پاورپوینت کامل تاریخ الإسماعیلیه و فرق الفطحیه، الواقفیه، القرامطه، الدروز و النصیریه ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ الإسماعیلیه و فرق الفطحیه، الواقفیه، القرامطه، الدروز و النصیریه ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ الإسماعیلیه و فرق الفطحیه، الواقفیه، القرامطه، الدروز و النصیریه ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ الإسماعیلیه و فرق الفطحیه، الواقفیه، القرامطه، الدروز و النصیریه ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب از یک مقدمه، هجده فصل و یک خاتمه تشکیل شده است.

گزارش محتوا

اسماعیلیه یکی از فرقه‌های منشعب از شیعه است که فعالیت آن‌ها در بسیاری از کشورها از قبیل هند، پاکستان، یمن، سوریه، لبنان، افغانستان، کشورهای آفریقایی و ایران بوده است. اسماعیلیه خود به فرقه‌هایی تقسیم می‌شوند:

قرامطه: این فرقه معتقد به امامت «محمد بن اسماعیل بن جعفر الصادق(ع)» است و می‌گویند او غائب شده است.
دروز: این فرقه معتقد به یازده امام هستند که آخرین امام غایب آن‌ها «الحاکم‌بامرالله» است.
مستعلیه: این فرقه، امامت را به امام سیزدهم، «المستنصربالله»، می‌رسانند و بعد از وی معتقد به امامت فرزند او «المستعلی‌بالله» هستند. این فرقه خود به دو قسمت داودیه و سلیمانیه منقسم می‌شود.
نزاریه: این فرقه نیز امامت را به «المستنصربالله» رسانده و پس از وی قائل به امامت فرزند دیگر او «نزار بن معد» هستند. این فرقه نیز به مؤمنیه و قاسمیه که معروف به آغاخانیه هستند، منقسم می‌شود[۱].

نویسنده در فصل اول می‌گوید: مذهب اسماعیلیه دارای آراء و عقایدی است که در این فصل به خلاصه آن‌ها اشاره می‌شود و در فصول بعد ‎تفصیلا بیان می‌گردد[۲].

اسماعیلیه، همچون بسیاری از انقلاب‌های ضد اموی، با شعار دوستی و پیروی از اهل‎بیت آغاز گردید و از افتخارات آن‌ها وابستگی خلفای آن‌ها به خاندان رسالت و نبوت بود؛ به‌گونه‌ای که نام حکومت خود را فاطمیون نهادند و هدف از این نام‌گذاری تحریک احساسات بود؛ با این حجت که فرزندان، فضائل پدرانشان را به ارث می‌برند و اینکه تکریم خاندان رسول خدا، همان تکریم رسول خداست.[۳].

تأویل ظواهر و حمل آن‌ها برخلاف آنچه در عرف متشرعه از آن‌ها متبادر می‌شود، از خصوصیات بارز و از پایه‌های اصلی این فرقه بشمار می‌رود؛ به‌گونه‌ای که اگر این نباشد، تمایزی از سایر فرق شیعه ندارند، جز صرف امامت از امام کاظم(ع)، به برادرش اسماعیل[۴].

اسماعیلیه، مذهب خود را با مسائل و آموزه‌های فلسفی همراهی نموده است. در این‌باره مورخ اسماعیلی معاصر، مصطفی غالب می‌گوید: هرچند کلمه اسماعیلیه، در آغاز بر اینکه این فرقه از جمله فرق معتدل شیعی است، دلالت می‌کرد، ولی در طول زمان به یک جنبش عقلی تبدیل گردید که دلالت بر مذاهب دینی مختلف، احزاب سیاسی و اجتماعی متعدد و آراء فلسفی و علمی متنوع می‌کند[۵].

هیچ‎یک از دول یا فرق، آن‎چنان‌که فرقه اسماعیلیه به دعوت و سازمان‌دهی آن اهمیت می‌دادند، اهمیت نمی‌داد؛ همین را، یک وسیله اساسی و مهم برای تحقق موفقیت‎های خویش در تمام زمان‌ها قرار داده بودند. برنامه‌های آن‌ها به‌گونه‌ای سازمان‎ یافته بود که در هیچ جای جهان چنین چیزی به چشم نمی‌خورد. آنان مبتکر روش‌هایی بودند که ساختار آن الهام‌گرفته از عقاید محکمشان بود[۶].

امامت در نظر اسماعیلیه دارای جایگاه والا و درجات و مقامات مختلفی است؛ بنابراین به یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های این مذهب تبدیل شده است. آنان معتقد به نطقاء شش‎گانه هستند که هرکدام از ناطقین، رسولی است که بعد از او هفت امام می‌آید[۷].

اسماعیلیه برای حفظ کیان خود گروهی از انسان‌ها را به‌عنوان فداییان برای حفظ ائمه و دعات خود تربیت می‌نمودند. در این‌باره نقل شده که سلطان سلجوقی در سال ۵۰۱ق، قلعه الموت را محاصره نمود و فرستاده‌ای به‌سوی حسن بن صباح فرستاد تا او را به تسلیم شدن دعوت کند. حسن صباح یکی از آن فداییان را صدا زد و به او دستور داد که خودش را از برج به پایین پرت کند و او چنین کرد، به دومی گفت که خود را با خنجر از پای دربیاورد و او چنین کرد؛ آنگاه به آن فرستاده گفت: برو و به مولای خود بگو که نزد من هفتاد هزار از این فداییان مخلص هست..[۸].

اسماعیلیه، اسناد، کتب، تألیفات و هر آنچه به آن‌ها ارتباط داشته را مخفی می‌نمودند و به هیچ‎کس غیر از خود اجازه دسترسی نمی‌دادند؛ بنابراین بحث از اسماعیلیه و طوایف آن ‎یک امر غیر ممکن است، مگر اینکه به کتب و آثار مخالفانشان مراجعه کرد و این عمل خارج از ادبیات پژوهشی صادقانه است.[۹]. دراین‌بین، برخی از مستشرقان، همچون «ایوانف»، «لویس ماسینیون»، «شتروطمان»، «هانری کوربن» و «برنارد لویس»، به اسنادی درباره اسماعیلیه دست یافتند و آن‌ها را منتشر نمودند[۱۰].

اسماعیلیه برای ائمه خود رتبه و درجاتی در نظر گرفته است که یکی از آن‌ها امام مستور است. امامان مستور در نظر آن‌ها چهار نفرند: محمد بن اسماعیل بن جعفر الصادق(ع)،