صحت خلافت شیخین. عده‌ای به دلیل نزدیکی افکار زیدیه و معتزله، زید را دارای افکار معتزلی دانسته‌اند، اما این ادعا بدون مستند است. در مسئله امر به معروف، زیدیه و معتزله با هم اختلاف دارند و درباره اصل «منزله بین المنزلتین» نیز که مورد تأکید و اصل بود، زید چیزی نگفته است. اکثر قریب به اتفاق علمای امامیه، به زید بن علی(ع) نگاه مثبت دارند و به روایات وارده در ذم وی، وقعی ننهاده‌اند. زید نزد اندیشمندان اهل سنت و از جمله اصحاب حدیث نیز مورد احترام است[۲].

در درس دوم، قیام زید بن علی در کوفه مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به این نکته اشاره شده است که بعد از شهادت وی، یحیی فرزند او، به خراسان رفت و در جوزجان با لشکر امویان پیکار نمود و در رمضان ۱۲۶ق، به شهادت رسید. بعد از شهادت یحیی، نفس زکیه ادعای مهدویت نمود و در سال ۱۳۲ق، عباسیان با حمایت ابومسلم خراسانی، حکومت را از امویان گرفتند و در سال ۱۴۵ق، نفس زکیه در مدینه، علیه منصور عباسی قیام نمود و به شهادت رسید. پس از او نیز برادرش ابراهیم بن عبدالله، شهید فخ و ابن طباطبا، قیام نموده و به شهادت رسیدند[۳].

در درس سوم، فرقه‌های نخستین زیدیه، معرفی شده است که عبارتند از جارودیه، صالحیه (بتریه) و سلیمانیه (جریریه). جارودیه در مورد سه امام اول شیعه، قائل به نصند و صالحیه و بتریه، اعتقادی به نص ندارند[۴].

در درس چهارم، به معرفی حکومت‌های زیدیه پرداخته شده است. ادریس بن عبدالله در قیام شهید فخ حضور داشت و جان سالم به‌در برد و به شمال آفریقا فرار نمود. در مراکش، با وی به‌عنوان امام بیعت کردند و توانست در سال ۱۷۲ق، دولت کوچکی را در مغرب، بنیان نهد. پس از او، فرزندش ادریس مثنی که در هنگام مرگ پدر، در شکم مادر بود، به امامت رسید و شهر فاس را بنیان نهاد و مقر حکومت خویش قرار داد. پس از او، پسرش محمد جانشنین وی شد. او قلمرو خود را بین برادرانش تقسیم نمود، اما برادرانش بر او شوریدند. پس از او، فرزندش علی و پس از او، برادرش یحیی به حکومت رسید. یحیی در سال ۲۴۹ق، از دنیا رفت و فرزندش یحیی به حکومت رسید. پس از یحیی مردم با عموزاده‌اش علی بن عمر بیعت کردند و پس از او، یحیی بن ادریس به حکومت رسید. دولت او با حکومت فاطمیان مصادف شد و پس از سال ۳۰۵، ادریسیان عملا حکومتی نداشتند و فرمانداران فاس، دست‌نشانده فاطمیان بودند. سرانجام در سال ۳۷۵ق، دولت ادریسیان کلا برچیده شد و تفکر زیدی در شمال آفریقا محو گردید[۵].

درس پنجم، به علویان طبرستان اختصاص یافته است. نویسنده احتمال داده است یحیی بن عبدالله بن حسن مثنی، اولین علوی باشد که وارد دیلم شده و با تبلیغ امامت خویش، توانسته است یارانی را جمع کند. هارون‌الرشید به دنبال یحیی، فضل بن یحیی برمکی را با لشکری به دیلم فرستاد و فضل با تطمیع بزرگان دیلم، یحیی را وادار به صلح نمود. وی در سال ۱۷۶ق، در زندان درگذشت. در سال ۲۵۰ق، داعی کبیر به طبرستان رفته از مردم بیعت