پاورپوینت کامل آیه ۱ مائده ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ مائده ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ مائده ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ مائده ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

ای اهل ایمان، (هر عهد که با خدا و خلق بستید) به عهد و پیمان خود وفا کنید (و بدانید) بهائم بسته زبان برای شما حلال گردید جز آنچه (بعداً) برایتان تلاوت خواهد شد و جز آن صیدی که بر شما در حال احرام حلال نیست. همانا خدا به هر چه خواهد حکم کند.

ای اهل ایمان! به همه قراردادها [یِ فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، نذر، عهد و سوگند] وفا کنید. [گوشتِ] چهارپایان جز آنچه [در آیات بعد، حُرمتش] بر شما خوانده می شود برایتان حلال است، [و توجه داشته باشید که] نباید شکار را در حالی که مُحرم [به احرام حج و عمره] هستید، حلال بشمارید؛ یقیناً خدا آنچه را بخواهد [بر پایه علم و حکمتش و بر اساس رعایت مصلحت شما] حکم می کند.

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، به قراردادها[ى خود] وفا کنید. براى شما [گوشت‌] چارپایان حلال گردیده، جز آنچه [حکمش‌] بر شما خوانده مى‌شود، در حالى که نباید شکار را در حال احرام، حلال بشمرید. خدا هر چه بخواهد فرمان مى‌دهد.

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، به پیمانها وفا کنید. حیوانات چهارپا مگر آنهایى که از این پس برایتان گفته مى‌شود، بر شما حلال شده‌اند و آنچه را که در حال احرام صید مى‌کنید حلال مشمارید. خدا به هر چه مى‌خواهد حکم مى‌کند.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! به پیمانها (و قراردادها) وفا کنید! چهارپایان (و جنین آنها) برای شما حلال شده است؛ مگر آنچه بر شما خوانده می‌شود (و استثنا خواهد شد). و به هنگام احرام، صید را حلال نشمرید! خداوند هر چه بخواهد (و مصلحت باشد) حکم می‌کند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

O you who have faith! Keep your agreements. You are permitted animals of grazing livestock, except what is [now] announced to you, disallowing game while you are in pilgrim sanctity. Indeed Allah decrees whatever He desires.

O you who believe! fulfill the obligations. The cattle quadrupeds are allowed to you except that which is recited to you, not violating the prohibition against game when you are entering upon the performance of the pilgrimage; surely Allah orders what He desires.

O ye who believe! Fulfil your indentures. The beast of cattle is made lawful unto you (for food) except that which is announced unto you (herein), game being unlawful when ye are on the pilgrimage. Lo! Allah ordaineth that which pleaseth Him.

O ye who believe! fulfil (all) obligations. Lawful unto you (for food) are all four-footed animals, with the exceptions named: But animals of the chase are forbidden while ye are in the sacred precincts or in pilgrim garb: for Allah doth command according to His will and plan.

معانی کلمات آیه

عقود: عقد در اصل به معنى بستن و گره زدن است. جمع آن عقود است. مراد از آن در اینجا همه پیمانهاست.

بهیمه: زبان بسته. یعنى در صوتش ابهام هست. آن به چهارپایان غیر درنده اطلاق مى‏ شود. اعم از آنچه در خشکى باشد یا در دریا.

انعام: نعم: چهارپا. انعام: چهارپایان. مراد از آن در آیه ظاهرا چهارپایان حلال گوشت است. اعم از اهلى و وحشى.

محلى: محل: حلال کننده، حلال دان. محلى در اصل محلین به معنى حلال دانها است.

صید: شکار کردن و شکار. مصدر و اسم هر دو آمده. مراد از آن معناى دوم است.

حرم: (بر وزن شتر) محرم‏ها. کسى را که در حال احرام حج و عمره است محرم گویند.[۱]

نزول

سوره مائده:

این سوره در عرفات هنگام حجّه الوداع نازل شد. زراره بن اعین از امام باقر علیه السّلام روایت کند که فرمود امام علی مرتضى علیه السّلام فرماید که سوره مائده دو یا سه ماه پیش از رحلت رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله نازل گردیده است چنانکه در روایت دیگرى نیز زراره نظیر این حدیث را از امام باقر علیه السّلام نقل و روایت کرده است.[۲]

شیخ بزرگوار بعد از سه واسطه از زراره او از امام باقر علیه السّلام نقل نماید که فرمود عمر بن الخطاب اصحاب رسول خدا صلى اللّه علیه و آله را که از زمره آنان على بن ابى طالب بود نزد خود جمع کرد و راجع بمسح بر روى دو کفش یا موزه پا سؤال کرد. مغیره بن شعبه در پاسخ گفت من دیدم که پیامبر بر روى کفش یا موزه مسح مینمود. على بن ابى طالب فرمود آیا دیدن تو پیش از نزول سوره مائده بوده یا بعد از نزول آن؟ مغیره در جواب گفت نمیدانم. على علیه السّلام فرمود پیش از نزول سوره مائده بوده و این سوره دو یا سه ماه پیش از رحلت پیامبر اسلام نازل شده است.[۳] (منظور امام این بود که بعد از نزول سوره مائده مسح بر روى پا واجب گردید اگر چه قبلا بر روى کفش یا موزه بوده است.) [۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیماى سوره ى مائده

این سوره یکصد و بیست آیه دارد و چند ماه پیش از رحلت پیامبراکرم صلى الله علیه و آله نازل شده و هیچ یک از آیات آن نسخ نگشته است.

این سوره به خاطر دعاى حضرت عیسى علیه السلام براى نزول مائده ى آسمانى که در آیه ى ۱۱۴ آمده، «مائده» نامیده شده است؛ البتّه به «عهد» و «عقود» نیز نام گذارى شده، در مجموع آیاتِ این سوره نسبت به یک پیمان شکنى مهم هشدار مى دهد.

بیشترین خطاب «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»* در این سوره است. مثلًا در سوره ى بقره یازده مرتبه؛ ولى در این سوره، شانزده مرتبه آمده است.

این سوره شامل مسائلى از قبیل: ولایت و رهبرى، ردّ عقیده ى تثلیث، وفاى به عهد و پیمان ها، گواهى دادن به عدل، تحریم قتل، احکام خوردنى ها، احکام وضو، غسل و تیمّم، سفارش به عدالت اجتماعى و احکام وصیّت، قصاص، سرقت، زنا و … مى باشد.

چون از آخرین سوره هایى است که نازل شده، با جمله ى «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» در آغاز سوره، سفارش به انجام همه ى تعهّدات و پیمان ها دارد.

تفسیر نور، ج ۲، ص: ۲۲۸

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده ى مهربان

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ إِلَّا ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ ما یُرِیدُ «۱»

اى کسانى که ایمان آورده‌اید! به عقد و پیمان‌ها (ى خود، با خدا و مردم) وفا کنید. (خوردن گوشت) چهارپایان براى شما حلال گشته، مگر آنها که (حکم حرمتش) بر شما خوانده خواهد شد، و در حال احرام شکار را حلال نشمرید، همانا خداوند به هر چه خواهد (ومصلحت بداند) حکم مى‌کند.

نکته ها

کلمه‌ى‌ «بَهِیمَهُ» در اینجا به معناى چهارپا و اعم از «انعام» است، «انعام» به گاو و شتر و گوسفند مى‌گویند و «بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ» که سه بار در قرآن آمده به معناى حلال بودن گوشت این چهارپایان است. «۱» امام صادق علیه السلام فرمودند: مراد از «بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ»، جنین حیوان ذبح شده است که تزکیه‌ى مادرش، تزکیه‌ى او نیز به شمار مى‌رود. «۲» مرحوم فیض در تفسیر صافى مى‌فرماید: «ممکن است این روایت بیان مصداق پنهان آن باشد و یا این‌که از شکم مادر به آنها «بهیمه» گفته مى‌شود، بنابراین منافاتى با تعمیم ندارد». «۳»

«۱». تفسیر مجمع‌البیان.

«۲». کافى، ج ۶، ص ۲۳۴.

«۳». قاموس القرآن.

جلد ۲ – صفحه ۲۲۹

پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «لا دین لمن لا عهد له» «۱»، کسى که وفا ندارد، دین ندارد. آرى، اگر به پیمان‌ها عمل نشود، اساس جامعه واعتماد عمومى بهم مى‌ریزد وهرج ومرج پیش مى‌آید.

قرآن، وفاى به پیمان حتّى با مشرکان را لازم مى‌داند، «فَأَتِمُّوا إِلَیْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلى‌ مُدَّتِهِمْ» «۲» و طبق حدیثى از امام صادق علیه السلام وفاى به پیمان فاجران هم لازم است. «۳»

بر اساس روایتى دیگر، اگر یک مسلمان حتّى با اشاره، به دشمن کافر امان داد، بر دیگر مسلمانان رعایت این پیمان اشاره‌اى، الزامى است.

کتب آسمانى، عهد خداوند هستند و باید به آنها وفادار بود، عهد قدیم (تورات)، عهد جدید (انجیل) و عهد اخیر (قرآن). در حدیث مى‌خوانیم: «القرآن عهد اللّه» «۴»

پیام ها

۱- مسلمانان باید به همه‌ى پیمان‌ها، (با هر کس و هر گروه،) پایبند باشند، چه قراردادهاى لفظى، کتبى؛ پیمان‌هاى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى ویا خانوادگى؛ با قوى یا ضعیف، با دوست یا دشمن، با خدا (مثل نذر و عهد) یا مردم، با فرد یا جامعه، با کوچک یا بزرگ، با کشورهاى منطقه یا قراردادهاى بین المللى. کلمه‌ى‌ «بِالْعُقُودِ» داراى «الف و لام» است که شامل همه‌ى قراردادها مى‌شود. «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ»

۲- اشعار دارد که ایمان، ضامن وفاى به عهد و پیمان‌هاست. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ»

۳- حال که خداوند انواع نعمت‌ها را در اختیار ما گذاشته است، پس به پیمان‌هاى‌

«۱». بحار، ج ۱۶، ص ۱۴۴.

«۲». توبه، ۴.

«۳». کافى، ج ۲، ص ۱۶۲.

«۴». کافى، ج ۶، ص ۱۹۸.

جلد ۲ – صفحه ۲۳۰

او وفادار باشیم. «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ»

۴- یکى از پیمان‌هاى الهى، توجّه به احکام حلال وحرام در خوردنى‌هاست.
«أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ»

۵- اسلام، هم به مسائل اجتماعى و هم به مسائل اقتصادى توجّه دارد. (وفاى به عهد، مسئله‌ى اجتماعى و اقتصادى وبهره‌گیرى از حیوانات، از مسائل اقتصادى است.) «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ»

۶- مصرف گوشت گاو، شتر و گوسفندى که مرده یا خفّه و … شده باشند، حرام است. «إِلَّا ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ»

۷- همه‌ى چهارپایان حلال نیستند. «إِلَّا ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ» (بنابر این‌که جمله، مربوط به انواع چهارپایان باشد.)

۸- براى حفظ حرمت احرام باید کمى هم محرومیّت چشید و از شکار، چشم پوشید. «غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»

۹- عمل به محرّمات احرام، از جمله موارد وفاى به عهد و پیمان با خداست.
أَوْفُوا بِالْعُقُودِ … غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌

۱۰- احرام، عهد و پیمان با خداوند است. أَوْفُوا بِالْعُقُودِ … وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌

۱۱- احرام، حالتى خاص و ویژه و داراى احترام است. «وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ إِلاَّ ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ ما یُرِیدُ «۱»

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ: اى کسانى که ایمان آورده‌اید وفا کنید به عهدهاى خود که با یکدیگر مى‌کنید یا به عقود شرعیه مثل عقد شرکت و عقد نکاح و عقد بیع؛ یا وفا نمائید به عهودى که حق تعالى بر شما عقد کرده، یعنى تکالیف شرعیه. در کنز العرفان آورده که نزد بعضى هر آیه که مصدر باشد به «یا ایّها الناس» مکى، و هر کدام که مصدّر به «یا ایها الذین امنوا» باشد مدنى است.

و لکن اصح آنکه این قول بنابر اغلب است و اولى حمل عقد است بر جمیع عهود به جهت عموم لفظ و عدم ثبوت مخصص. و قول ابن عباس‌ «۱» اقوى است که مراد به آن عقود است که ایجاد آن فرموده بر بندگان در حلال و حرام و فرایض و حدود، پس واجب است وفا به جمیع آن، مگر آنچه عقد باشد در معاونت إثم و امر قبیح؛ زیرا این ممنوع است بدون خلاف. و بعد از ذکر اجمال در امر به عقود تفصیل آن را مى‌فرماید:

أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ‌: حلال گردانیده شده است براى شما چهار پایان بسته زبان که آن ازواج ثمانیه‌اند از شتر و گاو و بز و میش. در انوار گفته که:

بهیمه هر زنده‌اى است که او را تمیزى نباشد و گویند مراد حیوان ذات چهارپااند و اضافه آن به انعام براى بیان است کقولک ثوب خز و آن ازواج‌

«۱» مجمع البیان ج ۲ ص ۱۵۱.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۳، ص: ۸

ثمانیه‌اند و آنچه ملحق است به آن از آهو و گاو و خر؛ و از آن جهت آنها را بهائم نامند که زبان و کلام آنها مبهم مى‌باشد و نزد کلبى و فرّاء «۱» مراد ملحقات آهو و گاو و خر و وحش و مانند آن که مماثل انعامند در نشخوار و عدم انیاب و اضافه به انعام به اعتبار ملابسه شبه است؛ و نزد بعضى دیگر مراد بچه که از بطون انعام بیرون آیند؛ یعنى اگر مادر را بکشند و بچه در شکم او تمام خلقت و موى برآورده و روح در او دمیده باشد به کشتن مادر، مردن او حلال بود؛ و اگر تمام خلقت نباشد به هیچ وجه حلال نباشد. و این قول ابن عباس و ابن عمر و مروى از ابى جعفر علیه السّلام و ابى عبد اللّه علیه السّلام مى‌باشد «۲» و اولى حمل آیه است بر عموم. إِلَّا ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ‌: (استثناء از بهیمه است) یعنى همه حیوانات غیر صاحب ناب حلال است مگر حرام کرده شده بر شما. آنچه خوانده شد در این سوره و هو قوله: «حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ تا آخر» غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ: (حالست از ضمیر لکم) یعنى حلال کرده شد براى شما بهیمه انعام در حالتى که حلال داننده نباشید صید را، یعنى حرام است صید وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌: در حالتى که محرم باشید به حج یا عمره، مراد آن است که همه انعام بر شما حلال است مگر صید وحشیان در حال احرام. إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ ما یُرِیدُ: بدرستى که خدا حکم فرماید در حلال و حرام آنچه را که خواهد از تحلیل و تحریم و حکمت.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهِیمَهُ الْأَنْعامِ إِلاَّ ما یُتْلى‌ عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ ما یُرِیدُ «۱»