پاورپوینت کامل جغرافیای تاریخی سرزمین های اسلامی خلافت شرقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جغرافیای تاریخی سرزمین های اسلامی خلافت شرقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جغرافیای تاریخی سرزمین های اسلامی خلافت شرقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جغرافیای تاریخی سرزمین های اسلامی خلافت شرقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ گزارى از ترجمه
۴ وابسته‌ها

ساختار

اثر فوق داراى دو مقدّمه (مؤلف و مترجم)، فهرست اسامى جغرافى‌نویسان مسلمان و ۳۴ فصل مى‌باشد.

در مقدّمه مترجم، اوّل شرح زندگانى مؤلف به طور مختصر و سپس توضیحاتى در رابطه با کتاب فوق و ترجمه ارائه شده است.

مؤلف در مقدمه اثر، از فرآیند تدوین کتاب صحبت و بیان مى‌کند، از آنجا که جغرافى‌نویسان و مورخان اسلامى آنچه را که در مورد جغرافیاى کشورهاى اسلامى در صفحات کتب خود جمع‌آورى نموده بودند؛ امّا استفاده از همه این کتب، به علت پراکندگى نسخ خطى و نفیس آنها در کتابخانه‌هاى سراسر جهان و نیز به سبب اغلاط و اختلاف بیان نسخ متعدد هر کتاب، براى طالبین سیار دشوار مى‌نمود، لذا این مجموعه را فراهم نمود. این اثر را متمّم نوشته دیگر خود «بغداد در زمان فرمانروایى عباسیان که قبلا در سال ۱۹۰۰ میلادى منتشر نموده بود، قرار داد. مؤلف در مقدمه یادآور مى‌شود، براى اینکه حجم کتاب زیاد نشود، از ذکر جغرافیاى عربستان و دو شهر مکه و مدینه خوددارى نموده است و مطالبى دیگرى را هم در خصوص این اثر یادآور مى‌شود.»

فصول ۳۴ گانه کتاب که فصل اول دریاچه نامیده شده است، در آن تألیفات جغرافى‌نویسان عرب به طور اجمال معرفى شده است و در سى و سه فصل دیگر اوضاع جغرافیایى عراق(سه فصل)، جزیره (در فصل)، فرات علیا، روم یا آسیاى صغیر(و فصل)، آذربایجان، گیلان و ایالات شمال باخترى ایالت جبال (سه فصل)، خوزستان، فارس(چهار فصل)، کرمان (دو فصل)، سیستان، قهستان، قومس و طبرستان و گرگان، خراسان (چهارفصل)، ماوراء النهر، خوارزم، سند و ایالات رود سیحون آمده است.

گزارش محتوا

در فصل اوّل(دیباچه) دو مطلب آورده شد؛ یکى پس از وفات پیامبر اسلام(ص)، اعراب براى انتشار و تعالیم اسلامى با دولت ساسانى وارد جنگ و آن را برانداختند. کشور پادشاهان ساسانى از بین‌النهرین و ایران تشکیل مى‌شد. این سرزمین پهناور از طرف خاور محدود مى‌گردید و به صحراى مرکزى و کوه‌هاى افغانستان و از طرف باختر به امپراتورى روم شرقى اجمالا تمام نواحى پهناورى که مملکت ساسانیان را پیش از ظهور اسلام تشکیل مى‌داد. اسما در اطلاعات، خلفاى عباسى باقى ماند، خلفاى عباسى که یک قرن و اندى بعد از وفات پیامبر گرامى اسلام با برداشتن خلفاى اموى بر سر کار آمدند، پایتخت دولت را از شام به عراق انتقال دادند و این پایتخت مرکز شرقى دولت اسلامى گردید که در فصل اول به طور مختصر از آن سرزمین پهناور که به چندین قطعه تقسیم گردیده بود، ذکر و در فصول بعدى به طور تفصیل بیان خواهد شد، آمده است.

مطلب دوم، در این خصوص معرفى منابع این کتاب است که گفته‌ها و نوشته‌اى آنها را در فصول این اثر آورده که قدیمى‌ترین نویسندگان آن در اواسط قرن سوم مى‌زیسته‌اند و آنها ابن خرداد به، قدامه، یعقوبى و ابن‌رسته هستند که کتب آنها به شکل مسالک است. کتب سالک کتاب‌هایى هستند که در خصوص راه‌ها، فاصله‌ها و مسافت‌هاى شهر و منزلگاه‌ها است و شخص بعدى ابن سرابیون مى‌باشد. جغرافى‌نویسى منظم از آغاز قرن چهارم با نام افرادى؛ همانند اصطخرى، ابن حوقل و مقدسى ظهور مى‌یابند. قرن پنجم و ششم به دو کتاب از دو نفر مسافر مکه و دو نفر جهانگرد معروف، ناصر خسرو فارسى، ابن جبیر عرب اسپانیایى و ادریسى مى‌رسیم. قرن هفتم که در آن حمله مغول و سقوط خلافت عباسیان به وقوع پیوسته با کتاب معجم البلدان، یاقوت حموى روبرو هستیم. از مؤلفان همزمان یاقوت، قزوینى است که یادداشت‌هاى خود را در کتابى که شامل دو قسمت است، جمع‌آورى کرده است. از نیمه اول قرن هشتم کتاب جغرافیاى ابوالفدا و از نیمه دوم آن سفرنامه ابن‌بطوطه در دسترس ما مى‌باشد. معاصر ابن‌بطوطه، حمداللّه مستوفى است که یادداشت‌هاى او به زبان فارسى و در شرح مملکت ایلخانان مى‌باشد و کتاب دیگر او در تاریخ موسوم به تاریخ گزیده است. در طلیعه زمان امیر تیمور گورکانى با کتاب جغرافیاى حافظ ابرو، کتاب تاریخى شرف‌الدین، کتاب تاریخ الترک و المغول ابوالنازى امیرخوارزم و جغرافیاى جهان، موسوم به جهان‌نما تألیف حاج خلیفه در دسترس ما مى‌باشد.

از کتاب‌هاى دیگرى که به آنها رجوع کرده، فتوح البلدان بلاذرى، تجارب الامم ابن مسکویه، تاریخ حمزه اصفهانى، تاریخ طبرى، تاریخ ابن‌اثیر، تاریخ الفخرى، تاریخ ابن‌خلدون و کتاب رجال ابن خلکان(وفیات الاعیان) که همه عربى هستند، براى تکمیل مطالب و موضوعات مورد استفاده قرار گرفته‌اند و از کتب زبان فارسى، مى‌توان روضهالصفا میرخوند و دیگر حبیب‌السیر خوندمیر نواده میرخوند و کتاب تاریخى ابن بى‌بى و ابن ابراهیم را، نام برد که اطلاعات جغرافیایى پر ارزشى در خصوص بلاد ایران و فرمانروایى سلجوقیان در آسیاى صغیر و کرمان در اختیار ما مى‌گذارند.

قبل از ورود در گزارش محتواى فصول بعدى که در مورد معرفى مختصر بلاد، ایالت و سرزمین‌ها مى‌باشد، کتاب در هر فصل به ارائه اطلاعات جامع و فراگیر در مورد شهرها، سرزمین‌ها و مردمان؛ از جمله تاریخچ شهرها، اوضاع اقتصادى و تجارت، زراعت و کشاورزى، استفاده از آب و مسئله قنوات و جاده‌ها، متراج و تفصیل راه‌هاى کارون‌رو، معرفى فرمانروایان و حاکمان سرزمین‌ها، خصوصیّات جمعیّتى و مذهبى و نژادى، اخلاق و عادات مردم، بیان مسافت و فواصل میان سرزمین‌ها، شهر و کشورها و مناطق گوناگون، ذکر میزان درآمد دارایى شهرها و مناطق مختلف، بیان مقدار خراج و مالیات، نام‌هاى مختلف شهرها، شیوه ساخت بناهاى شهرى و مصالحى که استفاده مى‌شده، ذکر خورد و خوراک، آشامیدنى‌ها، پوشاک مردم شهرها و مناطق گوناگون.

عراق

نسل دوم، به جغرافیاى تاریخى بین‌النهرین اختصاص یافته، ناحیه رسوبى پهناورى که در کشور عراق قرار دارد و نواحى بین دو رود دجله و فرات را شامل مى‌باشد. و عرب‌هاى مسلمان، بین‌النهرین را به دو ناحیه سفلى و علیا تقسیم می‌کردند.ناحیه سفلى شامل سرزمینى مى‌شد، داراى خاک رسوبى حاصل‌خیز که در زمان قدیم به بابل معروف بود. بین‌النهرین سفلى را عراق مى‌نامیدند. در زمان صاحبان، بغداد بزرگترین شهر عراق بود. مسلمانان قرن اوّل پس از فتح عراق به ساختن سه نهر بزرگ به نام واسط، کوفه و بصره دست زدند. اولین نهر بزرگى که از فرات جدا گردیده و به دجله مى‌ریخت، نهر عیسى بود(یکى از امراى عباسى) که در سال ۱۴۵ هجرى منصور خلیه عباسى بالاى مصب آن، در دجله شهر مدور را ساخت شهر مذکور اساس و هسته شهر بغداد شد. این شهر چهار دروازه به نام دروازه بصره، دروازه کوفه، دروازه شام و دروازه خراسان است که این فصل به طور مفصّل به توصیف این شهر که به منزله قلب دولت عباسیان بود مى‌پردازد.

فصل سوم، به واسط(شهر میانى) مى‌پردازد. آن را واسط نامیده‌اند به دلیل اینکه وسط کوفه و بصره و اهواز است و با هر کدام پنجاه فرسخ فاصله دارد. شهر واسط را حجاج در زمان خلیفه اموى عبدالملک به سال ۸۴ هجرى ساخت. دجله از زیر واسط به پنج نهر بزرگ که قابل کشتى‌رانى بودند، منشعب مى‌گردید و سپس به بطانح مى‌ریخت. بطانح به معنى باتلاق است. بعد از توصیف واسط و نهرهاى آن به توصیف بصره و کوفه پرداخت مى‌شود. بصره در زمان خلافت عمر بن خطاب به سال ۱۷ هجرى ساخت شد و زمین‌هاى آن میان قبایل عربى که پس از انقراض سلطنت ساسانیان به آنجا مهاجرت کردند، تقسیم شد.

جنگ جمل در سال ۳۶ هجرى در این شهر به وقوع پیوست.

فصل چهارم، به توصیف شهرهاى سامرا، تکریت و نهر بزرگ شروان و شهر انبار مى‌پردازد. شهر سامرا که هفت نفر از خلفاى عباسى بیش از نیم قرن (۲۲۱ تا ۲۷۹ هجرى) آن را پایتخت خویش قرار دارند و معتصم خلیفه عباسى که آن را پایتخت خود قرار داد، «سر من راى» نامید.

فصل پنجم، به توصیف شهر قصر ابن هبیره که در قرن چهارم بزرگ‌ترین شهر بین بغداد و کوفه به شمار مى‌رفت، پرداخت مى‌شود. این شهر تا آغاز قرن ششم اهمیّت خاصى داشت و بغداد از آن حله که در نزدیکى آن بود، اهمیّت پیدا کرد. سپس درباره شهر سوراء نهر بداه و ده‌کده‌هاى اطراف آن بحث مى‌شود و سپس بحث از شهر کوفه که مقارن ساختن بصره (۱۷ هجرى) در زمان خلافت عمر بنیان‌گذارى شد. جمعیت کوفه به سرعت زیاد شد و در سال ۳۶ هجرى حضرت على(ع) آن را مقر خویش قرار داد و مدت چهار سال آن شهر پایتخت مسلمانان واقع گردید و على(ع) در سال ۴۰ هجرى در مسجد کوفه به قتل رسید. نجف که مدفن على بن ابى‌طالب(ع) در آنجاست، تقریبا در چهار میلى باخترى خرابه‌هاى کوفه است و بعد از شهر کربلا مدفن حضرت امام حسین(ع) که در هشت فرسخى شمال غربى کوفه واقع است، سخن به میان مى‌آید و در آخر از دروازه خراسان واقع در بغداد خاورى که شاهزاده خراسان شروع مى‌شود و از ایران عبور مى‌کند و از طریق ماورالنهر تا مرزهاى چین امتداد دارد، صحبت مى‌شود.

این سه فصل مربوط به عراق و شهرهاى آن بود پایان مى‌یابد.

جزیره

تا حال در رابطه با بین‌النهرین سفلى سخن گفته شد. بین‌النهرین علیا را عرب‌هاى مسلمان جزیره مى‌نامند و در زمان قدیم نینوا مى‌گفتند.به نواحى مختلفى تقسیم مى‌شود، هر ناحیه به نام قبیله‌اى که در زمان ساسانیان در آنجا ساکن بودند، به نام‌هاى بکر، نصر و ربیعه موسوم بودند. تحولات و شطورات تاریخى و جغرافیایى و اوضاع اقتصادى هر ناحیه به تفصیل در فصل ۶ و ۷ آمده است.

فرات علیا

شهرها و شهرستان‌هایى که در امتداد سواحل فرات علیا، خاورى و باخترى(زیرا فرات دو سرچشمه داشت.) واقع بود، به طور کلى جزء بین‌النهرین شمالى محسوب مى‌گردد و غالباً