پاورپوینت کامل در حریم حرم ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در حریم حرم ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در حریم حرم ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در حریم حرم ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب حاضر، از مقدمه نویسنده و متن اصلى تشکیل شده است. روش نویسنده در این کتاب، خاطره‌نویسى به‌صورت نثر ادبى – اجتماعى است.

گزارش محتوا

برخى از نکات جالب و آموزنده این اثر عبارت است از:

نویسنده در مقدمه‌اش که مشخصات نگارش آن معلوم نشده، یادآور شده است: شیفتگى انسان به شنیدن خاطرات، همیشگى و ریشه‌دار است. این خاطره‌ها وقتى درباره سفرهاى شخصى است، نام «سفرنامه» به خود مى‌گیرد و اغلب، مى‌تواند آینه نمایانگر روزگار و شرایط خاصّ یک دوره یا ترسیمى از مکان‌ها، آبادى‌ها و حوادث باشد…
در مجموع، شاید بهترین سوغات سفر حج، «سفرنامه» باشد که خاطرات شیرین ایّام دیدار از دو حرم را همواره زنده نگاه مى‌دارد، هم براى خود زائر، هم براى دیگران. سفرنامه‌اى که مى‌خوانید، به حج سال ۱۳۷۴ش، مربوط مى‌شود؛ نه فقط نقلِ روزانه حوادث و دیدارها و مشاهدات در اماکن است، نه تجزیه و تحلیل مناسک و اسرار و رموز حج، نه گزارشى رسمى از این سفر، بلکه تلفیقى از همه اینهاست؛ ازاین‌رو، قلم گاهى در عمق پیش مى‌رود، گاهى در سطح و طول. گاهى روى جزئیّات، درنگى بیش از حدّ معمول دارد، گاهى از قضایایى به‌سرعت مى‌گذرد. مى‌کوشد در کنار همه نگرش‌ها و یادها، حج این سال را نیز، تا حدّى گزارش دهد[۱]این خاطرات از تاریخ ۳۰ فروردین ۱۳۷۴ش، آغاز شده و در ۲۶ اردیبهشت همان سال پایان یافته است.[۲]
فرودگاه مهرآباد، اولین سکوى پرواز حاجى به‌سوى خانه خدا نیست. پیش از آن، زائر از سکوى دل پرواز مى‌کند و به «بیت‌اللَّه» مى‌رسد. قدم گذاشتن به «سالن حجاج» نیز، اولین چیزى نیست که احساس معنوى انسان را نسبت به حج برمى‌انگیزد. مسئله ریشه در چندین ماه قبل، بلکه چندین سال قبل دارد. قدیم‌ها این‌گونه نبود، ولى در سال‌هاى اخیر، به‌ویژه پس از پیروزى انقلاب، آن‌قدر شوق دیدار خانه خدا و تعداد متقاضیان این سفر الهى زیاد شد که ناچار شدند ثبت نام و نوبت و انتظار و فیش حج و اولویت‌بندىِ ثبت‌نام‌کرده‌ها را پیش بکشند..[۳]
در بازگشت به محلّ اقامت، از کنار بقیع گذشتم و نگاهى به این وادى خاموش کردم. مظلومیّت جاودانه اهل‌بیت(ع) در نظرم تجدید شد. پیش خود گفتم که این غربت را باید بسرایم. قبلا نیز در سال‌هاى گذشته دو شعر در این‌باره با نام «مدینه» و «اهل‌بیت آفتاب» گفته بودم، ولى دردى نیست که پایان پذیرد. در همین دو سه روزى که آمده‌ایم، حال و هواى مدینه و غربت ائمّه بقیع، در ذهنم بوده است. بقیع، به وضع فعلى‌اش، یک معرکه بزرگ است. صحنه‌اى از درگیرى سنّت و بدعت است. اینان، ساختن مرقد و بوسیدن قبر و احترام به مزار شهید را بدعت مى‌دانند و خود را پیرو سنّت مى‌شمارند! امّا… مگر رسول خدا(ص) مقدّسات را نمى‌بوسید؟! مگر به زیارت امر نمى‌کرد؟! مگر قرآن به «مودّتِ ذی‌القربى» فرمان نداده است؟!… نتیجه آن احساس و تأمّلات، سرودن این قطعه شد:

ماییم و نواى عاشقانه

ماییم و دل پر از بهانه

ماییم و دل و بهانه یار

ماییم و صفاى خانه یار

ماییم و شرار و سوز سینه

تنهای