پاورپوینت کامل تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم تا یازدهم ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم تا یازدهم ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم تا یازدهم ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم تا یازدهم ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه گروه تاریح حدیث پژوهشکده علوم و معارف حدیث آغاز و مطالب در دو مقاله و هر مقاله در چندین فصل، تنظیم شده است.

اثر حاضر، که به‌صورت تفصیلی، تاریخ حدیث شیعه را در قرن‌های هشتم و نهم هجری (مقاله اول) و دهم و یازدهم هجری (مقاله دوم) بررسی می‌کند، در واقع، سومین جلد از مجموعه پنج جلدی «تاریخ حدیث شیعه (از قرن نخست هجری تا عصر حاضر)» می‌باشد که تدریجا منتشر شده است.[۲].

در این مجموعه، به ترتیب تاریخی، اطلاعات مربوط به حدیث شیعه، گردآوری شده است.

گزارش محتوا

در آغاز کتاب تحت عنوان سخنی با خواننده، ضمن بیان انگیزه نگارش کتاب، به موضوع مجلدات مجموعه پنج جلدی «تاریخ حدیث شیعه»، اشاره شده است و از جمله بیان شده که: مباحثی که در هر دوره مورد بحث (یا در هر یک از مقالات) مورد توجه بوده‌اند، عبارتند از: شرایط اجتماعی – ‌فرهنگی، حوزه‌های علمی – ‌جغرافیایی، عالمان حدیث‌پژوه، زمینه‌های فعالیت‌های حدیثی، گونه‌های نگارش‌های حدیثی، علوم حدیث، اجازات و مشایخ اجازه.

معرفی مهم‌ترین فعالیت‌های حدیثی هر عصر نیز از دیگر اطلاعات موجود در این مجموعه است.[۳].

در مقاله اول، نوشته علی‌نقی خدایاری، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم و نهم هجری سامان یافته است. نویسنده معتقد است که این دوره، از دوره‌های پرنشاط حدیث شیعه بوده و چهره‌های شاخص و تأثیرگذاری در این دوره می‌زیسته‌اند و آثار مهمی پدید آمده است. به اعتقاد وی می‌توان این دو قرن را به‌علاوه دو سده پیشین، دوره گذار حدیث شیعه از روزگار پیشینیان (عصر شکل‌گیری جوامع اصلی روایی) به عهد پرشور و نشاط حدیث، یعنی دوره صفویه دانست؛ اما بااین‌حال درباره تاریخ این دوره، کار چندانی صورت نگرفته است.[۴].

بنا به رعایت اختصار، در این مقاله، در زیست‌نامه محدثان، تنها به جنبه‌های حدیثی زندگی اشخاص، به‌اجمال پرداخته شده و در معرفی آثار حدیثی، در کنار دیگر ابعاد متون، به شناسایی میزان اهمیت، مصادر نگارش، روش کار و جنبه‌های فقه‌الحدیثی آن‌ها، تأکید رفته است.[۵].

این مقاله در پنج فصل، به شرح زیر، تنظیم شده است:
در فصل اول، برای قرار گرفتن در فضای دوره مورد بحث، به وضعیت سیاسی – اجتماعی این دوره و رخدادهای مهم آن، از جمله حکومت ایلخانان، تیموریان، سربه‌داران و مرعشیان اشاره شده و از باب مقایسه، گونه‌های مکتوبات حدیثی اهل سنت در این دوره که عبارتند از: زوائدنگاری، شرح‌نویسی، رجال و تراجم، درایه و مصطلح الحدیث، گزارش شده است.[۶].

در فصل دوم، مراکز حدیثی و محدثان شناسانده شده‌اند. نویسنده در این فصل، درصدد معرفی محدثان امامیه در قرن هشتم و نهم هجری بوده و با توجه به کثرت عالمان و ضرورت رده‌بندی آن‌ها، ابتدا عالمان صاحب اثر حدیثی را به‌ترتیب هریک از حوزه‌ها و مراکز علمی و سپس، دیگر حدیث‌پژوهان را معرفی کرده است. به‌طور کلی در این فصل، چهار حوزه حدیثی شیعه در این دوره، شناسایی شده است:

حوزه حله: دانش اصلی رایج در این حوزه، فقه بوده و دانش‌های کلام و حدیث نیز در آن، از رونق خاصی برخوردار بوده است. حدیث‌پژوهان این حوزه عبارتند از: سید هبه‌الله موسوی (زنده در ۷۰۳ق)، علی بن یوسف حلی (زنده در۷۰۳ق)، علامه حلی (۶۴۸-۷۲۶ق)، ابن داود حلی (زنده در ۷۰۷ق)، فخرالمحققین حلی (۶۸۲-۷۷۱ق)، ابن معیه (۷۷۶ق)، ابن عتائقی حلی (زنده در ۷۸۶ق)، علی نیلی (۸۰۳ق)، حسن بن سلیمان حلی (زنده در ۸۰۲ق)، حافظ رجب برسی (۸۱۳ق)، فاضل مقداد (۸۲۶ق) و ابن فهد حلی (۷۵۷-۸۴۱ق)[۷].
حوزه جبل عامل: مهم‌ترین شخصیت‌های حدیث‌پژوهی که از این حوزه برخاسته‌اند، عبارتند از: شهید اول (۷۸۶ق)، بیاضی نباطی (۸۷۷ق) و کفعمی (۹۰۵ق)[۸].
حوزه ایران: مهم‌ترین حدیث‌پژوهان آن در این دوره عبارتند از: دیلمی (ق ۸ق)، حسن بن حسین شیعی سبزواری (زنده در ۷۵۳ق)، ابن عنبه (۸۲۸ق) و واعظ کاشفی (۹۱۰ق)[۹].
حوزه بحرین و احسا: که ابن ابی‌جمهور (زنده در ۹۰۱ق)، مهم‌ترین حدیث‌پژوه آن می‌باشد.

فصل سوم، به بررسی زمینه‌ها و گونه‌های نگارش حدیثی و رویکردهای مختلف به حدیث، اختصاص یافته است. نویسنده در این فصل، این زمینه‌ها را به هفت بخش زیر تقسیم کرده و به معرفی کوتاه آثار مربوط به آن زمینه، پرداخته است:

متون ادعیه و مزارات: که از جمله آن‌ها عبارتند از: «العدد القویه»، «المجموع الرائق من أزهار الحدائق»، «المزار»، «عده الداعی و نجاح الساعی» و…[۱۰].
متون اخلاقی: از جمله: «إرشاد القلوب إلی الصواب المنجی من عمل به من ألیم العقاب»، «أعلام‌الدین فی صفات المؤمنین»، «الرساله السعدیه»، «مصابیح القلوب» و…[۱۱].
کتب کلامی: برخی از آنها عبارتند از: «منهاج الکرامه فی معرفه الإمامه»، «الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم»، «إلزام النواصب بإمامه علی بن أبی‌طالب(ع)»، «المحتضر» و…[۱۲&