پاورپوینت کامل آیه ۱ شمس ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ شمس ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ شمس ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ شمس ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

قسم به آفتاب و تابش آن (هنگام رفعتش).

سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش

سوگند به خورشید و تابندگى‌اش،

سوگند به آفتاب و روشنى‌اش به هنگام چاشت،

به خورشید و گسترش نور آن سوگند،

ترجمه های انگلیسی(English translations)

By the sun and her forenoon splendour,

I swear by the sun and its brilliance,

By the sun and his brightness,

By the Sun and his (glorious) splendour;

معانی کلمات آیه

ضحاها: ضحى: راغب گوید: ضحى: شعاع گسترده آفتاب است طبرسى فرموده: آن در اصل به معنى ظهور است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره شمس‌

سوره شمس، پانزده آیه دارد و در مکّه نازل شده است.

نام آن برگرفته از آیه اول است که با سوگند به خورشید آغاز مى‌شود.

بیشترین سوگندهاى قرآن، به صورت پشت سر هم در این سوره آمده است که با یازده سوگند پیاپى بر خورشید وماه، روز و شب و آسمان زمین، بر ارزش و اهمیّت تزکیه نفس، تأکید مى‌ورزد.

مضمون این سوره آن است که انسان با الهام خدایى، کار نیک را از کار زشت تشخیص مى‌دهد و اگر بخواهد رستگار شود، باید باطن خود را تزکیه کند و با انجام کارهاى نیک، آن را رشد و پرورش دهد و گرنه از سعادت محروم مى‌ماند. «۱»

آنگاه به عنوان شاهد، داستان قوم ثمود را ذکر مى‌کند که به خاطر تکذیب پیامبرشان حضرت صالح و کشتن شترى که معجزه الهى بود، به عذابى سخت گرفتار شدند.

«۱». تفسیر المیزان.

جلد ۱۰ – صفحه ۴۹۵

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها «۱» وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها «۲» وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها «۳» وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها «۴» وَ السَّماءِ وَ ما بَناها «۵» وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها «۶» وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها «۷» فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها «۸»

«۱» به خورشید سوگند و گسترش نور آن. «۲» به ماه سوگند، آنگاه که از پى خورشید در آید. «۳» به روز سوگند آنگاه که زمین را روشن سازد. «۴» به شب سوگند، آنگاه که زمین را بپوشاند. «۵» به آسمان سوگند و آنکه آن را بنا کرد.

«۶» به زمین سوگند و آنکه آن را گسترانید. «۷» به نفس سوگند و آنکه آن را سامان داد. «۸» پس پلیدى‌ها و پاکى‌هایش را به او الهام کرد.

نکته ها

شاید رمز سوگند به خورشید و ماه و شب و روز و … آن است که آنچه را که براى آن سوگند یاد شده (تزکیه نفس) به مقدار عظمت خورشید و ماه ارزش دارد.

ارزش خورشید و ماه و شب و روز، بر کسى پوشیده نیست. حیات جانداران و پیدایش ابر و بارش باران و رویش گیاهان و درختان و تغذیه حیوانات و انسان، همه مرهون تابش خورشید است.

در قرآن، گاهى به خورشید بزرگ سوگند یاد شده و گاهى به انجیر و زیتون کوچک و این شاید به خاطر آن باشد که براى قدرت خداوند فرقى میان خورشید و انجیر نیست. همانگونه‌

جلد ۱۰ – صفحه ۴۹۶

که دیدن کاه و کوه براى چشم انسان یکسان است و دیدن کوه براى چشم، زحمتى اضافه بر دیدن کاه ندارد. البتّه بالاترین سوگندها، سوگند به ذات خداوند است، آنهم درباره تسلیم بودن مردم در برابر رهبرى آسمانى. «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ» «۱»

پرسوگندترین سوره‌ها، همین سوره شمس است که طبیعتاً باید در مورد مهمترین مسائل باشد و آن تزکیه روح از هرگونه پلیدى و آلودگى است. شاید این همه سوگند براى بیان اینکه رستگارى در سایه تهذیب است، به خاطر آن باشد که خداوند به انسان بفهماند که من تمام مقدّمات را براى تو آماده کردم، با نور آفتاب و ماه صحنه زندگى را روشن و با گردش شب و روز، زمینه تلاش و استراحت شما را فراهم کردم. زمین را براى شما گستردم و آسمان را برافراشتم و درک خوبى‌ها و بدى‌ها را به روح شما الهام کردم تا به اختیار خود، راه تزکیه نفس را بپیمایید.

ابر و باد و مه و خرشید و فلک در کارند

تا تو نانى به کف آرى و به غفلت نخورى‌

همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار

شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبرى‌

«فجورها» از فجر به معناى شکافتن است.

برافراشتگى آسمانها و گستردگى زمین، با اراده مستقیم الهى یا از طریق نیروها و عوامل طبیعى است و لذا قرآن مى‌فرماید: «وَ السَّماءِ وَ ما بَناها» و نفرمود: «من بناها» زیرا کلمه «ما» شامل غیر خداوند نیز مى‌شود. یعنى آنچه آسمان را بنا کرد از نیروها و جاذبه‌ها و دافعه‌هاى طبیعى است که خداوند حاکم کرده و اگر مراد از کلمه «ما» در «وَ ما بَناها» خداوند باشد، به خاطر آن است که در لفظ «ما» نوعى ابهام برخاسته از عظمت نهفته و به همین دلیل به جاى کلمه «من» کلمه «ما» گفته شده است. (واللّه العالم)

جهان هستى، گویا در ابتدا یک مجموعه متراکم بوده، سپس بخشى برافراشته و آسمان شده و بخشى گسترده و زمین شده است. «بَناها- طَحاها» مؤید این سخن آیه‌اى است که مى‌فرماید: آسمان و زمین رتق بود و فتق کردیم، یعنى بسته بود و بازش کردیم. «رَتْقاً

«۱». نساء، ۶۵.

جلد ۱۰ – صفحه ۴۹۷

فَفَتَقْناهُما» «۱»

بعضى کلمه‌ «طَحاها» را اشاره به حرکت زمین دانسته‌اند، چون یکى از معانى «طحو» راندن و حرکت دادن است.

اسلام، فکر انسان مادى را از شکم و شهوت و شمشیر و شراب، به تأمّل در عمق آسمان‌ها و زمین و گردش کرات و پیدایش ایام وا داشته است.

در تفاوت میان وحى و الهام، گفته‌اند که الهام، درکى است که انسان سرچشمه آن را نمى‌شناسد، در حالى که گیرنده وحى، سرچشمه وحى را مى‌شناسد. «۲»

پیام ها

۱- بسیارى از موجودات هستى، پدیده‌هایى شگفت‌انگیز، روشنگر، مقدّس و ارزشمند هستند و مى‌توان به آنها سوگند یاد کرد. «وَ الشَّمْسِ‌- وَ الْقَمَرِ- وَ النَّهارِ»

۲- ماه به دنبال خورشید و تابع آن است. «إِذا تَلاها»

۳- اجرام آسمانى با یکدیگر پیوند دارند «وَ الشَّمْسِ‌- وَ الْقَمَرِ- وَ السَّماءِ- وَ الْأَرْضِ»

۴- خورشید و ماه و ستاره را خدا نپندارید، همه آنها آثار قدرت و تدبیر موجود دیگرى هستند. «تَلاها- بَناها- طَحاها»

۵- خواسته‌ها و تمایلات و غرایز انسان به طور حکیمانه تعدیل شده است. «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها»

۶- گناه، نوعى شکافتن پرده عفّت و دیانت است. «فُجُورَها»

۷- فهم و درک خوبیها و بدیها به صورت فطرى، در عمق روح انسانها نهاده شده است. «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها»

۸- ابتدا باید پلیدى‌ها را بشناسیم، سپس راه گریز و پرهیز از آنها را. (کلمه «فجور» قبل از «تقوا» آمده است.) «فُجُورَها وَ تَقْواها»

«۱». انبیاء، ۳۰.

«۲». تفسیر نمونه.

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۱۰، ص: ۴۹۸

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها «۱»

وَ الشَّمْسِ‌: سوگند به آفتاب عالمتاب.

بیان- این مطلب مبیّن شده که براى حق سبحانه جایز است سوگند به مخلوقات خود، تا تنبیه باشد بر عظم قدر آن و کثرت انتفاع به آن. و چون قوام عالم از نبات و حیوان و انسان به طلوع و غروب آفتاب است، لذا آن را مقسم به خود گردانیده، فرماید: قسم به آفتاب، وَ ضُحاها: و به روشنى و درخشندگى او در آن وقت که بلند شود و عالم را نورانى گرداند وضوء او ممتد و منبسط گردد به زمین، و آن موقع چاشت است.

اقوال دیگر:

۱- مدّ و امتداد نهار که قریب به نصف النهار است.

۲- مراد، همه روز است.

۳- مراد، حرارت آفتاب است.

«۱» ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، چ حیدرى ۱۳۹۱ هج- ص ۱۵۱. (با اندکى اختلاف)

جلد ۱۴ – صفحه ۲۲۷

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها «۱» وَ الْقَمَرِ إِذ