پاورپوینت کامل خسرو نامه شیخ فرید الدین عطار نیشابوری ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خسرو نامه شیخ فرید الدین عطار نیشابوری ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خسرو نامه شیخ فرید الدین عطار نیشابوری ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خسرو نامه شیخ فرید الدین عطار نیشابوری ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ نویسنده خسرونامه کیست؟
۲ انگیزه تألیف
۳ ساختار
۴ گزارش محتوا
۵ وضعیت کتاب
۶ پانویس
۷ منابع مقاله

نویسنده خسرونامه کیست؟

داستان خسرونامه بعد از عطّار به نام «گل و هرمز» و «خسرو و گل» معروف شده و اکنون چنان است که ارباب دانش نام اصلى آن را کمتر مى‌دانند و برخى هم خسرونامه و گل و هرمز را به اشتباه دو مثنوى دانسته‌اند. بعضى این مثنوى را از شیخ عطّار نمى‌دانند. از جمله کسانى که در صحّت انتساب خسرونامه به عطّار تردید کرده‌اند، مى‌توان سه تن را نام برد. مرحوم استاد سعید نفیسى در کتاب «جستجو در احوال و آثار عطّار» که خسرونامه را از «عطّار تونى» شاعر شیعه‌ى قرن نهم دانسته‌اند،

آقاى دکتر محمّدرضا شفیعى کدکنى در مقدّمه‌ى کتاب مختارنامه، استاد عبدالحسین زرّین کوب در کتاب «جستجو در تصوّف ایران» دلیل دکتر شفیعى بر رد انتساب خسرونامه به عطّار، وجود برخى ابیات مشترک و مشابه در «گلشن راز» شبسترى و خسرونامه است. استاد زرین کوب فرموده‌اند: «در باب خسرونامه یا خسرو و گل که گه گاه محققان، ذکر آثار دیگر عطّار را در آن مستند و ملاک تمیز صحت و قبول انتساب آن آثار تلقى کرده‌اند، هم در باب یقین ممدوح و مخاطب آن (سعدالدین ابن الربیب) جاى بحث است و هم در این نکته که شاعر بعد از نظم آثارى چون اسرارنامه و مصیبت نامه و مقامات طیور به نظم کردن یک قصّه بزمى ساده پرداخته باشد، غرابتى هست. ذکر آثار عطّار و اشارت به احوال او هم در طى مقدّمه‌ى خسرونامه طورى است که روى هم رفته نمى‌توان آن را به طور قطع جزء آثار اوایل عمر شاعر شمرد و اگر جزء آخرین آثارش باشد، دیگر سلوک روحانى و عرفانى شاعر چندان صمیمانه و قابل توجیه نخواهد بود». البته محققانى هستند که انتساب کتاب را به عطّار قطعى دانسته ودلایل شفیعى کدکنى و زرین کوب و نفیسى را ناصواب مى‌دانند.

انگیزه تألیف

یک نفر از شیخ خواهش کرده است که این داستان عاشقانه را به نظم درآورد. وى نخست به عذر این‌که خسرونامه افسانه‌اى عشقى است، خواهش آن دوست را رد کرد؛ ولى وى سخت پایدارى نمود و بعدها شیخ خواهش او را پذیرفت و این داستان را دستاویز بیان حقایق معارف و عرفان کرد و به سلک نظم کشید.

ساختار

کتاب در وزن هزج مسدس مقصور سروده شده است و همانند «ویس و رامین» فخر گرگانى و «خسروشیرین» و «لیلى و مجنون» حکیم نظامى درباره عشق دو شاهزاده سخن مى‌گوید. کتاب بعد از حمد حضرت حق و نعت سیدالمرسلین(ص) آغاز مى‌شود و بعد از مدح ائمّه‌ى دین به ترتیبى خاص درباره وقایعى چون دیدن گل هرمز را در باغ و عاشق شدن، خطاب به حقیقت جان در معنى زارى کردن گلرخ، گفتار در رخصت دادن دایه گلرخ را در عشق هرمز و حیله ساختن، پاسخ دادن هرمز دایه را، رفتن دایه پیش هرمز، آغاز عشق نامه خسرو و گل، خواستگارى شاه اصفهان از گل، طلب کردن قیصر باج و خراج از پادشاه خوزستان و رفتن هرمز به رسولى، نامه نوشتن گل به خسرو در فراق و ناخوشى، رفتن خسرو به طبیبى بر بالین گلرخ، لشکر کشیدن قیصر و خسرو به طرف اصفهان، رفتن خسرو به دریا به طلب گل، آمدن فرّخ به ترکستان به طلب گل، رزم خسرو با شاپور، رسیدن خسرو و گل با هم و رفتن به روم، سپرى شدن کار خسرو، در وفات قیصر و پادشاهى جهانگیر داستان سرایى کرده و دقائق است.

گزارش محتوا

خسرونامه یا داستان هرمز و گل (گلرخ)، در قالب یک داستان شورانگیز و پرماجرا به نظم آورده شده است. وى در مقاطع گوناگون داستان، اسرار عرفانى را به زیباترین شکل بیان فرموده است. داستان از این قرار است که قیصر روم سالها در آرزوى فرزندى بود؛ ولى متأسفانه از زن همسر وى فرزندى متولد نمى‌شد:

شه آزاده چون دلداده‌اى بود

نبودش پیشگه را شهریارى

که جانش بسته شهزاده‌اى بود

که تا بودى پس از وى یادگارى

در قصر پادشاه، کنیزى بود که بسیار زیبا بود. عطّار در وصف وى چنین مى‌گوید:

کنیزى بود قیصر را در ایوان

نبودى آدمى در روم و بغداد

لبش جان داروى دلبستگان بود

که بودش مشترى هندوى دربان

به زیبایى آن حور پرى زاد

مفرح نامه دلخستگان بود

سرانجام قیصر از این کنیز صاحب پسرى مى‌شود و زن قیصر از روى حسد، کنیز دیگرى را مأمور مى‌کند تا با خوراندن دارو فرزند آن را سقط کند:

شه قیصر یکى خاتون زنى داشت

کنیزى را بر خود خواند بانو

به حلوا کن همى داروى این درد

مگر زین دارو آن مرغ سبک دل

که دل از رشک او ناروشنى داشت

که درمانى بساز و گیر دارو

شکر لب را بده حلوا و برگرد

بیندازد بچه چون مرغ بسمل

کنیز از بیم قیصر سر مى‌تابد و کنیز آبستن را به خانه خود برده و طشتى پر خون را که نشان از سقط فرزند دارد به زن قیصر نشان مى‌دهد.

کنیزک برد او را سوى خانه

در آن خانه پر از خون کرد طاسى

یکى معجون برآمیخت از بهانه

نهاد این کار را بر خون اساسى

سرانجام کنیز صاحب پسرى مى‌شود که او را خسرو مى‌نامد و همراه با دایه‌اى به دیار دیگر روانه مى‌کند. دزدان به کاروان آنها مى‌تازد و دایه و کودک را با خود برده و در نزدیکى خوزستان رها مى‌کنند.

کنیزک ماند با آن بچه خرد

گرسنه بى سر و سامان بمانده

طمع ببرید از دور جوانى

به زارى چشم بر صحرا نهاده

برهنه پاى و سر بر دست مى‌برد

زجان سیر آمده حیران بمانده

چو پیرى ناامید از زندگانى

وزو فریاد در صحرا فتاده

دایه خود را به دیوار باغ پادشاه خوزستان مى‌رساند. باغبانِ پادشاه همراه همسرش به کمک آن دو مى‌آیند و از آن‌ها پرستارى مى‌کنند. دایه در زمان مرگ، داستان خسرو را براى باغبان و همسرش باز مى‌گوید و از دنیا مى‌رود. زن باغبان که