پاورپوینت کامل آیه ۱ نمل ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ نمل ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ نمل ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ نمل ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

طس (شاید اشاره به سوره است یا نام خدا یا رسول است که به آن قسم یاد شده) این آیات قرآن (بزرگ) و کتاب روشن خداست.

طس ـ این آیات [باعظمت] قرآن و کتابی روشنگر است،

طا، سین. این است آیات قرآن و [آیات‌] کتابى روشنگر،

طا، سین. این است آیات قرآن و کتاب روشنگر.

طس – این آیات قرآن و کتاب مبین است،

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Ta, Seen. These are the signs of the Quran and a manifest Book,

Ta Sin! These are the verses of the Quran and the Book that makes (things) clear

Ta. Sin. These are revelations of the Qur”an and a Scripture that maketh plain;

These are verses of the Qur”an,-a book that makes (things) clear;

معانی کلمات آیه

«طس»: حروف مقطّعه است (نگا: بقره / و (طا. سین) خوانده می‌شود (نگا: المصحف المیسّر). «تِلْکَ …»: (نگا: یوسف / . «کِتَابٍ مُبِینٍ»: از آنجا که (کتاب) همراه صفت (مُبین) آمده است، عطف آن بر (الْقُرْآنِ) از قبیل عطف صفت بر موصوف است (نگا: مائده / ، انبیاء / ).

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره‌ى نمل‌

این سوره نود و سه آیه دارد و نام معروف آن به مناسبت آیه‌ى ۱۸ که درباره‌ى داستان مورچگان و حضرت سلیمان است، «نمل» مى‌باشد، ولى نام «سلیمان» و «طاسین» نیز بر آن نهاده شده است.

تمام این سوره در مکّه- در جریان‌ها و مناسبت‌هاى مختلف- نازل شده و «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»* دوبار در آن آمده است؛ یکى در آغاز سوره و دیگرى در آیه‌ى ۳۰ در آغاز نامه‌ى حضرت سلیمان به ملکه‌ى سبأ.

مبارزات چهار پیامبر بزرگ الهى، (موسى، سلیمان، صالح و لوط علیهم السلام) با اقوام منحرف زمان خود در این سوره آمده است که مفصّل‌ترین آن، برخورد حضرت سلیمان با ملکه‌ى سبأ و چگونگى ایمان آوردن او به خدا مى‌باشد.

سخن گفتن پرندگانى همچون هدهد و حشراتى چون مورچه، حضور افرادى از جنّ در لشگر و دربار سلیمان و بالاخره آوردن تخت بلقیس از یمن به شام در یک چشم بهم زدن، بخشى دیگر از آیات این سوره را به خود اختصاص داده است.

جلد ۶ – صفحه ۳۸۸

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

طس تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ «۱»

طا، سین. آن است آیات قرآن و کتاب روشنگر.

هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِینَ «۲» الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ بِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ «۳»

که (وسیله‌ى) هدایت و بشارت براى اهل ایمان است. کسانى که نماز بر پامى‌دارند و زکات مى‌پردازند و تنها ایشانند که به آخرت یقین دارند.

نکته ها

زکات دو معنا دارد: یکى معناى خاص که زکات معروف است و دیگرى معناى عام که کمک به نیازمندان به هر نحو است. در این آیه مراد معناى دوّم زکات است، زیرا این سوره در مکّه نازل شده و دستور زکات رسمى در مدینه صادر شده است. «یُؤْتُونَ الزَّکاهَ»

کلمه‌ى‌ «مُبِینٍ» از «ابانه»، هم به معناى «روشن» به کار مى‌رود که به اصطلاح فعل لازم است و هم به معناى «روشنگر» که فعل متعدّى است.

پیام ها

۱- یکى از سنّت‌هاى الهى این است که وحى را با برترى و مقامى که دارد در دسترس انسان قرار دهد. «تِلْکَ»

۲- دایره‌ى ارشاد از طریق گفتن و شنیدن، گسترده‌تر از نوشتن و خواندن است.

(کلمه‌ى قرآن قبل از کتاب آمده است) «الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ»

۳- حرکت انبیا فرهنگى و با قرائت و کتابت همراه است. «آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ»

جلد ۶ – صفحه ۳۸۹

۴- قرآن، کتابى بس بزرگ است. ( «کِتابٍ»، بدون «الف و لام» و همراه با تنوین نشانه‌ى عظمت است)

۵- قرآن براى مردم قابل درک است. «کِتابٍ مُبِینٍ»

۶- ارشاد و تبلیغ، باید با محتواى روشن و شیوه‌اى صریح و قاطع همراه باشد. «تِلْکَ‌- مُبِینٍ»

۷- هدایت، درجات و مراحلى دارد: هدایت ابتدایى: «هُدىً لِلنَّاسِ»* هدایت تکمیلى: هُدىً‌ … لِلْمُؤْمِنِینَ‌

۸- از امتیازات قرآن، مکتوب بودن: «کِتابٍ» روشن و روشنگر بودن: «مُبِینٍ» هدایت کردن: «هُدىً» و بشارت دادن است. «بُشْرى‌»

۹- رسالت اصلى قرآن، هدایت و بشارت است و توجّه قرآن به علوم و مسائل دیگر جنبى است. «هُدىً وَ بُشْرى‌»

۱۰- ایمان، کلید هدایت و نجات است. «هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِینَ»

۱۱- در هدایت شدن، قابلیّت شرط اصلى است. «لِلْمُؤْمِنِینَ»

۱۲- براى ترویج خوبى‌ها، از خوبان تجلیل کنیم. الَّذِینَ‌ …

۱۳- در تجلیل، محور کردار مردم است، نه نام وعنوان آنها. یُقِیمُونَ‌ … یُؤْتُونَ‌ …

۱۴- عمل، نشانه‌ى ایمان است. لِلْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یُقِیمُونَ‌ …

۱۵- حتّى مؤمنان اهل نماز و زکات براى تداوم کار خود به هدایت الهى نیاز دارند. هُدىً‌ … لِلْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ‌ … در قیامت نیز انسان به مرحله‌اى از هدایت محتاج است. «یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمانِهِمْ» «۱»

۱۶- نمازى ارزش دارد که با شرایط صحّت و کمال انجام گیرد. «یُقِیمُونَ» (معناى‌اقامه‌ى نماز، انجام دادن آن با شرایط است)

۱۷- رابطه با خداوند بر رابطه با مردم مقدّم است. «یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ»

«۱». یونس، ۹.

جلد ۶ – صفحه ۳۹۰

(نماز، قبل از زکات آمده است)

۱۸- چون نماز و رابطه با خدا، زمینه‌ساز سایر کارهاى خیر است، نام آن در ابتدا آمده است. «الصَّلاهَ»

۱۹- تداوم عمل، به عمل ارزش مى‌دهد. «یُقِیمُونَ‌- یُؤْتُونَ» (فعل مضارع نشانه‌ى استمرار و تدوام است)

۲۰- یکى از امتیازات اسلام این است که مسایل الهى و مردمى، معنوى و مادّى، این جهانى و آن جهانى را در کنار هم قرار داده است. «الصَّلاهَ- الزَّکاهَ»

۲۱- در تبلیغ، اوّل کارهایى را مطرح کنید که براى مردم خرج ندارد. (اوّل نماز، بعد زکات) «الصَّلاهَ- الزَّکاهَ»

۲۲- مؤمن در برابر مسایل اجتماعى و نیاز محرومان و گرسنگان، احساس مسئولیّت مى‌کند. «یُؤْتُونَ الزَّکاهَ»

۲۳- هرکجا حسّاسیّت لازم است، کلام را تکرار کنید. (نماز وزکات با یک کلمه‌ «الَّذِینَ» آمده، ولى یقین به معاد با دو بار کلمه‌ى‌ «هُمْ» بکار رفته است.)

۲۴- نماز و زکاتى ارزش دارد که با ایمان به معاد همراه باشد. «وَ هُمْ بِالْآخِرَهِ»

۲۵- اهل یقین، تنها گروه خاصّى هستند. «هُمْ بِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ» تکرار کلمه‌ى‌ «هُمْ» نشانه‌ى این است که این گروه، گروه خاصّى هستند.

۲۶- مؤمنین برنده هستند؛ با نماز خودسازى مى‌کنند و با زکات مشکلات جامعه را حل و با یقین به معاد، آینده‌ى خود را تأمین مى‌کنند. یُقِیمُونَ الصَّلاهَ … الزَّکاهَ … یُوقِنُونَ‌

۲۷- علم، به فراموشى تبدیل مى‌شود ولى یقین، با توجّه دائمى همراه است. «یُوقِنُونَ»

۲۸- گمان و دانستن کافى نیست، باور قلبى و یقین لازم است. «یُوقِنُونَ»

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۶، ص: ۳۹۱

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

طس تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ «۱»

طس‌: ۱- در معانى الاخبار از حضرت صادق علیه السلام فرمود: و اما طس پس معنى آن (انا الطالب السّمیع) «۲».

۲- لباب التفسیر از اخفش نقل مى‌کند که حروف مقطعه براى ابتدا و انتهاى کلام است، پس دلالت آن بر افتتاح و اختتام سخن باشد چنانکه «طس» ختم سوره شعرا و فتح سوره نمل است‌ «۳».

۳- «طا» اشاره به طهارت قدس الهى، «سین» اشاره به سناى عزت نامتناهى.

۴- «طا» طلب روندگان راه و «سین» سلامت قلوب آنها از ما سوى اللّه.

۵- «طا» از لطیف و «سین» از سمیع است.

۶- ابن عباس گفته این نامى است از نامهاى الهى که به آن قسم یاد فرموده.

«۱» ثواب الاعمال، ص ۱۳۶- مجمع البیان، ج ۴، ص ۱۸۳.

«۲» معانى الاخبار، باب معنى الحروف المقطعه فى اوایل السور من القرآن، روایت ۱، ص ۲۲.

«۳» تفسیر منهج الصادقین، (چ سوم اسلامیه ۱۳۴۶ ش) ج ۷، ص ۲.

جلد ۱۰ – صفحه ۹

(تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ‌ چون حق تعالى ختم سوره شعرا فرمود به ذکر قرآن، در این سوره نیز افتتاح به ذکر قرآن مى‌فرماید:

تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ‌: این آیتهاى سوره، آیات قرآن، وَ کِتابٍ مُبِینٍ‌: و آیات کتاب روشن کننده و بیان نماینده است. مراد به این «کتاب» یا «لوح محفوظ» است که در آن مکتوب است آنچه وجود یابد، پس بیان مى‌کند مر ناظر خود را از ملائکه آنچه واقع است از مکنونات، و تأخیر آن از قرآن به اعتبار تعلق علم است به آن. و تقدیم آن در سوره الحجر بر آن به اعتبار وجود است. یا مراد به «کتاب» قرآن است که بیان نماید احکام را و آشکار است صحت آن به اعجاز، پس عطف کتاب بر قرآن عطف یکى از دو صفت است بر دیگرى. پس این کتاب شریف قرآن است به اعتبار آنکه قرائت کنند و کتاب است به اعتبار آنکه مى‌نویسند.

نکته: اضافه آیات به قرآن و کتاب مبین، بر سبیل تفخیم و تعظیم است، زیرا مضاف به عظیم موجب عظمت است به اضافه.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

طس تِلْکَ آیاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبِینٍ «۱» هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِینَ «۲» الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ بِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ «۳» إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ «۴»

أُوْلئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذابِ وَ هُمْ فِی الْآخِرَهِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ «۵» وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ «۶» إِذْ قالَ مُوسى‌ لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ ناراً سَآتِیکُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ «۷» فَلَمَّا جاءَها نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ «۸» یا مُوسى‌ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ «۹»

وَ أَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یا مُوسى‌ لا تَخَفْ إِنِّی لا یَخافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ «۱۰» إِلاَّ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ «۱۱» وَ أَدْخِلْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیاتٍ إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقِینَ «۱۲» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آیاتُنا مُبْصِرَهً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِینٌ «۱۳» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُفْسِدِینَ «۱۴»

ترجمه‌

این آیتهاى قرآن و کتاب بیان کننده است‌

که راهنما و مژده دهنده است مر اهل ایمانرا

آنانکه بر پا میدارند نماز را و میدهند زکوه را و ایشان بآخرت یقین میدارند

همانا آنانکه ایمان نمیآورند بآخرت زینت دادیم براى آنها کارهاشانرا پس آنها در حیرت میباشند

آنگروه آنانند که براى آنها است عذاب بدى و آنها در آخرت زیانکارترند

و همانا تو هر آینه القا کرده میشوى قرآن را از نزد درست کردار دانا

هنگامى که گفت موسى به اهلش که همانا من دیدم آتشى را زود باشد که آورم براى شما از آن خبرى یا که آورم شعله آتش اخذ شده‌ئى شاید که