پاورپوینت کامل آیه ۱ واقعه ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ واقعه ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ واقعه ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ واقعه ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد.

هنگامی که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود،

آن واقعه چون وقوع یابد،

چون قیامت واقع شود،

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When the Imminent [Hour] befalls

When the great event comes to pass,

When the event befalleth –

When the Event inevitable cometh to pass,

معانی کلمات آیه

وقعه: واقع شدن و حادث گشتن.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره واقعه‌

این سوره نود و شش آیه دارد و در مکه نازل شده است.

یکى از نام‌هاى قیامت، واقعه است که در آیه اول این سوره از وقوع حتمى آن خبر داده شده و لذا این سوره «واقعه» نام گرفته است.

اکثر آیات این سوره درباره‌ى قیامت و شرایط و حوادث آن و تقسیم مردم به دوزخى و بهشتى در آن روز بحث مى‌کند. لذا تلاوت این سوره انسان را از غفلت بیرون مى‌آورد.

در آستانه مرگ عبداللّه بن مسعود، عثمان به عیادتش رفت و از او پرسید: از چه ناراحتى و چه آرزویى دارى؟ گفت: از گناهانم ناراحتم و امید به رحمت پروردگار دارم. پرسید: آیا چیزى مى‌خواهى به تو عطا کنم؟ گفت: نه، آن روز که نیاز داشتم محرومم کردى، الآن که از دنیا مى‌روم چه نیازى دارم. عثمان گفت:

پس اجازه بده چیزى به تو عطا کنم تا براى دخترانت به ارث بماند.

او گفت: آنها هم نیازى ندارند. زیرا به دخترانم چیزى آموخته‌ام که هرگز نیازمند نمى‌شوند. به آنان سفارش کرده‌ام سوره واقعه بخوانند که از پیامبر صلى الله علیه و آله شنیدم هر کس هر شب آن سوره را تلاوت کند، فقر و بدبختى به او نمى‌رسد. «۱»

«۱». تفسیر مجمع البیان.

جلد ۹ – صفحه ۴۱۶

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان.

إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهُ «۱» لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَهٌ «۲»

آن گاه که آن واقعه (عظیم قیامت) روى دهد. که در واقع شدن آن دروغى نیست (و سزا نیست کسى آن را دروغ شمارد).

خافِضَهٌ رافِعَهٌ «۳» إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا «۴»

(آن واقعه) پایین آورنده و بالا برنده است (نظام خلقت را زیر و رو مى‌کند و نااهلان را پایین و خوبان را بالا مى‌برد). آن گاه که زمین به سختى لرزانده شود.

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا «۵» فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا «۶»

و کوه‌ها به شدّت متلاشى شوند. پس به حالت غبار پراکنده در آیند.

نکته ها

«خفض» به معناى فرو آوردن و به زیر کشیدن و «رفع» به معناى بالابردن و برافراشتن و «رج» به معناى لرزش شدید و تند و از جا کنده شدن است.

«بس» به معناى خرد شدن در اثر فشار شدید است و «هَباءً» به خاک نرم مانند غبار و ذرّات معلّق در هوا مى‌گویند و «منبث» به معناى پراکنده است.

هر کجا وقوع امر و حادثه‌اى قطعى باشد، براى بیان آن مى‌توان از فعل ماضى استفاده کرد. لذا بسیارى از آیات درباره قیامت، با فعل گذشته بیان شده است. «إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهُ»

جلد ۹ – صفحه ۴۱۷

چنانکه با دیدن سیل بزرگى که به سوى شهر حرکت مى‌کند، مى‌توان گفت: سیل شهر را برد، با این‌که هنوز سیل به شهر نرسیده است.

جمله‌ «لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَهٌ» یعنى هنگامى که مردم وقایع پیش از قیامت را ببینند، با تمام وجود آن را باور خواهند کرد. در قرآن، آیات دیگرى نظیر این آیه آمده است، از جمله:

«فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ» «۱» زمانى که عذاب را دیدند، گفتند به خدا ایمان آوردیم.

«لا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِیمَ» «۲» تا لحظه دیدن عذاب دردناک، ایمان نمى‌آورند.

«لا یَزالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَهٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ السَّاعَهُ بَغْتَهً» «۳» کفار همواره در شک و تردید هستند تا آنکه ناگهان قیامت به سراغشان آید.

امام سجاد علیه السلام فرمودند: به خدا سوگند! واقعه قیامت، دشمنان خدا را به دوزخ فرومى‌آورد، «خافِضَهٌ» و اولیاى خدا را به بهشت بالا مى‌برد. «رافِعَهٌ» «۴» آرى، عزّت و ذلّت، بلند مرتبگى و پستى واقعى در آن روز معلوم مى‌شود که بزرگان گفته‌اند: «الفقر و الغنى بعد العرض على الله» «۵»، فقر و غناى واقعى پس از آنکه اعمال بر خدا عرضه شود، معلوم گردد.

وضع زمین و کوه‌ها در آستانه قیامت‌

زمینى که آرامگاه و استراحتگاه بود، «الْأَرْضَ مِهاداً» «۶» و براى امرار معاش بر پشت آن راه مى‌رفتیم و تلاش مى‌کردیم، «فَامْشُوا فِی مَناکِبِها» «۷» در آن روز ناآرام و بى‌قرار مى‌شود؛ زلزله‌اى بى‌سابقه و بى‌نظیر رخ مى‌دهد که زمین به شدّت مى‌لرزد، به گونه‌اى که خداوندِ بزرگ، به آن عظیم مى‌گوید. «إِنَّ زَلْزَلَهَ السَّاعَهِ شَیْ‌ءٌ عَظِیمٌ» «۸» کوه‌ها با آن همه سنگینى و ریشه‌اى که در عمق زمین دارند، از جاى کنده و روان شده، «سُیِّرَتِ الْجِبالُ» «۹» به شدّت به هم برخورد مى‌کنند، «فَدُکَّتا دَکَّهً واحِدَهً» «۱۰» تا خرد و متلاشى شده، «بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا» و تبدیل به سنگریزه و ذرّات پراکنده مى‌شوند، «هَباءً مُنْبَثًّا» وآن ذرّات در اثر فشار، مانند پشم حلاجى شده ریزریز شوند، «کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ» «۱۱» و مانند غبارى در هوا پراکنده شوند.

«فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا» و این همان ماجراى آغازین آفرینش است: «وَ هِیَ دُخانٌ» «۱۲»

«۱». غافر، ۸۴.

«۲». شعراء، ۲۰۱.

«۳». حج، ۵۵.

«۴». تفسیر نورالثقلین.

«۵». غررالحکم.

«۶». نبأ، ۶.

«۷». ملک، ۱۵.

«۸». حج، ۱.

«۹». نبأ، ۲۰.

«۱۰». حاقه، ۱۴.

«۱۱». قارعه، ۵.

«۱۲». فصلت، ۱۱.

جلد ۹ – صفحه ۴۱۸

پیام ها

۱- در وقوع قیامت و زلزله‌هاى سخت آن تردیدى نیست. «إِذا وَقَعَتِ» ( «اذا» و فعل ماضى در مواردى بکار مى‌رود که قطعى الوقوع باشد.)

۲- قیامت، تنها واقعه‌اى است که نظیر و مانند ندارد. «الْواقِعَهُ»

۳- در تبلیغ، آنگاه که در مقام هشدار به امرى مهم هستیم، با حذف همه مقدّمات، به اصل مطلب بپردازیم. «إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهُ» (نظیر آیاتِ‌ «الْحَاقَّهُ»* «۱»، «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ» «۲»)

۴- انکار قیامت، فقط در دنیا و در شرایط رفاه و غفلت است، همین که نشانه‌هاى قیامت آشکار شود، دیگر کسى آن را انکار نمى‌کند. «لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَهٌ»

۵- تا فرصت هست، قیامت را باور کنیم که پس از وقوع، نتیجه‌اى جز شرمسارى ندارد. «لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَهٌ»

۶- قیامت، هنگامه‌ى فروپاشى پندارها و تجلّى حقایق است. (شکست و سقوط عدّه‌اى و پیروزى و صعود عدّه‌اى دیگر) «خافِضَهٌ رافِعَهٌ»

۷- زلزله قیامت بسیار سخت و بزرگ است. «إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا»

۸- در آستانه قیامت، وقوع زلزله‌ها و رانش‌هاى زمین و کوهها حتمى است. إِذا وَقَعَتِ‌ … رُجَّتِ الْأَرْضُ‌ … بُسَّتِ الْجِبالُ‌ …

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهُ «۱»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهُ: یاد کنید چون وقوع یابد ساعت واقع شونده، مراد قیامت است، یعنى چون حادث شود قیامتى که محقق الوقوع است و لابد است واقع شدن آن.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

إِذا وَقَعَتِ