پاورپوینت کامل آیه ۱ منافقون ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ منافقون ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ منافقون ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ منافقون ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

(ای رسول ما) چون منافقان ریاکار نزد تو آیند گویند که ما به یقین و حقیقت گواهی می‌دهیم که تو رسول خدایی؛ و خدا می‌داند که تو رسول اویی و خدا هم گواهی می‌دهد که منافقان سخن دروغ می‌گویند.

چون منافقان نزد تو آیند، می گویند: گواهی می دهیم که تو بی تردید فرستاده خدایی. و خدا می داند که تو بی تردید فرستاده اویی، و خدا گواهی می دهد که یقیناً منافقان دروغگویند.

چون منافقان نزد تو آیند گویند: «گواهى مى‌دهیم که تو واقعاً پیامبر خدایى.» و خدا [هم‌] مى‌داند که تو واقعاً پیامبر او هستى، و خدا گواهى مى‌دهد که مردم دوچهره سخت دروغگویند.

چون منافقان نزد تو آیند، گویند: شهادت مى‌دهیم که تو پیامبر خدا هستى. خدا مى‌داند که تو پیامبرش هستى و خدا شهادت مى‌دهد که منافقان دروغگویند.

هنگامی که منافقان نزد تو آیند می‌گویند: «ما شهادت می‌دهیم که یقیناً تو رسول خدایی!» خداوند می‌داند که تو رسول او هستی، ولی خداوند شهادت می‌دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند).

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When the hypocrites come to you they say, ‘We bear witness that you are indeed the apostle of Allah.’ Allah knows that you are indeed His Apostle, and Allah bears witness that the hypocrites are indeed liars.

When the hypocrites come to you, they say: We bear witness that you are most surely Allah”s Apostle; and Allah knows that you are most surely His Apostle, and Allah bears witness that the hypocrites are surely liars.

When the hypocrites come unto thee (O Muhammad), they say: We bear witness that thou art indeed Allah”s messenger. And Allah knoweth that thou art indeed His messenger, and Allah beareth witness that the hypocrites indeed are speaking falsely.

When the Hypocrites come to thee, they say, “We bear witness that thou art indeed the Messenger of Allah.” Yea, Allah knoweth that thou art indeed His Messenger, and Allah beareth witness that the Hypocrites are indeed liars.

معانی کلمات آیه

«نَشْهَدُ إِنَّکَ …»: هنگامی که فرد عربی می‌گوید: أَشْهَدُ إِنَّ … مقصودش قسم یاد کردن به خدا است که او در گفتار خود صادق است. «وَاللهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ»: جمله معترضه است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره منافقون‌

این سوره همانند سوره جمعه، یازده آیه دارد و در مدینه نازل شده است.

بیان ویژگى‌هاى منافقان، اختصاص به این سوره ندارد و در بسیارى از سوره‌هاى قرآن، به ویژه سوره‌هاى مدنى، به ویژگى‌هاى روحى و رفتارى آنان اشاره شده است. جامع‌ترین سوره در باره منافقان، سوره توبه است که در حدود یکصد آیه به بیان ویژگى‌هاى آنان پرداخته است.

تلاوت آن در نماز جمعه سفارش شده است. شاید دلیل این تأکید، آن باشد که امت اسلامى همواره مراقب توطئه‌هاى منافقان باشند. در کتب فقهى مانند جواهر الکلام آمده است: اگر امام جمعه بعد از سوره حمد، سوره دیگرى را شروع کرد، تا زمانى که به نیمه آن نرسیده، مى‌تواند عدول کند و سوره منافقون را بخواند مگر آن که سوره‌اى که شروع کرده، جمعه یا توحید باشد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان.

إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ «۱»

هنگامى که منافقان نزد تو آیند، گویند: «گواهى مى‌دهیم که تو پیامبر خدا هستى» و خدا مى‌داند که تو پیامبرش هستى وخدا شهادت مى‌دهد که منافقان دروغگویند.

جلد ۱۰ – صفحه ۴۹

نکته ها

«نفاق» از «نفق»، به معناى تونل‌هاى زیرزمینى است که براى استتار یا فرار از آن استفاده مى‌شود. بعضى از حیوانات مثل موش صحرایى و سوسمار، لانه‌هایى براى خود درست مى‌کنند که دو سوراخ دارد. منافق نیز، راه پنهان و مخفى براى خود قرار مى‌دهد تا به هنگام خطر از طریق آن فرار کند.

مردم چهار دسته هستند:

الف) گروهى قلباً ایمان دارند و به وظیفه خود عمل مى‌کنند که اینان مؤمن واقعى هستند.

ب) گروهى قلباً ایمان دارند، ولى اهل عمل نیستند که این دسته فاسق‌اند.

ج) گروهى قلباً ایمان ندارند، ولى در ظاهر، رفتار مؤمنان را انجام مى‌دهند که منافق‌اند.

د) گروهى نه قلباً ایمان دارند و نه به وظیفه عمل مى‌کنند که این دسته کافرند. «۱»

حضرت على علیه السلام مى‌فرماید: نفاق انسان، برخاسته از احساس حقارتى است که از درون دارد. «نفاق المرء ذل یجده فى نفسه» «۲»

ویژگى‌هاى منافق در قرآن‌

۱. دروغ گویى: «إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ» «۳»

۲. بى‌هدف و سرگردان: «لا إِلى‌ هؤُلاءِ وَ لا إِلى‌ هؤُلاءِ» «۴» نه با این گروه و نه با آن گروهند.

۳. عدم درک عمیق: «لکِنَّ الْمُنافِقِینَ لا یَفْقَهُونَ» «۵»

۴. جمود و عدم‌انعطاف: «کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَهٌ» «۶»

۵. نماز بى‌نشاط: «قامُوا کُسالى‌» «۷» با کسالت به نماز مى‌ایستند.

۶. تندگویى وتندخویى: «سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَهٍ حِدادٍ» «۸» زبان‌هاى تند وخشن را به شما مى‌گشایند.

۷. سوگند دروغ: «اتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّهً» سوگندهایشان را سپر توطئه‌هایشان قرار دادند.

۸. انتقاد از رهبر معصوم: «یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ» «۹» در تقسیم زکات، نیش مى‌زنند و تو را در

«۱». تفسیر اثنى‌عشرى.

«۲». غررالحکم.

«۳». منافقون، ۱.

«۴». نساء، ۱۴۳.

«۵». منافقون، ۷.

«۶». منافقون، ۴.

«۷». نساء، ۱۴۲.

«۸». احزاب، ۱۹.

«۹». توبه، ۵۸.

جلد ۱۰ – صفحه ۵۰

تقسیم آن عادل نمى‌دانند.

۹. تضعیف رزمندگان: «لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ» «۱» مى‌گویند: هوا گرم است، به جبهه نروید.

۱۰. ایجاد مرکز توطئه به نام مسجد: «وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً» «۲» (در برابر مسجد پیامبر) مسجدى مى‌سازند تا (با توطئه‌هاى شوم خود) به مسلمانان ضرر بزنند.

۱۱. پیمان شکنى: «وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِینَ فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا» «۳» بعضى از آنان با خداوند پیمان بستند که اگر از فضلش به ما داد حتماً صدقه مى‌دهیم و از افراد صالح خواهیم بود، پس چون خداوند از فضلش به آنان عطا کرد، بخل ورزیدند و زکات مال خود را ندادند.

۱۲. تحقیر مسلمانان: «أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ» آیا همچون سفیهان ایمان بیاوریم؟

۱۳. محاصره اقتصادى مسلمانان: «لا تُنْفِقُوا عَلى‌ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا» به اطرافیان پیامبر چیزى ندهید تا از دور او پراکنده شوند.

۱۴. فریب‌کارى و نیرنگ‌بازى: «یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ» «۴» مى‌خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند، در حالى که جز خودشان را فریب نمى‌دهند.

۱۵. بخل در انفاق: «لا یُنْفِقُونَ إِلَّا وَ هُمْ کارِهُونَ» «۵» جز با کراهت انفاق نمى‌کنند.

۱۶. امر به زشتى‌ها و نهى از خوبى‌ها: «یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ» «۶»

۱۷. فراراز جهاد: «فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ کَرِهُوا أَنْ یُجاهِدُوا» «۷» بازماندگان‌

«۱». توبه، ۸۱.

«۲». توبه، ۱۰۷.

«۳». توبه، ۷۵- ۷۶.

«۴». بقره، ۹.

«۵». توبه، ۵۴.

«۶». توبه، ۶۷.

«۷». توبه، ۸۱.

جلد ۱۰ – صفحه ۵۱

(از جنگ تبوک) از مخالفت با رسول خدا خوشحالند و از اینکه به جهاد بروند، ناراحت.

۱۸. شایعه پراکنى: «وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ» «۱» هرگاه خبرى از آرامش یا ترس را دریافت کنند، (قبل از تحقیق یا مصلحت‌سنجى) آن را پخش مى‌کنند.

چون خطر منافقان زیاد است، ویژگى‌هاى آنان در سوره‌هاى متعدّد قرآن مطرح شده است و کمتر سوره‌اى در مدینه نازل شده که با صراحت یا کنایه به منافقان اشاره نشده باشد. «۲»

نفاق یک دروغ عملى است، کتمان کفر و اظهار ایمان است؛ البتّه هر کتمانى بد نیست، مانند کتمان فقر یا کتمان عبادت.

منافقان دو گروه بودند: گروهى که پس از به قدرت رسیدن اسلام، اظهار ایمان کردند ولى در درون ایمان نداشتند و گروه دیگر کسانى که از ابتدا ایمان آوردند ولى کم‌کم گرفتار دنیا شدند و ایمان خود را از دست دادند، ولى تظاهر به ایمان مى‌کردند. امّت اسلامى همواره از هر دو گروه ضربه‌هاى جبران ناپذیرى خورده است.

در زمان پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، سخن از منافقان زیاد بود، ولى بعد از رحلت آن حضرت، مسئله مسکوت ماند. در اینجا چند سؤال است:

۱. آیا زنده بودن حضرت سبب نفاق گروهى بود و بعد از رحلت، همه مؤمن واقعى شدند؟!

۲. آیا منافقان در همان اقلیتى بودند که دور حضرت على جمع شده بودند؟!! نظیر سلمان، ابوذر، مقداد و …، در حالى که هیچ کس این افراد را منافق ندانسته است، یا منافقان، اهداف خود را در نظر اکثریت یافته و ساکت شدند؟

منافقان، هم در دنیا دروغگویند: «إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ»، هم در آخرت سوگندهایى مى‌خورند که خداوند آنان را دروغگو مى‌نامد: «یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعاً فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَما یَحْلِفُونَ لَکُمْ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى‌ شَیْ‌ءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْکاذِبُونَ» «۳»

پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: من از مؤمن و کافر نمى‌ترسم، ولى از منافق مى‌ترسم. «۴» از سوى دیگر فرمود: من از فقر امت نمى‌ترسم از بى‌تدبیرى آنان مى‌ترسم. «۵» آرى اگر منافقانِ رِند با جاهلان بى‌تدبیر گره بخورند، جنگ صفین و واقعه کربلا پیش مى‌آید.

پیام ها

«۱». نساء، ۸۳.

«۲». تفسیر فى ظلال‌القرآن.

«۳». مجادله، ۱۸.

«۴». نهج البلاغه، نامه ۲۷.

«۵». عوالى اللئالى، ج ۴، ص ۳۹.

جلد ۱۰ – صفحه ۵۲

۱- در صدر اسلام، عناصر منافقى بودند که تا مرکز تصمیم‌گیرى جامعه نفوذ کرده حتى پیامبر در معرض توطئه‌هاى آنان بود. «إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ»

۲- منافق، از کلمه حق، استفاده باطل مى‌کند. «قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ»

۳- شعارها و کلمات حق را از دست نااهلان بگیرید و خود بکار برید. «قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ»

۴- چرب زبانى و چاپلوسى، شیوه منافقان است. «نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ»

۵- منافقان با تأکید و سوگند حرف مى‌زنند تا شنونده، سخن آنها را باور کند.
«نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ»

۶- تأکید را با تأکید پاسخ دهید. نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ‌ … وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ‌

۷- به هر اظهار ارادت وادّعاى حمایت دل خوش نکنید. نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ‌ … لَکاذِبُونَ‌

۸- منافقان را رسوا کنید. «وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ»

۹- بر خلاف اعتقاد، سخن گفتن دروغ است، گرچه آن سخن راست باشد.

(خداوند، سخن منافقان را که به پیامبر اسلام مى‌گفتند: تو پیامبر خدا هستى، دروغ مى‌داند، چون آنان بر خلاف اعتقاد خود مى‌گفتند، گرچه در واقع پیامبر رسول خدا بود). قالُوا نَشْهَدُ … وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ‌

۱۰- ایمان واقعى، اعتقاد قلبى است نه اقرار زبانى. قالُوا … إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ‌

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ «۱»

شأن نزول: سال پنجم هجرت، بنى مصطلق اتفاق کردند بر حرب پیغمبر، و حضرت با اصحاب از مدینه خارج و در ناحیه قدید با آنها ملاقات و مقاتله نمودند. جمعى مقتول، و بنى مصطلق فرار کردند و زنان و اولاد و اموال آنها انفال شد. در آن اثناء جمعى رسیدند اجیر عمر که جهجاه بود به سر آب با فردى خزرجى نزاع نمود. جهنى صدا زد: اى گروه انصار، و آن یکى گفت:

جلد ۱۳ – صفحه ۱۷۶

اى مهاجران، و در آن میان عبد اللّه ابىّ گفت: اگر هر آینه به مدینه مراجعت کنیم عزیزتر ما ذلیل‌تر آنها [را] بیرون کند. مراد اعز، نفس خبیث خودش و مراد اذلّ، نفس نفیس حضرت بود. زید بن ارقم در غضب شد گفت: توئى ذلیل و خوار و بى‌مقدار. و