پاورپوینت کامل تاریخ بیداری ایرانیان ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ بیداری ایرانیان ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ بیداری ایرانیان ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ بیداری ایرانیان ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

این اثر از اوایل ۱۱۲۸ هجرى قمرى به صورت ۵۵ جزوه شانزده صفحه‌اى به همت خود نویسنده منتشر مى‌شد و پس از آن، در اسفند ۱۳۳۲ با نظارت سید محمد هاشمى کرمانى دوباره به چاپ رسید. نویسنده به محافل آزادى خواهان آن روزگار راه داشت. و مى‌توانست گفت‌وگوهاى آنان را یادداشت کند. وى نظر خود را نیز بر آنها مى‌افزود و نخست به نشر بخشى از یادداشت‌هایش به صورت پاورقى در روزنامه کوکب دُرّى مى‌پرداخت که خود مدیر و ناشرش بود. نسخه کنونى، سه بخش (جلد) دارد که در یک مجلد به چاپ رسیده است. نثر کتاب ساده و روان است، اما مؤلف در جاهاى فراوانى از آن، از واژگان فرنگى بهره مى‌گیرد و آنها را به صورت‌هاى گوناگونى در متن ضبط مى‌کند. ادوارد براون، کتاب را از دید سبک و جمله بندى و استناد، بر تاریخ‌هاى عمومى و پر از لفظ پردازى کسانى مانند رضا قلى‌خان هدایت و لسان الملک (میرزا محمدتقى خان سپهر) برتر دانسته است.

ناظم الاسلام رسالت بزرگِ «حفظ سنگر تاریخ نویسى مشروطه» را بر عهده خود مى‌دید و از این رو، اعتراف مى‌کرد که در «یومُ التوپ» بر اثر ترس از کشته شدن، از حضور در صحنه منازعه خوددارى کرده است تا فرصتى براى نوشتن این تاریخ داشته باشد.

گزارش محتوا

مقدمه‌اى بلند از نویسنده پیش از جلد اول کتاب وجود دارد که به شرح حال آزادى خواهانى مانند سید جمال‌الدین اسدآبادى و میرزا رضا کرمانى، روحانیانى چون سید محمد طباطبایى و دولت‌مردان ترقى خواهى چون میرزا حسین خان سپه‌سالار و امیرکبیر مى‌پردازد. ناظم الاسلام نقطه آغازین ترقى ایرانیان را دوران صدارت امیرکبیر مى‌داند و حالات ناصر‌الدین شاه و مظفر‌الدین شاه را شرح مى‌دهد و آنان را پادشاهانى «دمدمى مزاج» و «ساده لوح» مى‌خواند. او هم‌چنین شرح مبسوطى درباره امتیازنامه رژى نوشته و به دعواى میان علما و دربار بر سر این امتیاز پرداخته و نامه‌ها و تلگرام‌هاى فراوان این دو گروه را به یک‌دیگر آورده است.

پس از این زندگى‌نامه گروهى از رجال هم‌روزگار نویسنده و رویدادهاى دوره ناصرى و مظفرى در جلدهاى یکم تا سوم گزاش مى‌شود. جلد یکم رویدادهایى از ذى‌الحجه ۱۳۲۲ تا رمضان ۱۳۲۴ را در بر دارد. درون‌مایه سه جلد نخست کتاب، مباحث مطرح شده در انجمن مخفى، واقعه کرمان و غوغاى میان متشرعه و شیخیه، واقعه عمارت بانک یا مدرسه چال، ذکر تاریخچه‌اى از وضع ارامنه و رواج شایعه تکفیر مظفر‌الدین شاه به فتواى سید عبداللّه بهبهانى به جرم تحریک ارامنه به قتل سلطان عبدالحمید، بیان رویدادهایى درباره هجرت علما به آرام‌گاه حضرت عبدالعظیم و سپس قم و تحصن آنان در سفارت انگلیس تا صدور فرمان مشروطیت مظفر‌الدین شاه است که با ذکر نام‌هاى روزنامه‌ها و مدارس موجود در دوره مظفرى به پایان مى‌رسد. ناظم الاسلام کوشیده است که در جلد یکم رویدادها را روز به روز بنویسد؛ چنان‌که مطالب جلد سوم، ثبت روز به روز وقایع از هجدهم جمادى الاولى ۱۳۲۴ تا اول رمضان ۱۳۲۴ است.

جلد دوم، جلدهاى چهارم و پنجم و اضافات و ملحقات و وقایع شوال ۱۳۲۴ را تا رجب ۱۳۲۷ در بر دارد. به گمان ما، نویسنده گزارش‌هاى خود را تا رویدادهاى بیستم صفر ۱۳۲۵ براى چاپ آماده کرده بوده که با آشکار شدن مخالفت محمدعلى شاه با مجلس و رویارویى شاه و ملت با یک‌دیگر، زمینه را براى نشر دیگر جزوه‌هایش آماده ندیده و از سامان‌دهى آنها خوددارى کرده و تا جمادى الاولى ۱۳۲۶ ساکت مانده است. ناظم الاسلام از چهارم جمادى الاولى ۱۳۲۶ به ثبت وقایع روزانه ادامه داد، اما این بار بر اثر پیش آمدن اوضاع ویژه‌اى پس از بستن مجلس به توپ که از آن به «یوم التوپ» یاد مى‌کند و تعطیلى مشروطه، لحن خود را تغییر داد و راه احتیاط را در پیش گرفت. یادداشت‌هاى این دوره او کمابیش با عباراتى آمیخته که نشان دهنده هراسناکى نویسنده‌اند. وى گاهى نیز از نوشتن وقایع خوددارى کرده و حتى به سران مشروطه تاخته و ملک المتکلمین (حاج میرزا نصر اللّه) و سید جمال واعظ را متهم کرده است که مشروطه را بهانه دخل خود کرده‌اند. وى در بسیارى از جاها، از جهل مردم مى‌نالد و آن را مانع ترقى مى‌شمرَد.

<