پاورپوینت کامل آیه ۱ قیامه ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ قیامه ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ قیامه ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ قیامه ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

چنین نیست (که کافران پنداشتند) قسم به روز (بزرگ) قیامت.

به روز قیامت سوگند می خورم،

سوگند به روز قیامت،

قسم مى‌خورم به روز قیامت.

سوگند به روز قیامت،

ترجمه های انگلیسی(English translations)

I swear by the Day of Resurrection!

Nay! I swear by the day of resurrection.

Nay, I swear by the Day of Resurrection;

I do call to witness the Resurrection Day;

معانی کلمات آیه

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره قیامت‌

این سوره چهل آیه دارد و در مکّه نازل شده است.

نام آن برگرفته از آیه اول است و به معناى رستاخیز مى‌باشد.

محور مطالب این سوره چنانکه از نامش پیداست، موضوع معاد و روز قیامت مى‌باشد. ابتدا حوادث سخت و سهمگین پایان این جهان مطرح شده و سپس چهره‌هاى شادمان و غمگین نیکوکاران و بدکاران آمده است.

ادامه سوره، حالات انسان در هنگام جان دادن و مرگ را بیان کرده و با اشاره‌اى به آفرینش انسان از قطره‌اى آب پست، که نشانه قدرت خداوند بر آفرینش دوباره انسان است، پایان مى‌یابد.

البتّه چهار آیه میانى سوره، در مورد قرآن و نحوه نزول و قرائت آن است.

در روایات براى کسى که به قرائت این سوره مداومت داشته و نسبت به آن عامل باشد، عبور بر صراط و حضور در قیامت با چهره‌اى بشّاش و خندان تضمین شده است.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۰۳

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَهِ «۱» وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ «۲» أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ «۳» بَلى‌ قادِرِینَ عَلى‌ أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ «۴» بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ «۵» یَسْئَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیامَهِ «۶»

به روز قیامت قسم مى‌خورم. و به نفس ملامت‌گر قسم مى‌خورم (که شما پس از مرگ زنده خواهید شد.) آیا انسان مى‌پندارد که استخوان‌هاى او را (بعد از مرگ) جمع نمى‌کنیم؟ بلکه ما قادریم (خطوط سر) انگشتان او را (بار دیگر) درست کنیم، ولى انسان مى‌خواهد راه فسق و فجور را پیش روى خود باز کند. (لذا از روى تردید) مى‌پرسد: روز قیامت چه وقت است؟

نکته ها

این سوره و سوره بلد با جمله‌ «لا أُقْسِمُ» آغاز شده است. به گفته بسیارى از مفسّران، حرف «لا» براى تأکید است ولى بعضى آن را براى نفى مى‌دانند، یعنى مطلب به قدرى روشن است که سوگند نمى‌خورم.

شاید شباهت قیامت با نفس لوّامه که هر دو مورد قسم واقع شده‌اند، در این باشد که در دنیاى کوچک وجود انسان دادگاهى به نام نفس لوّامه وجود دارد، در عالم هستى نیز دادگاهى به نام قیامت قرار دارد. «۱»

«۱». تفسیرنمونه.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۰۴

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به ابن مسعود فرمود: اعمال خوب را زیاد انجام بده که نیکوکار و بدکار، هر دو در قیامت پشیمان خواهند بود. نیکوکاران از این که چرا کارهاى نیک بیشترى انجام نداده‌اند و بدکاران از کوتاهى‌ها و تقصیر خود. سپس فرمود: آیه‌ «وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ» شاهد و گواه این مطلب است. «۱»

نفس در قرآن‌

در قرآن و روایات و دعاها، چند گونه نفس براى انسان تصویر شده است:

الف) نفس امارّه

که همواره انسان را به بدى‌ها فرمان مى‌دهد و اگر با عقل و ایمان مهار نشود، انسان را به سقوط و تباهى مى‌کشاند. در قرآن مى‌خوانیم: «إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَهٌ بِالسُّوءِ إِلَّا ما رَحِمَ رَبِّی» «۲» به درستى که نفس (انسان را) به کارهاى زشت و ناروا فرمان مى‌دهد مگر آن که پروردگارم رحم کند.

این نفس، آنقدر خواهش و خواسته خود را تکرار مى‌کند تا انسان را گرفتار سازد. حضرت على علیه السلام مى‌فرماید: نفس امّاره همچون فرد منافق تملّق انسان را مى‌گوید و در قالب دوست جلوه مى‌کند تا بر انسان مسلّط شود و او را به مراحل بعد وارد کند. «۳»

قرآن کریم در سوره یوسف مى‌فرماید: پس از آن که برادران یوسف، بنیامین را در سرزمین مصر به جاى گذاشته و به نزد پدر برگشتند و ماجراى دستگیر شدن او به اتهام سرقت بیان کردند، حضرت یعقوب به آنان فرمود: «بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنْفُسُکُمْ» «۴»* بلکه نفس، این کار زشت را براى شما زینت داد و شما را به سوى آن کشاند.

در حدیث دیگرى مى‌خوانیم: بعد از نماز، از خداوند چنین بخواهید: «الهى لا تکلنى الى نفسى طرفه عین ابدا» حتّى به اندازه چشم بر هم زدنى مرا به نفس خودم وامگذار. «۵»

«۱» بحار ج ۷۴ ص ۱۰۴

«۲» یوسف ۵۳

تفسیر نور(۱۰جلدى)    ج‌۱۰    ۳۰۴     الف) نفس اماره ….. ص : ۳۰۴

«۳» غررالحکم‌

«۴» یوسف ۸۳

«۵» کافى ج ۳ ص ۳۴۶

جلد ۱۰ – صفحه ۳۰۵

امام زین العابدین علیه السلام در مناجات شاکّین به خداوند متعال عرض مى‌کند: من از نفسى به تو شکایت مى‌کنم که به بدى‌ها فرمان مى‌دهد، به سوى خطاها مى‌رود، نسبت به انجام گناه شتابان است، هنگامى که شرّى به او مى‌رسد فریاد مى‌زند و هنگامى که قرار است خیرى از ناحیه او به کسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمایل شدید دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است، به سوى گناه سرعتم مى‌بخشد و براى توبه، مرا به طفره وا مى‌دارد.

ب) نفس لوّامه

که در این سوره (قیامت) آمده است و شاید مراد از آن، همان وجدان اخلاقى باشد. آرى، انسان داراى حالتى است که در برابر انجام بدى‌ها یا کم شدن خوبى‌ها، هم در دنیا خود را ملامت مى‌کند و هم در آخرت. این ملامت‌ها، همان ندامت و پشیمانى است که مى‌تواند مقدّمه توبه باشد و یا بسترى براى یأس و خودباختگى فراهم آورد.

ج) نفس مطمئنّه

که در اثر نماز و یاد خدا حاصل مى‌شود و انسان به آرامش و اطمینان دست پیدا مى‌کند. قرآن کریم در یک مى‌فرماید: «أَقِمِ الصَّلاهَ لِذِکْرِی» «۱» نماز را به پادار تا به یاد من برسى و در جاى دیگر مى‌فرماید: «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «۲» آگاه باشید که با یاد خداوند دلها اطمینان و آرامش پیدا مى‌کنند.

انسان مطمئن، از مرگ نمى‌هراسد، مشتاق شهادت است، به زرق و برق‌ها و جلوه‌هاى دنیا بى‌اعتنا است و به مقدّرات الهى همواره راضى است.

منکران معاد گاهى سؤالاتى را براى انکار قیامت مطرح مى‌کردند. از جمله این که مى‌گفتند: «مَنْ یُحْیِ الْعِظامَ وَ هِیَ رَمِیمٌ» «۳» چه کسى این استخوان‌ها را زنده مى‌کند در حالى که پوسیده و پراکنده شده‌اند؟ و گاهى به طور علنى قیامت را انکار مى‌کردند و مى‌گفتند: «إِنْ هِیَ إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ» «۴» جز این زندگانى دنیا، زندگانى دیگرى نیست که ما در آن به دنیا مى‌آییم و مى‌میریم و ما مبعوث نمى‌شویم.

در مقابل تردید و تشکیک مخالفان در معاد که بازگشت آن به قدرت خداوند است، قرآن بر قدرت الهى در باز آفریدن انسان‌ها تأکید مى‌کند که به نمونه‌هایى از آن اشاره مى‌کنیم:

«قادِرٌ عَلى‌ أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ» «۵»* او قادر است که همانند آنها را دوباره خلق کند.

«بِقادِرٍ عَلى‌ أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتى‌» «۶»* خداوند بر اینکه مردگان را زنده کند توانا است.

«۱». طه، ۱۴.

«۲». رعد، ۲۸.

«۳». یس، ۷۸.

«۴». مؤمنون، ۳۷.

«۵». اسراء، ۹۹.

«۶». احقاف، ۳۳.

جلد ۱۰ – صفحه ۳۰۶

«عَلى‌ رَجْعِهِ لَقادِرٌ» خداوند بر بازگرداندن او توانا است.

و در این آیه مى‌فرماید: نه تنها بازگرداندن اصل انسان، بلکه آفرینش خطوط نوک انگشتان او در نزد خداوند کار مهمّى نیست. «بَلى‌ قادِرِینَ عَلى‌ أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ»

در انگشتان هر انسانى خطوط خاصّى است که مخصوص به اوست و هیچ دو نفرى پیدا نمى‌شوند که خطوط انگشتان آنها یکسان باشد و به همین جهت براى شناسایى مجرمان، از انگشت نگارى استفاده مى‌کنند. آرى علم خداوند و قدرت او بر ظریف‌ترین ذرّات وجود هر فردى جارى است. «نُسَوِّیَ بَنانَهُ»

پیام ها

۱- در نزد خداوند، وقوع قیامت قطعى است و لذا به آن سوگند مى‌خورد. «لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَهِ»

۲- یکى از ویژگى‌هاى انسان، داشتن وجدان اخلاقى و شناخت فطرى خوبى‌ها و بدى‌ها و سرزنش و ملامت خود یا دیگران به هنگام انجام بدى‌ها است.

«بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ»

۳- در میان سه نفس امّاره، مطمئنّه و لوّامه، آن که به سرزنش‌ها و حسرت‌هاى روز قیامت شباهت دارد، نفس لوّامه است. لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَهِ … بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ

۴- ایمان به معاد مانع از انجام فسق و فجور است. لذا آنان که بناى بر انجام گناه و فجور دارند، معاد را زیر سؤال مى‌برند. «بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ یَسْئَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیامَهِ»

۵- منکران معاد، بر اساس پندار و خیال به انکار قیامت مى‌پردازند نه استدلال و دلیل و برهان. «أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ»

۶- اعضا و جوارح و استخوان‌هاى پوسیده و پراکنده، در قیامت قابل جمع‌آورى است. «نَجْمَعَ عِظامَهُ»

جلد ۱۰ – صفحه ۳۰۷

۷- معاد جسمانى است و در قیامت وجود انسان از استخوانهاى خودش است.

«نَجْمَعَ عِظامَهُ»

۸- نقل پندارهاى باطل و ردّ آنها جایز است. أَ یَحْسَبُ‌ … بَلى‌ قادِرِینَ‌

۹- آفریده خداوند، داراى نظم و نظام است، چه در دنیا: «الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى» «۱» و چه در آخرت: «نُسَوِّیَ بَنانَهُ»

۱۰- انسان قیامت، همان انسان دنیایى است. «بَلى‌ قادِرِینَ عَ