پاورپوینت کامل چشیدن طعم وقت ( مقامات کهن و نویافته بوسعید)، از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشیدن طعم وقت ( مقامات کهن و نویافته بوسعید)، از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشیدن طعم وقت ( مقامات کهن و نویافته بوسعید)، از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشیدن طعم وقت ( مقامات کهن و نویافته بوسعید)، از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ بررسى حکایات
۴ بررسى اقوال ابوسعید
۵ بیان واژگان
۶ وضعیت کتاب

ساختار

عناوین دربرگیرنده مطالب کتاب، به این صورت چینش شده است:

مقدمات پژوهش؛

ذکر شیخ ابوسعید ابوالخیر(رحمهالله‌علیه)؛

نسخه‌بدل‌ها؛

رباعیات شیخ ابوسعید(قدس‌سره)؛

تعلیقات متن؛

نمایه.

مقایسه این کتاب، با «حالات و سخنان» و «اسرار التوحید» نشان مى‌دهد که نسخه اصلی «مقامات ابوسعید»، با همه اشتراکى که در مباحث با آن دو کتاب داشته، تدوین دیگرى داشته و اگر این سه کتاب را با یک‌دیگر بسنجیم، مى‌بینیم که وجوه اشتراکى دارند و وجوه افتراقى.

هر سه کتاب، زبان فصیح و شسته و روان و شیرین دارد؛ زبان قرن پنجم و ششم با واژگانى مشترک و ساختارهاى نحوى مشابه، اما هر یک از مؤلفان سبک و سلیقه خاص خود را نیز دارا است و در «مقامات ابوسعید»، واژگان و تعبیراتى دیده مى‌شود که درآن دو وجود ندارد و هر یک از آن دو کتاب نیز نسبت به دیگرى، همین ویژگى را داراست.

به نظر شفیعى کدکنى قدر مسلم این است که متن موجود، متن کامل نیست، زیرا هیچ‌گونه تدوین و تبویبى در آن به چشم نمى‌خورد؛ نه تنها خطبه کاتب غایب است که نام و نشان مؤلف و اشاراتى که هر مؤلف به زمان و مکان خود دارد، در این متن موجود به چشم نمى‌خورد و اینها همه، دلیل این است که متن موجود با متن اصلى فاصله دارد.

این کتاب، ابیاتى را، بر مجموعه ابیات بازمانده از مجالس ابوسعید مى‌افزاید که هر کدام از آن ابیات، ارزشى ویژه دارد.

گزارش محتوا

بررسى مقام علمى و عرفانى ابوسعید ابوالخیر

مؤلف، در مقدمه کتاب بیان مى‌کند که ابوسعید در انواع علوم صاحب کمالات بود؛ به‌طورى که حدود سى هزار از اشعار عرب را حفظ بود و در تفسیر و فقه و احادیث و علم طریقت و حقیقت حظى وافر داشت و در عیوب نفس دیدن و مخالفت هوا کردن به اقصى الغایت بود و در فقر، فناء، ذل و تحمل شأنى عظیم داشت و در لطف و سازگارى آیتى بود.

شیخ بعد از تحصیلات مقدماتى، به مرو رفت و پنج سال تمام پیش ابوعبدالله خضرى به تحصیل فقه و علم کلام و تفسیر قرآن همت گماشت و چون او وفات یافت، پنج سال دیگر پیش امام قفال تحصیل کرد. بعد از آن، به سرخس رفت و در نزد ابوعلى زاهر به تحصیل مشغول شد.

روزى لقمان سرخسى که از عقلاى مجانین بود، طى واقعه‌اى او را به پیر ابوالفضل مى‌رساند. پیر ابوالفضل به او مى‌گوید: «صد و بیست و چهار هزار پیامبر که آمدند، مقصود همه آنها یکى بود؛ «قل الله ثم ذرهم». کسانى را که سمعى دادند، این کلمه مى‌گفتند تا همه این کلمه گشتند و در این کلمه مستغرق شدند، کلمه بر دل ایشان پدید آمد و از گفتن آن مستغنى شدند». این سخن پیر ابوالفضل، شیخ را به قول خودش صید کرد و آن شب در خواب نگذاشت.

پیر، کلمه‌اى را به وى تلقین کرد. شیخ، مدتى در این کلمه بود تا اینکه پیر ابوالفضل به وى گفت: «اکنون لشکرها به سینه تو تاختن آرد»، سپس گفت: «تو را بردند، برخیز و خلوتى طلب کن». شیخ، به مهینه بازمى‌گردد و به مدت هفت سال در کنجى مى‌نشیند و پنبه در گوش نهاده و «الله الله» مى‌گوید. شیخ، در این مدت، صائم الدهر بود و شب به یک نان، روزه افطار مى‌کرد و شب و روز نمى‌خوابید و به هر نمازى غسلى مى‌کرد.

شیخ، بعد از هفت سال ریاضت، طالب زیارت شیخ ابوالعباس قصاب مى‌شود و این، هنگامى بود که پیر ابوالفضل به رحمت خدا رفته بود. شیخ، در حال قبض، طى مسافت مى‌کرد، در راه پیرى را دید و پیر به وى کلماتى را گفت که قبض وى برطرف شد.

شیخ، در آمل به خدمت شیخ ابوالعباس قصاب رسیده و مدتى آنجا بود تا اینکه ابوالعباس او را در برابر خود خانه‌اى داد و شیخ پیوسته در آن خانه به مجاهده و ذکر مشغول بود. یک روز بامداد، اصحاب ابوالعباس با تعجب جامه شیخ بر تن ابوسعید و جامه ابوسعید بر تن شیخ دیدند. ابوالعباس گفت: «دوش نثارها رفت و همه نصیب این جوان‌مرد مهینگى آمد، مبارکش باد!».

روزى ابوالعباس به ابوسعید گفت: «به مهینه بازگرد تا روزى چند این علم بر درِ سراى تو زنند». شیخ به حکم اشارت با فتوحات بى‌شمار به مهینه بازگشت و شیخ ابوالعباس نیز وفات یافت.

ریاضت شیخ تا سن چهل سالگى بسیار سخت بود؛ به‌طورى که در ابتدا هجده چیز را بر خود واجب کرده بود، مانند روزه دائمى، پرهیز از حرام، ذکر بر دوام، بیدارى دائمى شبانه، خواب در حالت نشسته کردن و…
<