پاورپوینت کامل تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه مهدی پیشوایی آغاز شده است. نویسنده، مطالب کتاب را در هشت بخش تنظیم کرده و هر بخش را همچون متون درسی، به چند فصل تقسیم نموده است.[۱]

در بخش اول کتاب، منابع و مآخذی که در آن‌ها به تاریخ تشیع اشاره شده – به‌گونه اجمالی – معرفی گردیده و در بخش‌های بعدی، تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری، بررسی و تحلیل شده است.[۲]

گزارش محتوا

در مقدمه، تاریخ تشیع، تاریخ مکتبی زنده با پیروانی مبارز دانسته شده و به توضیح این مطلب پرداخته شده است.[۳]

نویسنده در فصل اول در دو درس، به معرفی منابعی پرداخته که در این‌باره وجود دارند و منابع اختصاصی و عمومی را معرفی کرده است. وی در این فصل، بر آن نیست که از همه آنچه به تاریخ تشیع مربوط مى‌‏شود، تحقیق و تحلیلى همه‏جانبه ارائه دهد، بلکه تلاش کرده اشاره‏‌اى به مهم‏ترین منابع و مآخذ کرده و آنها را به‌‏طور خلاصه معرفى و تحلیل کند.[۴]

از آنجا که کتاب‏هاى تاریخى و کتاب‏هایى که درباره زندگى معصومان(ع) نوشته شده است و نیز کتاب‏هاى حدیثى و رجالى، به تاریخ تشیع مربوطند، ازاین‏رو نویسنده منابع تاریخ تشیع را به دو دسته تقسیم کرده است:

منابع اختصاصى (که عبارتند از: مقاتل الطالبیین؛ الدرجات الرفیعه فی طبقات الشیعه؛ أعیان الشیعه؛ تاریخ تشیع؛ شیعه در تاریخ؛ جهاد الشیعه و تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن هفتم هجری)؛
منابع عمومى (تاریخ عمومی؛ زندگی‌نامه امامان(ع)؛ کتاب‌های فن و حروب؛ کتاب‌های رجال و طبقات؛ کتاب‌های جغرافیا؛ کتاب‌های اخبار؛ کتاب‌های نسب؛ کتاب‌های حدیث و کتاب‌های ملل و نحل) که طى دو درس به آنها پرداخته شده است.[۵]

فصل دوم، درباره چگونگی پیدایش شیعه است. نویسنده در این فصل، در ضمن ۶ درس، ابتدا شیعه را در لغت و قرآن بررسی کرده و سپس به بحث پیرامون موضوعاتی همچون آغاز تشیع، نام‌های دیگر شیعه، نقش قریش در رخداد سقیفه، سکوت امیر مؤمنان(ع) و صحابیان شیعه پرداخته است.

شیعه در اصطلاح، بر یاران و پیروان على(ع) اطلاق مى‌‏شود. شیعه در منابع شیعى بیش از یک مفهوم ندارد و آن اعتقاد به جانشینى على(ع) و یازده فرزند اوست. نویسنده بر این باور است که ائمه(ع) منتسبان به فرقه‏‌هاى باطل را خارج از جرگه شیعه می‌‏دانستند؛ ولى دانشمندان و رجال‏نویسان اهل سنت، شیعه را به معنایى گسترده‏‌تر از این به کار برده و به تمام فرقه‏‌هایى که از پیکره شیعه منشعب شده‏‌اند و نیز به دوستداران خاندان رسالت اطلاق کرده‌‏اند. البته در قرن دوم و سوم بعد از شیعیان امامى، بیشترین تعداد شیعه را زیدیان تشکیل می‌‏دادند.[۶]

برخى از نویسندگان، پیدایش تشیع را در روز سقیفه و برخى دیگر در اواخر خلافت عثمان می‌‏دانند. دسته سوم نیز معتقدند شیعه بعد از قتل عثمان و گروه چهارم می‌‏گویند بعد از شهادت على(ع) به وجود آمده است. گروه پنجم نیز پیدایش تشیع را بعد از رخداد کربلا می‌‏دانند. به باور نویسنده، افزون بر قاطبه عالمان شیعه، برخى از دانشمندان اهل سنت، چون محمد کردعلى، عقیده دارند که ریشه پیدایش شیعه در دوره پیامبر(ص) است و آن حضرت براى نخستین بار لفظ شیعه را بر دوستداران على(ع) اطلاق کرده است. عده‏‌اى از اصحاب نیز در همان دوره به شیعه على(ع) معروف بوده‏‌اند. گذشته از اینها شیعه همان دوستى و پیروى از على(ع) است که پیامبر(ص) در موارد بسیارى اصحابش را به پیروى از آن حضرت فرمان داده است.[۷]

پیرامون نام‌های دیگر شیعه، نویسنده بر این عقیده است که بعد از خلافت علی(ع)، عناوین دیگرى نیز به شیعیان داده شد؛ القاب تحقیرآمیزى مانند: رافضى و ترابى از طرف مخالفان شیعیان براى کوچک کردن آنان به کار می‌رفت و برخى دیگر مانند: علوى، امامى، حسینیه، اثناعشرى، خاصه و جعفرى به شیعیان اطلاق می‌‏شد.[۸]

نویسنده، معتقد است که نباید نقش قریش را در رخداد سقیفه نادیده گرفت؛ زیرا قریش تنها مردمى بودند که مى‏‌توانستند حق عترت پیامبر(ص) را تصاحب کنند و امیرالمؤمنین(ع) در موارد فراوانى به ستم قریش نسبت به خودش اشاره دارد. به اعتقاد نویسنده، دشمنى قریش با خاندان پیامبر(ص) به این دل