پاورپوینت کامل آثار عجم ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آثار عجم ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آثار عجم ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آثار عجم ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

آثار عجم

پدیدآوران

فرصت شیرازی، محمدنصیر بن جعفر (نویسنده)

رستگار فسایی، منصور (مصحح)

ناشر

امیر کبیر

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۷۷ ش

چاپ

۱

شابک

‎۹۶۴-۰۰-۰۳۵۶-۵

موضوع

فارس

فارس – آثار تاریخی

زبان

فارسی

تعداد جلد

۲

کد کنگره

‏DSR‎‏ ‎‏۲۰۴۳‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏۴۳‎‏ ‎‏ف‎‏۴‎‏ ‎‏۱۳۷۷‎‏

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

آثارعجم، توسط محمد نصیر حسینى شیرازى، مشهور به فرصت و ملقب به فرصت‌الدوله ۱۳۳۹ – ۱۲۷۱ق نگاشته شده است. این کتاب چندى قبل توسط دکتر منصور رستگار فسایى تصحیح و تحشیه شده است.

فرصت‌الدوله شیرازى، بنا به اظهار خود در سال‌هاى پایانى سلطنت ناصرى؛ یعنى در سال ۱۳۰۷ق دستور نقشه بردارى و تهیه تصاویر از آثار باستانى و نقش‌هاى قدیمى و تعیین فاصله مناطق از یکدیگر، آن هم عمدتاً در فارس را از مقامات دولتى قاجار دریافت نمود.

بر اساس آنچه از مطالب کتاب مستفاد مى‌شود، فرصت‌الدوله در گام نخست شروع به مسافرت و نقشه بردارى کرد، لیکن زمانى که یادداشت‌هاى خود را به تهران فرستاد بنا به دلایلى آن یادداشت‌ها از بین رفت، به همین دلیل پس از مدتى، ظاهرا در ۱۳۱۱ق مجددا اقدام به مسافرت و نگارش در سطحى وسیع‌تر نمود. سختى و صعوبت قضیه و دوباره‌نویسى با توجه به نداشتن و فقدان اولیه، بر اهمیت این کتاب افزود. فرصت در ۱۳۱۴ق مطالب کتاب خود را به اتمام رساند.

ساختار

کتاب از دو جلد تشکیل شده که زندگى مؤلف، بخشى عظیمى از جلد اول تشکیل مى‌دهد و جلد دوم با فهرست مطالب و متن شروع شده و با تقریظات و تعلیقات ادامه پیدا کرده و با فهرست اعلام دو جلد به اتمام مى‌رسد.

گزارش محتوا

عنوان کتاب تا حدى معرف محتوا و نوشتار کتاب مى‌باشد. کتاب از دو بخش تشکیل شده است:

بخش نخست کتاب ضمن آنکه در بردارنده مطالب مختصرى درباره عرفا و شعراى عرب و دانشمندان و حکماى ایرانى و یونانى از زمان قدیم است، عمدتاً به معرفى آثار باستانى موجود در فارس اختصاص یافته و آثار و ابنیه موجود در مناطق دیگر، از جمله بوشهر، خوزستان، کرمانشاه، همدان، مازندران، چهارمحال بختیارى، کهکیلویه وبویراحمد و اردبیل را نیز به اختصار توضیح مى‌دهد.

بخش دوم که نویسنده آن را (شیراز نامه) نامیده؛ شامل مطالبى درباره آثار ابنیه، محلات، دروازه‌ها، مساجد، مدارس مذهبى، بقاع مزارات و شرح حال برخى از دانشمندان، فقها، ادبا، اطباء صاحبان مشاغل، همچنین خوشنویسان، نقاشان، ادارات و اهل صنعت شیراز است. در بخش آخر کتاب نیز سلاطین و حکام شیراز از زمان امویان – از سال ۷۴ق – تا واپسین روزهاى سلطنت ناصرالدین شاه؛ یعنى زمانى که فرصت‌الدوله کتاب را به رشته تحریر درآورده، نام برده شده‌اند، چنانکه خود نیز اشاره مى‌کند، در این خصوص از کتاب گوبینو استفاده نموده است، منتهى با توجه به اینکه گوبیتو در سال‌هاى نخست سلطنت ناصرى (۱۸۵۸ – ۱۸۵۵م) به ایران سفر کرده، این مطالب فقط تا همان سال‌ها را در بر مى‌گیرد، از آن پس تا پایان عصر ناصرى را فرصت‌الدوله، بامطالعه منابع و دیده‌ها و شنیده‌هاى خود تکمیل نموده است.

در مورد بخش نخست کتاب که به موضوع آثار باستانى فارس مربوط مى‌شود، نویسنده غرض و هدف خود را از این کار: تا اکتشاف آثار مزبور، بلکه ثبت و ضبط آن اعلام مى‌کند، کارى که با دقت نظر از سوى وى انجام گرفته است. از محاسن کتاب در این قسمت توضیحات مفصلى است که نویسنده در مورد نقش بر جسته‌ها داده است (از جمله اسارت والرین توسط شاپور ساسانى). وى همچنین کتیبه‌هاى موجود در آن منطقه را خط به خط ترجمه و عینا در متن کتاب آورده است و حتى در این باره به منابع اروپایى؛ مانند تاریخ ایران نوشته سرجان ملکم نیز استناد کرده است. این ویژگى نه تنها ارزش عملى کار مؤلف را نشان مى‌دهد، بلکه تبحر او را در ترجمه متون خط میخى نشان داده مى‌دهد، هرچند قابل مقایسه با کیفیت و سطح مطالعات امروزى نباشد.

ویژگى‌هاى برجسته آثار عجم هنگامى آشکارتر مى‌گردد که کار فرصت‌الدوله با منابع هم عصر خود نظیر فارسنامه ناصرى مقایسه گردد. چنانکه در کتاب اخیر فقط توضیحى در مورد نقش برجسته‌ها داده شده و به ندرت کتیبه‌اى خوانده شده است. البته نویسنده کتاب، میرزا حسن حسینى فسایى، خود نیز اشاره نموده است