پاورپوینت کامل دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

دانشنامه در علم پزشکی، کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی

پدیدآوران

حکیم میسری (نویسنده)

زنجانی، برات (گردآورنده)

عنوان‌های دیگر

کهن ترین مجموعه طبی بشعر فارسی

ناشر

دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۷۳ ش

چاپ

۲

موضوع

پزشکی اسلامی – تاریخ

پزشکی ایرانی – قرن ۴ق. – شعر

شعر فارسی – قرن ۴ق.

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏‎‏PIR‎‏ ‎‏۴۴۲۶‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏۲

کتابخوان

مشاهده

دانشنامه در علم پزشکى، اثرى است منظوم که به‌وسیله حکیم میسرى سروده شده است. محتواى کتاب در علم پزشکى عملى است و قدیمى‌ترین کتاب شعر فارسى در طب است که به دست ما رسیده است. با اینکه ناسخ، این کتاب را در پایان، «طب منصورى» نامیده، اما در دو جاى کتاب نام آن «دانشنامه» ذکر شده است: ۱. در اوایل کتاب:

«من این گفتار را اندام دادم

و «دانشنامه» اول نام دادم».

در جواب هر سؤالى حاجت گفتار نیست

چشم بینا عذر مى‌خواهد لب خاموش را

۲. در اواخر کتاب:

«بینجامید دانشنامه من

برآمد زو مراد و کامه من».

مؤلف، کار خود را در ماه شوال سال ۳۶۷ق، آغاز نموده:

«من این را گفتم اندر ماه شوال

به شصت و سیصد و هفت آمده سال».

و در سال ۳۷۰ق، آن را به پایان رسانده است:

«به سال سیصد و هفتاد بودیم

کزین نامه همى پردخته شودیم».

هرچند طبق معمول، این کتاب به امیرى که سپهسالار ایران بوده تقدیم شده است، اما قصد اصلى مؤلف گرفتن پاداش و صله نبوده است، بلکه سنت رایج آن عصر چنان بوده که کتاب را بهترین یادگار مى‌دانستند و براى زنده ماندن نام و خدمت به مردم و به رحمت یاد کردن مؤلف بعد از مرگ بوده است.

اگر صله‌اى نیز به او رسیده باشد در نظر او خیلى مهم نبوده است، زیرا مقصود حکیم برآمدن آرزو و انجام دادن نیت و خواست خود بوده است؛ چنان‌که گوید:

«من این نامه به کام دل بگفتم

بسى علم اندر این نامه نهفتم».

ساختار

این منظومه، در ۴۴۸۱ ب