پاورپوینت کامل جعفری لنگرودی، محمدجعفر ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعفری لنگرودی، محمدجعفر ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعفری لنگرودی، محمدجعفر ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعفری لنگرودی، محمدجعفر ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ آثار
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ولادت

در سال ۱۳۰۲ش، در لنگرود استان گیلان متولد شد.

تحصیلات

به گفته خودش پدرش از روحانیون لنگرود بود و تحصیلات خوبى کرده بود، اما هرگز تظاهر به علم نمى‌کرد. قبل از اینکه به دبستان برود، «خمسه» نظامى و نیز «کلیله و دمنه» را نزد پدر خواند. تحصیلات دبستان و دبیرستان را در لنگرود گذراند، سپس به رشت رفت و وارد دانش‌سراى مقدماتى شد، اما پدرش نتوانست خرج تحصیلش را بدهد.

وى در شرح زندگى خویش مى‌نویسد:

«پدرم نتوانست خرج تحصیل مرا مرتبا بدهد و من ترجیح دادم که ترک تحصیل کنم و در فکر کارى باشم تا در فرصت مناسب، تحصیلات قطع‌شده را دنبال کنم. دست روزگار مرا به اداره ذوب آهن بندر نوشهر کشانید و مدتى حسابدار آنجا بودم. قرار بود که محمولات کارخانه که از آلمان از طریق روسیه شوروى و بحر خزر به مرز ایران مى‌رسید، به کرج حمل شود و کارخانه را در آنجا بسازند، اما وقوع جنگ جهانى دوم، آن برنامه را به هم زد. به خاطر دارم که یک روز صبح زود دوستى نزد من آمد و گفت برخیز! سربازان روسى به ساحل نزدیک مى‌شوند. واقعا چه روز تلخ و وحشتناکى!

کار من هم در آن اداره تمام شد و شیرازه مملکت از هم گسیخت و اوضاع به‌کلى دگرگون شد و من دوباره به فکر ادامه تحصیل افتادم، اما در همین اوقات پدرم هم بدرود زندگى گفت و ما به‌کلى بدون سرپرست ماندیم. پس از مشورت مختصر با برادر بزرگ‌ترمان قرار شد که من دنبال تحصیلاتم را بگیرم، اما یک‌دفعه به خاطرم خطور کرد که سفرى به قم بکنم و از وضع حوزه علمیه اطلاعات به دست آورم. حالا که فکر مى‌کنم، باعث و انگیزه این سفر مطالعات من در تاریخ و شرح حال بزرگان علم و ادب ایران بود.

وقتى که وارد حوزه علمیه قم شدم و گوشم با مباحثات طلاب آشنا شد، خود را در جهانى غیر از آنچه که تا آن وقت دیده بودم احساس کردم. زندگى طلبه جوان تازه‌وارد با تعلم و تقوى آغاز مى‌شود؛ با قلبى صاف و بى‌آلایش اگر بتواند آن را تا آخر عمر حفظ کند، خود یک سرمایه است. تصمیم گرفتم که دوره کامل تحصیلات دینى را در کوتاه‌ترین مدت با تلاش هرچه تمام‌تر به پایان برسانم، آنگاه تحصیلات جدیدم را که در دانش‌سراى مقدماتى رشت قطع کرده بودم، پى‌گیرى کنم و چنین کردم و در نتیجه، دوران تحصیلات من تا سال ۱۳۳۴ که لیسانس گرفتم به طول کشید و از نظر مالى دچار مضیقه شدم و دوستان دوران کودکى که هریک صاحب زندگى و عایله هم شده بودند، پیوسته هشدار مى‌دادند که باید به وضع مالى خود هم برسى.

مدت اقامت من در قم فقط یک سال بود و «مغنى» را نزد شیخ ابوالقاسم نحوى خواندم. در تابستان همان سال با دوستان همدرس به همدان رفتیم و در مدرسه آخوند ملا على (رحمهالله‌علیه) سکنى کردیم. آخوند مذکور روز بعد با کمال فروتنى از ما دیدار کرد، سپس به اصفهان رفتم و در مدرسه صدر ساکن شدم. خبر یافتم که سیدى ادیب و روحانى درس «مغنى» مى‌گوید. با اشتیاق به محضر درسش رفتم. استاد دلخواه من بود. چیزى نگذشت که بر اثر بیمارى و علاج آن راهى تهران شدم. طبیبى حاذق مرا معالجه کرد و پدرانه گفت: کم‌بنیه شده‌اى. به جاى خوش آب و هوا و خنک برو و ماهى چند، استراحت کن تا قوا ترمیم شود. فوراً شهر مشهد را انتخاب کردم که تابستان آن خوب و خنک است(یا چنین بود). یکى دو ماه ساکن مدرسه «دو در» شدم. «مطول» را نزد مرحوم میرزا محمدتقى ادیب نیشابورى آموختم».

جعفرى لنگرودى پس از دانش‌اندوزى وسیع در حوزه مشهد، در سال ۱۳۳۱ش، به تهران رفت و با برخوردارى از فضل بسیار وارد دانشکده حقوق شد و به تحصیل در رشته حقوق قضایى پرداخت و از این پس بود که از روزن دانشکده حقوق دانشگاه تهران، به افق دانش غرب، سر کشید و به‌قدر توانایى خود مشغول ترجمه کتب حقوقى فرانسه شد. چهره انسانى غرب در افق علوم، ملکوتى و قابل تحسین بود، اما او هرگز فکر نمى‌کرد که روزى رضا به قضا دهد و به خدمت قضا درآید. خودش مى‌گوید: «یک سال از پذیرش این حرفه سر باز زدم، لکن به ضرورت معاش و اندرز دوستان و ممانعت اهل حسد از ورود به دانشگاه تهران، به قبول آن ناگزیر شدم».

جعفرى لنگرودى رشته حقوق را تا درجه اخذ دکترا در سال ۱۳۳۹ به پ